گل آفتابگردان و دانه های خوشمزه و پر از مواد مغذی آن بومی قاره آمریکا است و برای چندین قبیله بومی آمریکایی در طول هزاران سال منبع مهم انرژی بوده است. در حالی که تصور می شود گل آفتابگردان بومی کشور آمریکای جنوبی است ، این گلهای زرد یکی از اولین گیاهانی بود که توسط بومیان آمریکایی کشت می شد و از آنها به عنوان منبع غذایی بسیار سود می بردند.

اکنون دانه های آفتابگردان در سراسر جهان رشد می کنند. روسیه ، اوکراین ، چین ، رومانی و آرژانتین پنج تولید کننده برتر بذر آفتابگردان هستند ، اگرچه بیشتر دانه ها به طور عمده برای تولید روغن آفتابگردان به منظور پخت و پز استفاده می شود، نه برای مصرف  خود دانه ها.

همچنین ببینید:

مهم ترین علت افت قند خون چیه؟

در فرم غیر فرآوری شده ، دانه های گل آفتابگردان منابع غنی از ویتامین E که یک آنتی اکسیدان مهم است و به تقویت سلامت قلب کمک می کند، هستند. دانه های آفتابگردان همچنین منابع قوی منیزیم هستند که ماده معدنی بسیار مهمی در متابولیسم است و به سلامت استخوان ، سلامت قلب و طیف دیگری از مزایای دیگر برای بدن انسان از جمله پیشگیری و مدیریت دیابت مرتبط است. علاوه بر این ، دانه های آفتابگردان به دلیل داشتن میزان فراوانی ترکیبات فیتون که به فیتواسترولها معروف هستند ، به شدت با کاهش کلسترول ارتباط دارند و همچنین میتوانندبه عنوان یک ماده ی طبیعی بالقوه برای کمک به کنترل سطح قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بین وعده های غذایی مصرف شوند. دانه های آفتابگردان همچنین علاوه بر داشتن خواصی برای داشتن بدنی قوی می توانند به ایجاد یک ذهن قوی نیز کمک کنند.

دانه های آفتابگردان یک میان وعده فروتن هستند. آنها غالباً به دلیل وجود تبلیغات مثبتی که درباره ی بادام و گردو میشود ، روی قفسه ی مغزه ها بدون اینکه مورد توجه قرار بگیرند، نشسته اند. بادام و گردو آجیل های بسیار سالمی هستند ، اما دانه های آفتابگردان نیز مملو از ویتامین ها و مواد معدنی مهم هستند.

برخی از مواد مغذی موجود در دانه های آفتابگردان که آنها را منحصر به فرد می کند عبارتند از: مس ، ویتامین E ، سلنیوم ، منیزیم و روی. وجود و ترکیب بسیاری از این مواد مغذی به سختی در غذاهای معمول یافت میشود.در هر اونس (۲۸ گرم) از دانه‌های آفتابگردان حدود ۳ گرم فیبر و ۵ گرم پروتئین وجود دارد. بهترین بخش این است که دانه های آفتابگردان ، در حالی که به صورت کلی دارای (حدود ۱۴ گرم) چربی هستند، اما بیشتر چربی های موجود در آنها اشباع نشده است ، که محققان معتقدند این نوع از چربی بهترین نوع چربی برای مبارزه با دیابت است.تأثیر بذر آفتابگردان بر قند خون و دیابت نوع ۲ در چند مطالعه مورد آزمایش قرار گرفته و امیدوارکننده به نظر می رسد ، اما تحقیقات بیشتری لازم است .

مطالعات نشان می دهند افرادی که روزانه ۱ اونس (۲۸گرم) دانه آفتابگردان را به عنوان بخشی از رژیم غذاییشان مصرف میکنند ، ممکن است در مدت زمان شش ماه در حدود ۱۰٪ در قند خون ناشتایشان کاهش مشاهده کنند.( در مقایسه با یک رژیم غذایی سالم ولی بدون استفاده از دانه های آفتابگردان).اثر دانه های آفتابگردان بر کاهش قند خون ممکن است تا حدی ناشی از وجود اسید کلروژنیک موجود در این گیاه باشد.

مطالعات همچنین حاکی از آن است که اضافه کردن دانه آفتابگردان به غذاهایی مانند نان ممکن است به کاهش تأثیر کربوهیدرات روی قند خون شما کمک کند. پروتئین و چربی دانه ها مدت زمان خالی شدن معده شما را افزایش می دهند و اجازه می دهند تا گلوکز موجود در کربوهیدراتهای غذایتان به تدریج آزاد شود و در نتیجه قند خونتان دچار افزایش ناگهانی نشود.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

defeatdiabetes

ontrackdiabetes

healthline