آگورافوبیا (Agoraphobia) یک اختلال اضطرابی است. آگورافوبیا زمانی است که از یک موقعیت و شرایط خاص می ترسیم و از آن موقعیت دوری می کنیم.

مواردی که ممکن است باعث ایجاد ترس در افراد مبتلا به آگورافوبیا شود عبارتند از:

فضاهای شلوغ یا بسته

فضاهای باز و دور

دور بودن از خانه

برخی از افراد مبتلا به آگورافوبیا نیز دچار حملات پانیک یا اختلال هراس هستند. هنگامی که علائم شدید باشد می تواند فرد را از بیرون رفتن از خانه باز دارد. آگورافوبیا می تواند در هر سنی ایجاد شود اما علائم معمولاً در حدود 25-35 سالگی ظاهر می شوند و بیشتر از مردان بر زنان تأثیر می گذارد.

همچنین ببینید:

اعتماد به نفس و روش های بالا بردن آن!

فرد مبتلا به این نوع اختلال دارای احساس اضطراب مداوم است که بر توانایی آنها در عملکرد روزمره تأثیر می گذارد.آگورافوبیا یک اختلال اضطرابی است که شامل ترس از بودن در مکان هایی است که فرار از آنها یا دریافت کمک از آنها دشوار است.احساس خجالت، درماندگی یا گرفتار شدن می تواند باعث ایجاد آگورافوبیا شود. به عنوان مثال: یک فرد ممکن است یک یا چند مورد از این احساسات را در مناطق شلوغ یا دور افتاده یا پل ها یا وسایل نقلیه عمومی داشته باشد.آگورافوبیا می تواند در دچار شدن به حمله پانیک ایجاد شود. به عنوان مثال: ترس از حملات بیشتر ممکن است باعث شود که فرد از انواع موقعیت هایی که در آن اولین حمله صورت گرفته اجتناب کند.افراد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است برای بازدید از اماکن عمومی و بیرون رفتن از منزل به یک همراه نیاز داشته باشد. آنها ممکن است احساس کنند که نمی توانند به تنهایی یا اصلاً از خانه خارج شوند.

درمان آگورافوبیا

پزشکان معمولاً آگورافوبیا را با ترکیبی از داروها و درمان رفتاری شناختی (CBT) ، نوعی روان درمانی، درمان می کنند.

دارو

یکی یا هر دو نوع داروهای زیر ممکن است کمک کننده باشد:

مهارکننده های بازجذب سروتونین: این داروهای ضد افسردگی که به عنوان SSRI شناخته می شوند، ممکن است به آگورافوبیا کمک کنند اما شروع کار آنها بین 2 تا 4 هفته طول می کشد.

بنزودیازپین ها: اینها داروهای آرام بخشی هستند که می توانند علائم اضطراب را در کوتاه مدت تسکین دهند. با این حال خطر وابستگی به این داروها بسیار زیاد است.

توجه به این نکته ضروری است که داروهای ضد افسردگی گاهی اوقات دارای اثرات ناخواسته ای هستند که ممکن است علائم این اختلال را بدتر نشان دهند.

برخی از داروها می توانند به تسکین آگورافوبیا یا علائم حمله پانیک کمک کنند. این شامل:

مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین مانند پاروکستین _  Paroxetin_  (پاکسیل) یا فلوکستین _ Fluoxtine_ (پروزاک)

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین، مانند ونلافاکسین (Venlafaxine)  یا دولوکستین (Duloxetine)

داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین   (Amitriptyline)  یا نورتریپتیلین (Nortriptyline)  

داروهای ضد اضطراب، مانند آلپرازولام (Alprazolam) یا کلونازپام (Clonazepam

روان درمانی

در جلسات روان درمانی  فرد با یک درمانگر همکاری می کند تا علل و علائم اضطراب خود را برطرف کند. در این فرآیند فرد می تواند راه های جدیدی برای مقابله با ترس های خود بیابد.

 CBT بر تغییر طرز تفکر و واکنش افراد نسبت به شرایط خاص متمرکز است. فرد ممکن است یاد بگیرد:

روش های جدید برای مقابله با شرایطی که علائم آنها را تحریک می کند.

روش های جدید مدیریت استرس و علائم آگورافوبیا

تکنیک هایی برای مدیریت ترس، مانند تمرینات تنفس عمیق

برای کمک به فرد برای غلبه بر ترس یک درمانگر ممکن است با راه رفتن کوتاه از خانه با آنها شروع کرده و به تدریج فاصله را با گذشت زمان افزایش دهد. این می تواند راهی مطمئن برای مقابله با احساسات ناخواسته ارائه دهد.

نکات مراقبت از خود برای مدیریت علائم

درخواست کمک و پیروی از برنامه درمانی

تمرین تکنیک های آرام سازی

ورزش منظم

داشتن رژیم غذایی سالم

اجتناب از نوشیدنی های حاوی الکل یا کافئین، از جمله نوشابه

علائم آگورافوبیا

آگورافوبیا می تواند ترکیبی از ترس، احساسات دیگر و علائم جسمی را شامل شود. همه اینها می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد.

یک فرد مبتلا به آگورافوبیا معمولاً از موارد زیر می ترسد:

استفاده از وسایل نقلیه عمومی

بودن در فضاهای باز

قرار گرفتن در فضاهای بسته

در صف ایستادن

در جمع بودن

تنها بودن در خارج از خانه

بیشترین ترس شامل موقعیتی است که در آن خطرات بوجود می آید و کمک در دسترس نیست یا فرار غیرممکن است. ترس تا زمانی که فرد دچار حمله پانیک نشود می تواند افزایش یابد.

همچنین ببینید:

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

علائم جسمی

هنگامی که آگورافوبیا با حملات پانیک رخ می دهد علائم فیزیکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

تپش سریع قلب

تنگی نفس یا بیش از حد تهویه

تعریق

احساس بیماری

درد یا ناراحتی در قفسه سینه

سرگیجه

ضعف

استفراغ و سایر علائم گوارشی

سرخ شدن و لرز

خفگی

لرزش

احساس گمراهی

همچنین، یک مطالعه معتبر در سال 2015 نشان داد که سطوح التهاب با درجه پایین در افراد مبتلا به آگورافوبیا به مرور افزایش می یابد. این نشان می دهد که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است بیشتر در معرض بیماری عروق کرونر قلب قرار بگیرند.

تغییرات در رفتار

فرد مبتلا به آگورافوبیا از برخی از شرایط تحریک کننده اجتناب می کند و همچنین ممکن است:

رفتار خود را در خانه، مدرسه یا محل کار تغییر دهد

دیدار با دوستان را قطع کند

تمام خریدهای خود را بصورت آنلاین انجام دهد

مصرف الکل و مواد مخدر

همچنین ممکن است فرد، به دیگران وابسته شود یا به مدت طولانی از خانه خارج نشود

علل آگورافوبیا

دلایل خاصی که باعث ایجاد آگورافوبیا می شود نامشخص است، اما تغییرات در نواحی مغز که پاسخ ترس را کنترل می کنند ممکن است نقش داشته باشند. مانند:

عوامل محیطی: آگورافوبیا ممکن است پس از تجربه یک سوء استفاده یا یک رویداد آسیب زا ایجاد شود.

عوامل ژنتیکی: نشانه هایی وجود دارد که افراد می توانند آن را به ارث ببرند.

عوامل مزاج: به نظر می رسد برخی از افراد بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات مربوط به اضطراب هستند.

با توجه به ارتباط ظاهری بین اختلال هراس و آگورافوبیا ، DSM-5 گزارش می دهد که 30-50 درصد از افراد مبتلا به آگورافوبیا قبل از بروز علائم آگورافوبیا دارای اختلال پانیک یا حملات پانیک بودند.

تشخیص آگورافوبیا

با استفاده از معیارهای DSM-5 ، پزشکان می توانند آگورافوبیا را تشخیص دهند اگر فردی حداقل در دو مورد از موارد زیر دچار اضطراب یا ترس شدید شود.

حمل و نقل عمومی

فضای باز

فضاهای بسته

جمعیت یا صف

تنها از خانه بیرون بودن

علاوه بر این، پزشک به دنبال ویژگی های زیر است:

فرد از موقعیت تحریک کننده اجتناب می کند یا از حضور بدون همراه مورد اعتماد خودداری می کند.

دلیل اجتناب ترس از ناتوانی در فرار، دریافت کمک یا مراقبت از خود در صورت بروز علائم وحشتناک است.

ترس و اضطراب با هیچ خطر واقعی که ممکن است وجود داشته باشد متناسب نیست.

ترس و اضطراب باعث ناراحتی عمیق شده و بر توانایی فرد در عملکرد تأثیر می گذارد.

هیچ توضیح دیگری برای ترس و اضطراب وجود ندارد.

علائم باید دائمی باشند و فرد باید حداقل 6 ماه آن را تجربه کرده باشد تا تشخیص داده شود.

پزشک همچنین باید ثابت کند که علائم ناشی از اختلال دیگری مانند فوبیای خاص یا اختلال اضطراب اجتماعی نیست. آنها ممکن است آزمایش هایی را انجام دهند یا دستور دهند تا سایر شرایطی که می توانند باعث علائم شوند را رد کنند. DSM-5 در صورت عدم دریافت درمان، آگورافوبیا مداوم و مزمن محسوب می شود. برای بسیاری این شرایط مادام العمر است. با این حال  درمان می تواند به افراد در مدیریت علائم کمک کند.

از هر 2 نفر مبتلا به آگورافوبیا، 1 نفر که تحت درمان قرار می گیرند ممکن است بهبودی کامل را بدست آورند. دیگران ممکن است بهبود قابل توجهی را مشاهده کنند، در حالی که علائم فقط در زمان استرس دوباره ظاهر می شوند.آگورافوبیا می تواند تأثیر عمیقی بر عملکرد روزانه افراد داشته باشد.  هر کسی که علائم را تجربه کرد باید در اسرع وقت به دنبال درمان باشد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline

medicalnewstoday