با دیابت ذهن شما شلوغ خواهد بود

پیگیری میزان قند خون، دوز انسولین، برنامه ریزی وعده های غذایی، فعال ماندن و…  باید خیلی فکر کنید. این می تواند باعث شود که به احساساتتان کم توجهی کنید، تخلیه عاطفی نداشته باشید و در نهایت از ازدیاد عدم رسیدگی به احساساتتان کلافه شوید. که به این حس فرسودگی گفته می شود. و به همین دلیل مهم است که در مدیریت دیابت خود با احساسات خود در ارتباط باشید. چه احساسی داری؟ استرس؟ خشم؟ غم؟ ترس؟ وقت بگذارید تا از احساسات خود آگاه شوید و وقتی با اطرافیان خود ارتباط می‌گیرید صادقانه و علناً درباره احساساتتان صحبت کنید.

 با این وجود بهتر است یک ارائه دهنده خدمات درمانی روانی پیدا کنید تا بتواند در زمینه های عاطفی پیرامون بیماریتان شما را راهنمایی کند. با دیابت، احساس جسمی خوب نیمی از نبرد است. و احساس خوب ذهنی نیمی دیگر است.

طبیعی است که احساس عصبانیت کنید

خشم می تواند با تشخیص بیماریتان شروع شود. این حس می تواند از "چرا من؟" به خشم خالص تبدیل شود. خشم بخش مهمی از سفر شما به سمت پذیرش زندگی شما با دیابت است. و گرچه احساس قدرتمندی است، اما عصبانیت خارج از کنترل می تواند برای شما و اطرافیانتان مضر باشد و می تواند منجر به افسردگی و استرس شود.

همچنین ببینید:

راه های درمان دیابت و راه های درمان بدون دارو دیابت

کلید مقابله با عصبانیت شما با شناسایی اینکه چه چیزی شما را عصبانی می کند شروع می شود. آیا دلیل ترس است؟ یا از دست دادن کنترل؟ و یا عصبانیت از خودتان است؟ سعی کنید علت اصلی آن را شناسایی کنید و سپس برای کنترل آن تلاش کنید. وقتی احساس عصبانیت می کنید، چندین کار وجود دارد که می توانید برای کوتاه کردن زمان حضور آن انجام دهید:

نفس بکشید

یک نفس عمیق تر بکشید

یک لیوان آب بنوشید

بنشینید

بازو های خود را شل کنید

برای آرام کردن خود تلاش کنید

قدم بزنید

مراقب انکار باشید

مانند هر احساسی که هنگام تشخیص دیابت در شما ظاهر می‌شود، انکار نیز حسی طبیعی است. همه این حس را دارند: "من نه"، یا "من آن را باور نمی کنم" یا "باید اشتباهی رخ داده باشد". اما در بعضی از مواقع باید تشخیص را بپذیرید و اقدامات لازم را انجام دهید با ادامه تکذیب آن، شما می‌توانید باعث عقب افتادن انجام اقدامات لازم برای مبارزه با بیماریتان شوید و باید عواقب آنرا بپذیرید.

بخش مهمی از مضرات وجود احساس انکار این است که چگونه صدای آن را در سرتان می شنوید، و چگونه باعث می شود از انجام مراقبت های مهم خودداری کنید. اگر خودتان را به گفتن یا فکر کردن به عبارات زیر ترغیب می‌کنید، ممکن است در انکار باشید:

"انقدر مهم نیست که بتواند صدمه ای بزند."

"خودش خوب می‌شود."

"بعداً به پزشک مراجعه خواهم کرد."

"من وقت برای انجام این کار ندارم."

"دیابت من جدی نیست."

هر کسی گاه به گاه به سمت انکار می رود اما کار هایی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید در حالت انکار نمی مانید. برای تهیه برنامه و تعیین اهداف خود با تیم مراقبت از دیابت در ارتباط باشید. از مربی دیابت خود کمک بخواهید و در قبال چیز هایی که از شما می‌خواهد تا انجام دهید پاسخگو باشید. و به خانواده و دوستان خود بگویید که چگونه می توانند به شما در برنامه درمانیتان کمک کنند.

افسردگی می تواند هر کسی را تحریک کند

گاهی اوقات، غم و اندوه و احساساتی وجود دارد که زود از بین نمی رود. گاهی اوقات، شما فقط احساس ناامیدی می کنید و تصوری ندارید که بعدا چه می شود. افسردگی می تواند مشکل ساز باشد و می تواند باعث تخریب برنامه های مراقبتی شما شود. رسیدگی به افسردگی مهم است، در شمان بروز علائم زیر:

از دست دادن علاقه یا لذت

تغییر در الگو های خواب

زودتر از حد طبیعی بیدار می شوید

تغییر در اشتها

مشکل در داشتن تمرکز

از دست دادن انرژی

عصبی بودن

احساس گناهکار بودن

غم صبحگاهی

فکر خودکشی

انصراف از دیدار و ارباط با دوستان و شرکت کردن در فعالیت ها

افت تحصیلی و کاری

اگر احساس می کنید ممکن است افسرده شوید، با پزشک خود صحبت کنید. در زمان افسردگی بلند شدن و اقدام برای رهایی از آن سخت است و ممکن است طول بکشد، اما به محض اینکه بشود شرایط عاطفی مناسبی برقرار شود اوضاع بهتر خواهد شد. بهتر این است که یاد بگیرید علائم را بشناسید و در صورت بروزشان سریع عمل کنید.

توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

diabetes