تاندونیت کلسیفیک یا رسوب کلسیم در تاندون چیست؟
تاندونیت کلسیفیک در اثر تجمع کلسیم در تاندون ها بخصوص شانه ها ایجاد می شود و در موارد حاد باعث دردهای شدید و کاهش دامنه حرکتی دست ها می شود...
تاندونیت کلسیفیک چیست؟
تاندونیت کلسیفیک (Calcific tendinitis) با تجمع کلسیم در تاندون ها ایجاد می شود.
اگرچه این وضعیت می تواند در هر جایی از بدن اتفاق بیفتد، اما اغلب در روتاتور کاف رخ می دهد.
روتاتور کاف گروهی از ماهیچه‌ها و تاندون‌ها است که بازو را به شانه متصل می‌کند. تجمع کلسیم در این نواحی می تواند دامنه حرکتی بازو را محدود و همچنین باعث درد و ناراحتی شود.
تاندونیت کلسیفیک یکی از رایج ترین علت درد شانه است.
با برخی حرکات مانند بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش هایی مانند بسکتبال و تنیس، بیشتر تحت تأثیر قرار خواهید گرفت.
اگرچه معمولاً می توان آن را با دارو یا فیزیوتراپی درمان کرد اما باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید.
در برخی موارد ممکن است جراحی لازم باشد.
همچنین ببینید:
روماتیسم مفصلی گردن و آنچه باید بدانید
علائم و نشانه های تاندونیت کلسیفیک
اگرچه درد شانه رایج‌ترین علامت این وضعیت محسوب می شود اما حدود یک سوم افراد مبتلا به تاندونیت کلسیفیک علائم قابل توجهی را تجربه نمی‌کنند.
برخی افراد ممکن است به دلیل شدت درد قادر به حرکت دادن دست نباشند.
درد شانه که به سمت گردن حرکت می کند ممکن است به طور ناگهانی یا به تدریج ایجاد شود.
رسوب کلسیم دارای سه مرحله است. آخرین مرحله دردناک ترین مرحله در نظر گرفته می شود.
پس از تشکیل کامل رسوب کلسیم، بدن شروع به جذب مجدد می کند.
عوال موثر و افراد در معرض خطر تاندونیت کلسیفیک
تصور می شود که تجمع کلسیم ممکن است از موارد زیر باشد:
- سابقه خانوادگی (ژنتیک)
- رشد غیر طبیعی سلول
- فعالیت غیر طبیعی غده تیروئید
- تولید مواد ضد التهابی در بدن
- برخی بیماری ها مانند دیابت
اگرچه این بیماری در افراد که ورزش می‌کنند یا به طور معمول دست‌های خود را بالا و پایین می‌برند بیشتر رایج است، تاندونیت کلسیفیک می‌تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد.
این وضعیت معمولاً در افراد بزرگسال بین 40 تا 60 سال دیده می شود. زنان نیز بیشتر از مردان در معرض ابتلا هستند.
تشخیص تاندونیت کلسیفیک
با وجود درد شانه غیرمعمول یا مداوم باید به پزشک مراجعه کنید. پس از بررسی علائم، پزشک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد.
پس از معاینه فیزیکی پزشک آزمایش های تصویربرداری را برای بررسی هرگونه رسوب کلسیم یا سایر ناهنجاری ها تجویز می کند.
اشعه ایکس می‌تواند رسوبات بزرگ تر و سونوگرافی می‌تواند به پزشک کمک کند تا رسوبات کوچک تر را که در اشعه ایکس مشخص نیست، نشان دهد.
طبق میزان رسوبات ایجاد شده پزشک درمان را آغاز می کند.
گزینه های درمانی تاندونیت کلسیفیک
اکثر موارد تاندونیت کلسیفیک را می توان بدون جراحی درمان کرد. در موارد خفیف پزشک ترکیبی از دارو و فیزیوتراپی را توصیه کند.
دارو های مورد استفاده
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) اولین خط درمان در نظر گرفته می شوند.
این داروها بدون نسخه در دسترس بوده که عبارتند از:
- آسپرین (بایر)
- ایبوپروفن (Advil)
- ناپروکسن (Aleve)
پزشک همچنین ممکن است تزریق کورتیکواستروئید (کورتیزون) را برای کمک به تسکین هرگونه درد یا تورم توصیه کند.
روش های غیر جراحی
در موارد خفیف تا متوسط، پزشک یکی از روش های زیر را توصیه می کند. این موارد در مطب قابل انجام است:
درمان با موج شوک ویو تراپی برون اندامی(ESWT):
پزشک از یک دستگاه کوچک برای شوک های مکانیکی به شانه فرد نزدیک محل کلسیفیکاسیون استفاده می کند.
شوک های فرکانس بالاتر بیشتر موثر هستند اما دردناک تر می باشند.
پزشک امواج را تنظیم کرده تا درمان قابل تحمل باشد.
این درمان اغلب یک بار در هفته به مدت سه هفته انجام می شود.
درمان با شاک ویو تراپی رادیکال(RSWT):
پزشک از یک دستگاه برای وارد کردن شوک های مکانیکی با انرژی کم تا متوسط به قسمت آسیب دیده شانه استفاده می کند.
اثرات آن مشابه ESWT خواهد بود.
اولتراسوندتراپی:
پزشک از یک دستگاه برای هدایت یک موج صوتی با فرکانس بالا در رسوب کلسیفیک استفاده می کند. این کار به شکستن کریستال های کلسیم کمک کرده که معمولا بدون درد است.
نیلدینگ:
این روش درمانی تهاجمی تر از سایر روش های غیرجراحی است.
پس از اعمال بی حسی موضعی در ناحیه مورد نظر، پزشک از یک سوزن برای ایجاد سوراخ های کوچک در پوست استفاده می کند.
این کار ممکن است همراه با سونوگرافی انجام شود تا به هدایت سوزن به موقعیت صحیح کمک کند.
عمل جراحی
حدود 10 درصد افراد برای برداشتن رسوب کلسیم به جراحی نیاز دارند.
اگر پزشک جراحی باز را انتخاب کند، ایجاد برش در پوست دقیقا بالای محل رسوب ضروری است.
اگر جراحی آرتروسکوپی ترجیح داده شود، پزشک یک برش کوچک ایجاد کرده و دوربین کوچک را وارد می کند.
دوربین ابزار جراحی را در حذف رسوب راهنمایی می کند.
دوره بهبودی به اندازه، محل و تعداد رسوبات کلسیم بستگی دارد.
به عنوان مثال برخی افراد در عرض یک هفته به عملکرد طبیعی خود باز می‌گردند و برخی دیگر ممکن است درد پس از جراحی را تجربه کنند که به محدود کردن فعالیت‌های آنها ادامه می‌دهد.
عملکرد فیزیوتراپی
موارد متوسط یا شدید معمولاً به نوعی فیزیوتراپی نیاز دارند تا به بازگرداندن دامنه حرکتی کمک شود.
همچنین ببینید:
فیزیوتراپی چیست؟ – انواع، مزایا و هدف از آن
توانبخشی بدون جراحی
پزشک یا فیزیوتراپ مجموعه ای از تمرینات ساده را به شما آموزش می دهد تا به بازیابی حرکت در شانه آسیب دیده کمک کند.
در ابتدا معمولاً تمریناتی خفیف بازو تجویز می شود. با گذشت زمان تمرینات با دامنه حرکتی محدود را انجام خواهید داد.
توانبخشی بعد از جراحی
زمان نقاهت پس از جراحی در افراد مختلف متفاوت است.
در برخی موارد بهبودی کامل ممکن است سه ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشد.
بهبودی پس از جراحی آرتروسکوپی معمولاً سریع تر از جراحی باز است.
پس از جراحی باز یا آرتروسکوپی
باید انتظار داشته باشید که به مدت شش تا هشت هفته در جلسات فیزیوتراپی شرکت کنید.
فیزیوتراپی معمولاً با برخی تمرینات کششی و دامنه حرکتی بسیار محدود شروع می شود.
اغلب با گذشت چهار هفته به برخی فعالیت های سبک وزن پیشرفت خواهید کرد.
نتیجه کلی
اگرچه تاندونیت کلسیفیک ممکن است برای برخی دردناک باشد اما بهبود سریع آن امکان پذیر است.
اکثر موارد را می توان در مطب پزشک معالجه کرد و تنها 10 درصد از افراد به جراحی نیاز دارند.
تاندونیت کلسیفیک در نهایت خود به خود برطرف می شود اما در صورت عدم درمان منجر به عوارض خواهد شد. این شامل پارگی روتاتور کاف است.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید