همه ما دوستان و عزیزان خود را در شرایط سختی می‌بینیم، اما گاهی اوقات چیزی که شاهد آن هستیم، یک مشکل روانی در حال رشد یا یک بحران بهداشت روان است. در آماده سازی برای این اوقات، می‌توانیم یاد بگیریم که به عنوان "کمک های اولیه بهداشت روان" شناخته می‌شود.

 کمک های اولیه بهداشت روان چیست؟

 کمک های اولیه بهداشت روان کمکی است که به فردی که دچار مشکل بهداشت روانی است، یا بدتر شدن یک مشکل بهداشت روانی یا در یک بحران سلامت روانی است، کمک می‌کند. می‌توانید این کمک های اولیه را انجام دهید تا زمانی که فرد تحت درمان حرفه‌ای مناسب قرار گیرد یا بحران برطرف شود.

همچنین ببینید:

اختلال عاطفی فصلی (SAD)

 کمک های اولیه بهداشت روان می‌تواند به افرادی که این مشکلات را تجربه می‌کنند کمک کند:

 افسردگی

 مشکلات اضطراب

 روان پریشی

استعمال مواد

 اختلالات اشتها

 افکار و رفتار های خودکشی

 خودزنی غیر خودکشی (گاهی اوقات خودآزاری عمدی نامیده می‌شود)

 موارد وحشت زدگی

 حوادث آسیب زا

 حالات شدید روان پریشی

 اثرات شدید ناشی از الکل یا سایر مواد مخدر

 رفتار های پرخاشگرانه

 از هر پنج بزرگسال استرالیایی یک نفر در هر سال مشکل بهداشت روانی را تجربه می‌کند و مراقبت های اولیه می‌توانند منجر به نتایج بهتر روان شوند.

 آموزش کمک های اولیه بهداشت روان در استرالیا:

 کمک های اولیه بهداشت روان یک برنامه جهانی است که در استرالیا توسعه یافته و در بیش از 25 کشور موجود است. آموزش در استرالیا توسط مربیان معتبر بهداشت روان اولین کمک استرالیا ارائه می‌شود که دوره ها را توسعه، ارزیابی و اجرا می‌کنند.

 آموزش کمک های اولیه بهداشت روان به شما می‌آموزد که چگونه به شخصی که دچار مشکل بهداشت روانی است یا دچار بحران سلامت روان می‌شود کمک کنید. اما حتی بدون آموزش، می‌توانید با پیروی از این مراحل، که از رهنمود های کمک های اولیه بهداشت روان ارائه شده است، به اطرافیان خود کمک کنید.

 علائم را بشناسید

 اولین قدم دانستن علائم و نشانه های مشکلات روحی روانی است تا بتوانید زمان مناسب را امتحان کنید.

 فقط یک متخصص آموزش دیده می‌تواند کسی را که مبتلا به بیماری روانی است تشخیص دهد، اما شما می‌توانید نسبت به تغییر روحیه، رفتار، انرژی، عادت ها یا شخصیت او هوشیار باشید. این تغییرات ممکن است نشانه یک مشکل بهداشت روان باشند.

 برخی از علائم که ممکن است نشان دهنده یک مشکل جدی باشند عبارتند از:

 تفکر عجیب یا غیرمعمول

 توهمات، مانند شنیدن یا دیدن چیز هایی که در آنجا نیستند

 تغییرات شدید خلقی

 رفتاری ناآرام، آشفته و بی‌نظم

 کاهش چشمگیر فعالیت

 مشکل در تمرکز

 افت قابل توجه عملکرد در محل کار یا تحصیل

 کناره گیری قابل توجه از دوستان و خانواده

 غفلت از مراقبت از خود (مانند غفلت از ظاهر و بهداشت شخصی و غذا خوردن بد)

 افکار یا رفتار های خودکشی

 خودزنی غیر خودکشی (خودزنی عمدی)

 رفتاری مخرب یا پرخطر

 گیجی و گمراهی

 طغیان های عاطفی

 مشکلات خواب

 تغییر وزن یا اشتها

 ساکت یا گوشه گیر بودن

 مشکلات مصرف مواد

 احساس گناه یا بی‌ارزشی

 تغییراتی در رفتار یا احساسات که بیش از دو هفته طول کشیده است.

 داشتن یک یا دو مورد از این علائم معمولاً نشان دهنده بیماری روانی نیست، اما اگر فردی علائم مختلفی را از خود نشان می‌دهد، ممکن است به کمک تخصصی نیاز داشته باشد (خصوصاً اگر علائم برای چند هفته ادامه داشته باشد یا در فعالیت های معمول تداخل داشته باشد)  مانند کار، مدرسه یا روابط).

 علائم و نشانه هایی را که در دیگران مشاهده می‌کنید نادیده نگیرید و تصور نکنید که از بین می‌روند. و به یاد داشته باشید که همه علائم و نشانه های یکسانی را نشان نمی‌دهند.

همچنین ببینید:

آیا گرفتن دست عزیزان به کاهش درد کمک می‌کند!؟

 به شخص نزدیک شوید

 به فرد فرصت دهید با شما صحبت کند. اگر آنها خودشان حرفی نمی‌زنند و شما نگران آنها هستید، مکالمه را شروع کنید. در مورد نگرانی های خود در مورد سلامت روان آنها صریح و صادق باشید.

 مطمئن شوید که در فضایی راحت و در زمانی که حرف شما قطع نمی‌شود به او نزدیک می‌شوید. اطمینان حاصل کنید که هم هوشیار هستید و هم آرام.

 از دیدگاه خودتان صحبت کنید. به جای جمله های "شما" از جمله های "من" مانند "من متوجه شده ام" و "من نگرانم " مانند "شما چند وقت هست به خوبی غذا نمی‌خورید و یا نمی‌خوابید" استفاده کنید.

 بگویید نگران هستید و برای کمک، اینجا هستید.

 به تفسیر خود شخص به علائم او احترام بگذارید.

 اگر فرد نمی‌خواهد با شما صحبت کند، او را تشویق کنید تا با شخص دیگری که به او اعتماد دارد صحبت کند.

 حامی باشید

 از عباراتی استفاده کنید که به فرد کمک می‌کند احساس شنیدن، درک و امید داشته باشد. برخی از مثال ها "من برای شما اینجا هستم"، "می‌توانم ببینم که واقعا برای شما دوران سختی است" و "چه کاری می‌توانم برای کمک به شما انجام دهم؟"  فقط به من بگویید چگونه

 عزت و احترام به او نشان دهید.

 سرزنش نکنید

 در حمایت و درک عاطفی خود ثابت قدم باشید.

 شخص را تشویق کنید تا با شما یا شخص دیگری صحبت کند.

 خوب گوش کنید.

 فرد را برای بهبودی خود امیدوار کنید.

 از فرد سوال کنید که آیا برای مدیریت احساس خود به کمک نیاز دارد. اگر آنها کمک می‌خواهند، یک مکان خوب برای شروع مراجعه به پزشک عمومی است.

 اگر فرد کمک نمی‌خواهد، دلیل آن را پیدا کنید. آنها ممکن است در مورد گرفتن کمک یا گزینه های خود، باور های اشتباهی داشته باشند. سعی کنید به آنها کمک کنید تا در مورد کمک گرفتن احساس بهتری داشته باشند.

 اگر فرد هنوز در برابر کمک مقاومت می‌کند، به او بگویید در صورت تغییر نظر می‌تواند با شما تماس بگیرد. به حق آنها برای عدم کمک احترام بگذارید، مگر اینکه فکر کنید آنها در معرض آسیب رساندن به خود یا دیگران هستند.

 کمک های اولیه بهداشت روان برای شخصی که خودکشی کرده است:

 می‌توان از خودکشی پیشگیری کرد.

 همیشه افکار و رفتار های خودکشی را جدی بگیرید.

 هنگام کمک به شخصی که خودکشی می‌کند، این سه عمل را انجام دهید:

 اگر فکر می‌کنید شخصی ممکن است خودکشی کند، مستقیماً از او سوال کنید.

 اگر آنها بله گفتند، آنها را تنها نگذارید.

 فرد را با یک متخصص روان آشنا کنید. 

توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

betterhealth