مهمترین علت ریزش مو و راه درمان آن

هورمون ها و عوامل دیگر می توانند باعث ریزش موهای زنان شوند. اما در حالی که نازک شدن مو و طاسی می تواند برای زنان خجالت آورتر از مردان باشد، در بسیاری از موارد، این شرایط قابل درمان هستند. در اینجا آنچه زنان باید در مورد ریزش مو بدانند را برایتان آورده ایم.

عوامل زیادی می توانند باعث ریزش موی زنان شوند، از جمله هورمون ها، استرس، و مصرف داروهای جلوگیری از بارداری و ….

 در حالی که تقریباً ۸۵ درصد از مردان در ۵۰ سالگی موهای نازک و کم پشت دارند، اما طبق گزارش انجمن ریزش مو آمریکا (AHLA)، ۴۰ درصد از کسانی که تحت تأثیر ریزش مو (عارضه ای که با عنوان آلوپسی نیز شناخته می شود) قرار می گیرند ، زنان هستند. بیش از ۵۰ درصد از زنان ریزش موی قابل توجهی را در زندگی شان تجربه خواهند کرد.

در گذشته، طاسی و ریزش مو به عنوان مشکلات زیبایی جزئی که نیاز به درمان نداشتند، نادیده گرفته می شدند. اما امروزه، شفقت بیشتری نسبت به عواقب عاطفی ریزش مو، به ویژه برای زنان وجود دارد. بر اساس یک بررسی بالینی منتشر شده ، مشخص شده است که در واقع، ریزش مو می تواند به طور جدی بر عزت نفس و تصور زنان از بدن و زیبایی شان تأثیر بگذارد. زنان بسیار بیشتر از مردان تحت تأثیر بازخوردهای اجتماعی ریزش مو قرار می‌گیرند. زنان نسبت به مردان مکانیسم های مقابله ای کمتری برای ریزش موی خود دارند.

همچنین ببینید:

دلایل ریزش مو در خانم ها!

علل ریزش مو در زنان

عوامل زیادی می توانند باعث ریزش مو در زنان شوند، از هورمون ها گرفته تا استرس و مصرف داروهای کنترل بارداری یا پیشگیری از بارداری. در اینجا برخی از دلایل اصلی ریزش مو در زنان را برایتان آورده ایم:

آلوپسی آندروژنتیک : آلوپسی آندروژنتیک (AGA)می تواند باعث نازک شدن موها در نقاط فوقانی سر در زنان شود. "این مساله یک مساله ی هورمونی است. گاهی اوقات نیز ارثی می باشد ، اما همیشه اینطور نیست، و البته مساله ای بسیار رایج است ."

زنان ممکن است در هر سنی به خصوص در اواخر سال های نوجوانی دچار این مساله بشوند، اما پزشکان خاطرنشان می کنند که این مساله مطمئناً در دوران یائسگی به دلیل تغییرات هورمونی بدتر می شود.

تلوژن افلوویوم : یکی دیگر از دلایل ریزش مو، تلوژن افلوویوم است، وضعیتی که در آن خانم ها به طور ناگهانی موهای خود را از دست می دهند. زایمان، جراحی، بیماری، سوءتغذیه و سایر رویدادها و شرایطی که باعث استرس می شوند می توانند باعث ایجاد تلوژن افلوویوم شوند. وضعیت تاهل نیز ممکن است در این ایجاد این مساله نقش داشته باشد. یک مطالعه منتشر شده در مجله جراحی پلاستیک و ترمیمی نشان داده است که زنانی که استرس از دست دادن همسر را تجربه کرده اند، چه به دلیل طلاق و چه به دلایلی مانند مرگ، ریزش موی بیشتری نسبت به زنان متاهل داشته اند.

آلوپسی آره آتا : آلوپسی آره آتا یک بیماری خود ایمنی است که با حمله سیستم ایمنی به فولیکول های مو باعث ایجاد لکه های گرد طاسی و ریزش ناگهانی مو می شود. برخی از اختلالات تیروئید نیز می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به آلوپسی آره آتا قرار دهد.

مصرف داروهای کنترل بارداری : مصرف داروهای کنترل بارداری مانند داروهای ضد بارداری خوراکی، ایمپلنت‌های پروژسترون، تزریق‌های هورمونی و پچ نیز گاهی اوقات می‌تواند باعث ریزش مو در برخی از زنان شوند.  به همه زنان توصیه می‌کنیم که از قرص‌های ضدبارداری دارای شاخص آندروژن پایین استفاده کنند  و زنانی که سابقه خانوادگی ریزش مو دارند نیز باید از داروهای ضد بارداری غیر هورمونی استفاده کنند.

شیمی درمانی : با حمله به فولیکول های موی در حال رشد، شیمی درمانی می تواند باعث ریزش موی تقریباً کامل شود. کلاه های خنک کننده پوست سر می توانند به کاهش ریزش مو در طول شیمی درمانی کمک کنند.

مدل بستن و آرایش مو : استفاده مکرر از کش های مو و یا بیش از حد سفت بستن موها می‌تواند در دراز مدت باعث نازک شدن مو و ریزش موها شود. آرایش بیش از حد موها با مواد شیمیایی مانند سفید کننده و ابزارهای گرم کننده مانند سشوار و اتوهای صاف کننده نیز می تواند به موهای شما آسیب برساند و باعث ایجاد شکنندگی در آنها شود ؛ اما این مساله با ریزش مو از ریشه متفاوت است.

کم خونی ناشی از کمبود مواد مغذی، یا کمبود کم آهن، و همچنین کمبود پروتئین نیز می تواند منجر به ریزش مو شود.

ریزش مو می تواند امری بسیار ناراحت کننده باشد، بنابراین مداخله زودهنگام موضوعی کلیدی است. مانند بسیاری از شرایط پزشکی، کلید کنترل چرخه ریزش مو، جستجوی زودهنگام دلیل آن و شروع به موقع روند درمان است.

همچنین ببینید:

ریزش مو در بانوان چه عوارضی داره و چطور درمانش کنیم؟

درمان های موجود برای ریزش مو

خوشبختانه، چندین گزینه درمانی برای درمان ریزش مو و نازک شدن موها وجود دارد. پزشک ممکن است یک یا چند مورد از درمان های زیر را برای درمان ریزش مو تجویز کند:

مصرف داروهای مسدودکننده تستوسترون : با نزدیک شدن به یائسگی زنان، سطح استروژن در بدن زنان در مقایسه با تستوسترون کاهش می یابد. داروهایی که برای مسدود کردن تستوسترون در فولیکول مو طراحی شده اند، مانند آلداکتون (اسپیرونولاکتون) و یولکسین (فلوتامید)، در درمان ریزش مو مفید هستند. اسپیرونولاکتون یک داروی فشار خون است که گاهی اوقات برای درمان آلوپسی آندروژنیک نیز استفاده می شود، و این به این معنی است که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) این دارو را برای ریزش مو تایید نکرده است.

ماینوکسیدیل موضعی: این دارو به صورت بدون نسخه در دسترس است و با تحریک رشد موهای جدید عمل و اثر می کند.

درمان مشکلات زمینه ای : درمان یک بیماری زمینه ای که باعث ریزش مو می شود، مانند اختلال تیروئید یا کمبود تغذیه، می تواند مشکلات ریزش مو را نیز برطرف کند.

کورتیزون موضعی یا تزریقی : این مورد نیز می تواند تا حدودی به برطرف کردن ریزش مو کمک کند، و برای بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا بسیار خوب عمل می کند.

کاشت مو : این روش شامل انتقال موهای موجود در پوست سر به نقاط خالی از مو است. ترمیم مو با جراحی و کاشت یک درمان بسیار مفید برای زنان است، زیرا زنان معمولاً نسبت به مردان ناحیه طاس کمتری برای پوشاندن دارند، بنابراین تراکم موها راحت تر به  حد مطلوب می رسد.

نور درمانی با لیزر : این روش که به عنوان لیزر درمانی سطح پایین نیز شناخته می شود، ممکن است به رشد مجدد مو کمک کند. اما این درمان نیاز به بررسی بیشتر دارد زیرا اثربخشی آن در اکثر بیماران هنوز اثبات نشده است.

درمان با پلاسمای غنی از پلاکت : درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یکی دیگر از درمان های موجود برای ریزش مو است که در چند سال اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در طول یک جلسه PRP، یک تکنسین از بیمار خون می گیرد و سپس مراحل استخراج پلاسما را بر روی آن انجام می دهد. پلاسما حاوی پلاکت هایی است که باعث رشد مو می شوند. سپس تکنسین پلاسما را به نواحی از پوست سر که تحت تأثیر ریزش مو قرار گرفته اند تزریق می کند  معمولاً حدود ۱۵  تا ۲۰ تزریق در هر جلسه PRP (بیماران معمولاً به سه جلسه ماهانه به همراه یک قرار ملاقات بعدی و سپس جلسات نگهداری سالانه نیاز دارند). PRP برای اکثر بیماران جواب می‌دهد، اما گران قیمت است و نیاز به تکرار و پیگیری منظم دارد .

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

everydayhealth