سندرم آشیانه خالی: 5 علامت و نشانه آن
با پنج علامت و نشانه رایج سندرم آشیانه خالی در والدینی که فرزندانشان از خانه نقل مکان کرده اند، آشنا شوید.
به نظر می رسد همین دیروز نوزاد تازه متولد شده خود را در آغوش گرفته اید و قول داده اید که برای همیشه او را دوست داشته باشید و از او مراقبت کنید.
اکنون آخرین فرزند شما در حال ترک خانه است و شما مطمئن نیستید که با خودتان چه کنید. این یک احساس طبیعی است و یک نام رایج برای آن وجود دارد: سندرم آشیانه خالی.
سندرم آشیانه خالی چیست؟
سندرم آشیانه خالی نامی است که برای توصیف غم و اندوه و گاهی حتی ناراحتی که والدین هنگام خروج فرزندانشان احساس می کنند، استفاده می شود و بر مردان، زنان به یک اندازه تاثیر می گذارد.
افرادی که سندرم آشیانه خالی را تجربه می کنند ممکن است احساس از دست دادن، غمگینی، اضطراب، اندوه، تحریک پذیری و ترس را نشان دهند.
1- از دست دادن هدف بر اثر سندرم آشیانه خالی
روزگاری وقت شما مملو از تمرین فوتبال، درس های پیانو، کنفرانس های والدین و معلمان، تاریخ بازی، همنشینی و جشن تولد بود.
اکنون آن شلوغی ها مربوط به گذشته است. با وجود دوستان، خانواده، محل کار و سایر فعالیت‌هایتان، ممکن است روزهایتان همچنان کمی خالی باشد.
این احساس برای والدینی که فرزندانشان اخیراً خانه را ترک کرده اند رایج است. کنار گذاشتن وظایف فعال و روزمره والدین می‌تواند یکمی سخت باشد.
خبر خوب این است که پس از یک دوره سازگاری، می توانید هدف جدیدی در زندگی خود پیدا کنید. این به ویژه اگر از زمان برای انتخاب یک سرگرمی جدید یا مقابله با یک چالش جدید استفاده کنید، صادق است.
همانطور که خود را تطبیق می دهید، طبیعی است که با این واقعیت که فصلی از زندگی شما به پایان رسیده است، احساس غم و اندوه کنید.
نگران نباشید، فقط فصل جدیدی را که در زندگی فرزندتان و همچنین زندگی خودتان در حال شروع است از دست ندهید.
همچنین ببینید:
چگونه دختران را برای بلوغ آماده کنیم؟
2- ناامیدی از عدم کنترل
برای سال‌ها، شما کنترل زیادی بر برنامه‌ریزی زندگی فرزندانتان داشتید اما اکنون این موضوع تغییر کرده است. با توجه به اینکه فرزندتان از شما دور است، دیگر به همان اندازه که قبلاً می‌دانستید، از جزئیات روزمره او خبر ندارید.
عدم کنترل زمان حضور فرزندتان در کلاس، رفتن به محل کار، قرار ملاقات یا معاشرت با دوستان می تواند ناامید کننده باشد. همچنین ممکن است زمانی که از جزئیات برنامه روزانه فرزندتان مطلع نیستید، احساس می کنید که کمی کنار گذاشته شده اید.
از تبدیل شدن به والدین هلیکوپتری(والدین بیش از حد محافظ) خودداری کنید و از روش ایجاد احساس گناه در فرزندان برای متقاعد کردن آنها برای حضور بیشتر در زندگی خصوصی شان استفاده نکنید.
تحقیقات در مورد سبک فرزندپروری هلیکوپتری که با درگیری بیش از حد و “معروف به شناور کردن” بر روی کودک مشخص می شود، نشان داده است که نتیجه معکوس دارد و در واقع باعث ایجاد احساس رفاه کمتری در دانش آموزان در سنین کالج می شود.
اگرچه شما بهترین نیت ها را دارید، اما فرزند بالغ شما ممکن است از چیزی که به عنوان نفوذی به زندگی تازه مستقل خود می بیند ناراحت باشد.
حتی اگر از راهنمایی و توجه شما استقبال کنند، بازرسی بیش از حد و راهنمایی کردن، فرزند شما را از یادگیری تصمیم گیری خوب و مدیریت زندگی به تنهایی باز می دارد.
به یاد داشته باشید که فرزند شما از مهارت هایی که به او آموخته اید برای شروع مسیریابی در زندگی خود استفاده می کند و این زمان هیجان انگیزی برای اوست. سعی کنید به توانایی آنها در یادگیری و رشد مستقل اعتماد داشته باشید.
فرزند شما، همیشه به شما نیاز دارد اما نقش شما در حال حاضر باید به جای یک منبع ثابت آموزش یا اصلاح او در زندگی، به یک مشاور تغییرکند.
به جای اینکه سعی کنید بر جزئیات زندگی فرزندتان کنترل داشته باشید، روی کنار آمدن با ناراحتی خود به روش های سالم تمرکز کنید.
یکی از این ایده ها را امتحان کنید:
- دنبال علایقی که وقتی بچه هایتان در خانه بودند برایشان وقت نداشتید، باشید
- برگزاری کلاس در مورد یک موضوع جالب
- ارتباط مجدد با دوستان
- یادگیری یک مهارت جدید
با گذشت زمان، داشتن سندرم آشیانه خالی آسان تر می شود. شما عادت خواهید کرد که فرزندتان مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرد و می توانید حس جدیدی از عادی بودن را در زندگی خود ایجاد کنید.
3- پریشانی عاطفی بر اثر سندرم آشیانه خالی
اگر با تماشای تبلیغات غم انگیز یا رانندگی در جاده اشک ریختید، بدانید که این طبیعی است. تبدیل شدن به فردی که دچار سندرم آشیانه خالی شده است می تواند احساسات مختلفی را برانگیزد.
ممکن است احساس کنید:
- متاسفم که فرزند شما بزرگ شده است
- از خودتان عصبانی هستید که در گذشته بیشتر در دسترس آنها نبوده اید
- از وضعیت ازدواج خود عصبی هستید
- میترسید که پیرتر بشوید
- از این مرحله زندگی خود نا امید هستید
هر چه احساس می کنید خوب است. تلاش برای انکار درد یا سرکوب غم و اندوه باعث از بین رفتن آن نمی شود، حتی زمان یا مکان نامناسب آن را بدتر می کند.
به خود اجازه دهید هر احساسی را که پیش می آید درک کنید و به یاد داشته باشید که این احساسات درست یا غلط نیستند، بلکه بازتابی از موقعیتی هستند که با آن روبرو هستید.
تجربه کامل احساسات ناخوشایند، تا زمانی که طول بکشد تا زمانی که خود به خود فروکش کنند، در واقع شما فقط خودتان می توانید به این احساسات کمک کنید تا مسیر خود را طی کنند و سریعتر محو شوند.
همچنین ببینید:
10 کاری که والدین برای تربیت کودک مستقل و مسئولیت پذیر باید انجام دهند!!!
4- استرس زناشویی
در روند تربیت فرزند، بسیاری از زوج ها رابطه خود را کنار می گذارند و باعث می شوند خانواده حول محور بچه ها بچرخد. اگر سال‌ها را صرف نادیده گرفتن ازدواج خود کرده‌اید، ممکن است وقتی بچه‌ها از بین رفتند، متوجه شوید که رابطه‌تان نیاز به کار دارد.
اگر فعالیت‌های شما همیشه حول محور مدرسه و فعالیت‌های بچه‌ها می‌چرخد، ممکن است ندانید با خودتان به عنوان یک زوج چه کنید. آشنایی مجدد با یکدیگر ممکن است کمی چالش برانگیز به نظر برسد.
همچنین، برخی از زوج ها متوجه می شوند که واکنش متفاوتی نسبت به تبدیل شدن به آشیانه های خالی نشان می دهند.
اگر یکی از والدین از زندگی بدون بچه در خانه راضی باشد ممکن است تنش بیشتری را در رابطه تجربه کنید. آشنایی مجدد با زندگی دونفره را هدف خود قرار دهید.
به این زمان به عنوان فرصتی برای ارتباط مجدد با شریک زندگی خود نگاه کنید و آنچه را که در وهله اول باعث شد عاشق شوید را دوباره کشف کنید.
5- اضطراب در مورد فرزندانتان
چه فرزند شما به دانشگاه رفته باشد یا به سادگی به خانه ی مستقل نقل مکان کرده باشد، طبیعی است که نگران وضعیت او پس از ترک لانه باشید.
با این حال، چیزی که طبیعی نیست، این است که احساس اضطراب دائمی در مورد چگونگی زندگی فرزندتان داشته باشید.
چک کردن چندین بار در روز یا صرف ساعت‌ها برای بررسی حساب‌های شبکه‌های اجتماعی فرزندتان برای هیچ یک از شما مفید نخواهد بود.
از تماس تلفنی برای پرسیدن اینکه کارهایشان به خوبی پیش می رود یا یادآوری وظایفشان خودداری کنید. این فرصتی است برای فرزند شما تا آنچه را که آموخته است را تمرین کند.
میل خود را برای بررسی و نیاز فرزندتان به حفظ حریم خصوصی متعادل کنید و برنامه ای برای نحوه ارتباط خود ایجاد کنید.
ممکن است یک تماس تلفنی هفتگی برقرار کنید، مکرراً از طریق پیامک یا ایمیل با هم ارتباط برقرار نکنید، یا اگر فرزندتان در این نزدیکی زندگی می کند، یک قرار شام هفتگی داشته باشید.
نتیجه آخر
پایان مسئولیت شما به عنوان والدین، می تواند ترسناک و سخت باشد. اما مطمئن باشید، با عادت کردن به خانه‌ای آرام‌تر و زندگی متمرکز بر خواسته‌های خود، احساساتی که اکنون بر اثر سندرم آشیانه خالی تجربه می‌کنید، محو خواهند شد.
اگر احساس می‌کنید زندگی‌تان دیگر معنایی ندارد یا فکر می‌کنید افسردگی یا اضطراب شما ممکن است بدتر از حالت عادی باشد، از یک مشاور کمک بگیرید.
شما وظیفه خود را به عنوان والدین انجام داده اید و اکنون زمان آن رسیده است که از زندگی به عنوان والدین کودکان بزرگسال با تمام آزادی ها و فرصت هایی که می توانند فراهم کنند، لذت ببرید.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید