سندرم چارلز بونت باعث می‌شود فردی که بینایی وی رو به زوال است، چیز هایی را ببیند که واقعی نیستند (توهم). توهم ممکن است الگو های ساده، و یا تصاویر دقیق از حوادث، مردم و مکان ها باشد. آنها فقط بصری هستند و شامل شنیدن چیز ها یا سایر احساسات نیستند.

توجه به این نکته مهم است که توهمات مرتبط با سندرم چارلز بونت به دلیل کمبود بینایی ایجاد می‌شوند. آنها به دلیل مشکل بهداشت روان یا زوال عقل ایجاد نمی‌شوند.

افراد مبتلا به سندرم چارلز بونت معمولاً می‌دانند که چشم انداز ها واقعی نیستند، حتی اگر زنده باشند.

اگر دچار توهم هستید، همیشه به پزشک عمومی مراجعه کنید تا بتواند علت را بررسی کند.

انواع توهم:

توهم 2 نوع اصلی وجود دارد که افراد مبتلا به سندرم چارلز بونت تمایل به تجربه آن دارند.

آنها ممکن است ببینند:

الگو های تکراری ساده

تصاویر پیچیده از مردم، اشیاء یا مناظر

الگو های تکراری ساده می‌توانند به صورت شبکه، شکل یا خط باشند که می‌توانند در رنگ های روشن یا واضح ظاهر شوند.

الگو ها ممکن است روی همه چیز هایی که فرد می‌بیند قرار بگیرند یا آن را بپوشانند.

توهمات پیچیده تر می‌تواند افراد، مکان ها، حیوانات و حشرات را درگیر کند.

همچنین ببینید:

خطر اگزوفتالموس (برآمدگی چشم)

بیشتر مردم، توهم افرادی را که می‌شناسند یا رویداد های گذشته‌ای را که تجربه کرده اند نمی بینند.

توهمات معمولاً ناخوشایند و تهدیدآمیز نیستند، اما ممکن است هنگام اولین تجربه کمی ترسناک باشند.

بعضی اوقات ممکن است از حالت آنی خارج شده و چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد.

ممکن است متحرک یا ساکن باشند.

چه کسی تحت تأثیر قرار گرفته و چرا؟

سندرم چارلز بونت افرادی را که بیشتر یا تمام بینایی خود را از دست داده‌اند تحت تأثیر قرار می‌دهد.

اگر افت بینایی هر دو چشم را تحت تأثیر قرار دهد‌، بیشتر اتفاق می‌افتد.

طبق انجمن ماکولا، ممکن است تا حدود نیمی از افراد مبتلا به دژنراسیون ماکولا، با از بین رفتن تدریجی بینایی مرکزی، دچار توهمات چارلز بونت شوند.

تصور می‌شود بیش از 100000 مورد در انگلیس وجود دارد.

افراد در هر سنی می‌توانند تحت تأثیر توهمات چارلز بونت قرار بگیرند، اما بعد از اینکه فرد شروع به از دست دادن بینایی می‌کند، در اواخر زندگی اتفاق می‌افتد.

توهمات اغلب وقتی شروع می‌شوند که بینایی فرد ناگهان خراب شود. 

تصور می‌شود که علت اصلی سندرم چارلز بونت، کاهش بینایی و واکنش مغز در برابر آن باشد.

مشخص نیست که چگونه کاهش بینایی منجر به توهم می‌شود، اما تحقیقات برای کمک به ما، در درک بهتر رابطه بین چشم و مغز آغاز شده است. 

هنگامی که فردی شروع به از دست دادن بینایی می‌کند، مغز او مانند گذشته اطلاعات دریافت نمی‌کند.

تصور می‌شود که مغز گاهی اوقات با پر کردن شکاف ها با الگو های فانتزی یا تصاویری که ذخیره می‌کند، پاسخ می‌دهد.

این تصاویر ذخیره شده به عنوان توهم تجربه می‌شوند.

توهم چه تاثیری می‌تواند داشته باشد؟

توهمات بینایی، پاسخی طبیعی است که مغز نسبت به از دست دادن بینایی دارد.

اما از آنجا که سندرم چارلز بونت به طور گسترده‌ای شناخته نشده است، بسیاری از مردم در مورد معنای آن نگران هستند و می‌ترسند که ممکن است دچار یک مشکل جدی بهداشت روانی یا زوال عقل شوند.

همچنین می‌تواند مشکلات عملی ایجاد کند. افرادی که توهمات پیچیده‌ای می‌بینند، ممکن است در دور زدن مشکل داشته باشند.

خیابان ها و اتاق ها ممکن است تحریف شده باشند و آجرکاری یا شمشیربازی مستقیماً در مقابل شما ظاهر شود و قضاوت دقیق در جایی که هستید را دشوار کرده و اینکه آیا می‌توانید مستقیم جلو بروید یا خیر.

برخی از افراد می‌توانند با داشتن دانش خوب از محیط پیرامون خود، بر این مشکل فائق آیند.

همچنین ببینید:

اصلاح بینایی با انجام لیزیک

توهمات پیچیده می‌توانند نگران کننده باشند. اگرچه ممکن است چشم انداز ها ترسناک نباشد، اما دیدن ناگهانی افراد غریبه در خانه یا باغ شما ممکن است آزار دهنده باشد.

توهمات اغلب با گذشت زمان بهبود می‌یابند، و اپیزود ها کوتاه‌تر و کمتر می‌شوند.

شواهد اخیر حاکی از آن است که اکثر افراد 5 سال یا بیشتر از آغاز کار هنوز هم دچار توهمات گاه به گاه می‌شوند.

اگر توهمات کاملاً متوقف شوند‌، همیشه این احتمال وجود دارد که پس از کاهش بیشتر بینایی دوباره ظاهر شوند.

تشخیص سندرم چارلز بونت

آزمایش خاصی برای سندرم چارلز بونت وجود ندارد.

پزشکان این را تشخیص می‌دهند:

صحبت با شخص در مورد علائمش

گرفتن یک تاریخچه پزشکی دقیق

در برخی موارد، انجام آزمایشاتی برای رد سایر علل احتمالی توهم، مانند بیماری آلزایمر

اگر فردی دچار مشکل بینایی شود و دچار توهم ساده یا پیچیده شود و علائم زوال عقل یا بیماری روانی نداشته باشد، احتمالاً مبتلا به سندرم چارلز بونت است.

درمان سندرم چارلز بونت

در حال حاضر هیچ درمانی برای سندرم چارلز بونت وجود ندارد.

درک ساده این که توهمات نتیجه طبیعی کاهش بینایی است، نه یک مشکل بهداشت روان، می‌تواند بسیار اطمینان بخش باشد و به فرد کمک کند تا بهتر کنار بیاید.

هیچ داروی خاصی برای جلوگیری از توهم ناشی از سندرم چارلز بونت نشان داده نشده است.

برخی از دارو ها که برای درمان صرع، بیماری پارکینسون و زوال عقل طراحی شده اند، برای برخی از افراد موثر بوده است. اما این دارو های قدرتمند می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند و بنابراین فقط برای افرادی که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و تحت نظارت دقیق هستند توصیه می‌شود.

اقدامات خودیاری

برخی موارد وجود دارند که می‌توانید خودتان امتحان کنید تا در صورت تجربه توهمات خود را تسکین دهید.

به عنوان مثال، هنگامی که یک توهم شروع می‌شود، می‌توانید:

شرایط روشنایی را تغییر دهید تا ببینید آیا ناپدید می‌شود: اگر در منطقه‌ای با نور کم هستید، چراغ های بیشتری را روشن کنید یا به جایی بروید که روشن تر است. اگر در منطقه‌ای با نور زیاد قرار دارید، آنرا کم نورتر کنید.

چشمان خود را از چپ به راست حرکت دهید: این کار را هر ثانیه 15 بار بدون حرکت دادن سر، انجام دهید. سپس چند ثانیه مکث کرده و تکرار کنید. ارزش آن را دارد که حداکثر 4 یا 5 بار امتحان کنید. 

به تصویر خیره شوید و سریع چشمک بزنید یا برای لمس بینایی دست دراز کنید: این را برای چند ثانیه امتحان کنید 

حرکت کنید یا کاری را انجام دهید: برای مثال، از جای خود بلند شوید و یک فنجان چای درست کنید

اطمینان حاصل کنید که به خوبی استراحت کرده اید و شب ها به اندازه کافی می‌خوابید: توهم ممکن است هنگام خستگی یا استرس بدتر شود.

توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

nhs