هر آنچه باید در مورد بیماری گریوز بدانید
بیماری گریوز یک بیماری خودایمنی است که باعث می شود غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید کند. در این مقاله بیشتر درباره این بیماری بیاموزید.
بیماری گریوز چیست؟
بیماری گریوز نوعی اختلال در سیستم ایمنی است که سبب تولید بیش از حد هورمون های تیروئید می شود، در نهایت سبب پرکاری تیروئید می شود. بیماری گریوز یکی از شایع ترین اشکال پرکاری تیروئید است.
در بیماری گریوز، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی به نام ایمونوگلوبولین محرک تیروئید تولید می کند. این آنتی بادی ها به سلول های تیروئید سالم متصل می شوند.
هورمون‌های تیروئید بر بسیاری از فرآیندهای بدن از جمله عملکرد سیستم عصبی، رشد مغز، دمای بدن و سایر موارد مهم تأثیر می‌گذارند.
بدون درمان، پرکاری تیروئید در نهایت می تواند منجر به موارد زیر شود:
- کاهش وزن
- اضطراب
- تحریک پذیری
- افسردگی
- خستگی
علائم بیماری گریوز چیست؟
بیماری گریوز و پرکاری تیروئید علائم مشابهی دارند.
این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ضربان سریع قلب (تاکی کاردی)
- لرزش دست یا انگشتان
- حساسیت یا عدم تحمل گرما
- کاهش وزن
- اختلال در خواب
- عصبی بودن و تحریک پذیری
- ضعف عضلانی
- گواتر (تورم در غده تیروئید)
- دوره های نامنظم
- مشکل باردار شدن
همچنین ببینید:
علت پرکاری تیروئید چیست؟ – علائم، تشخیص و درمان آن
درموپاتی گریوز
برخی از افراد مبتلا به بیماری گریوز درموپاتی گریوز را تجربه خواهند کرد.
با این وضعیت، متوجه قرمزی و ضخیم شدن پوست در اطراف ساق پا یا بالای پاهای خود خواهید شد. در حالی که درموپاتی گریوز اغلب خفیف است، به طور بالقوه می تواند باعث ایجاد درد و ناراحتی شود.
افتالموپاتی گریوز
بیماری گریوز همچنین می تواند باعث افتالموپاتی گریوز (GO) شود.
این وضعیت زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن شما شروع به حمله به بافت و ماهیچه چشم می کند و حفره های چشم شما متورم و ملتهب می گردد. این التهاب می تواند باعث بیرون زدگی چشم، تورم پلک، التهاب عصب بینایی گردد.
همچنین ممکن است متوجه موارد زیر شوید:
- تاری یا دوبینی
- خشکی چشم
- حساسیت به نور
- درد یا احساس فشار در چشم
طبق تخمین سازمان دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK) حدود 30 درصد از افرادی که به بیماری گریوز مبتلا می‌شوند یک مورد خفیف GO را خواهند داشت. موارد خفیف GO ممکن است به خودی خود بهبود یابد.
با این حال از آنجایی که عوارض نادر می تواند شامل از دست دادن بینایی باشد، بهتر است علائم چشمی را، حتی علائم خفیف را، به پزشک خود اطلاع دهید. هر دستورالعمل درمانی توصیه شده را دنبال کنید.
چه چیزی باعث بیماری گریوز می شود؟
سیستم ایمنی بدن معمولاً با مهاجمان خارجی مانند ویروس ها و باکتری ها مبارزه می کند.
اگر شما به بیماری خودایمنی مانند بیماری گریوز مبتلا هستید، سیستم ایمنی بدن شما شروع به مبارزه با بافت ها و سلول های سالم در بدن شما می کند.
در بیماری گریوز، به جای تولید آنتی بادی برای هدف قرار دادن یک مهاجم خاص، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه ایمونوگلوبولین های محرک تیروئید تولید می کند.
سپس این آنتی بادی ها سلول های تیروئید سالم شما را هدف قرار می دهند.
محققان می دانند که افراد می توانند توانایی ساخت آنتی بادی علیه سلول های سالم خود را به ارث ببرند.
اما آنها هنوز نتوانسته اند دلیل واضحی برای بیماری گریوز پیدا کنند یا مشخص کنند چه کسی به آن مبتلا خواهد شد.
کارشناسان بر این باورند که ممکن است ژن های شما و یک ویروس یا سایر محرک های خارجی هر دو در وجود آن نقش داشته باشند.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به بیماری گریوز هستند؟
چند عامل مختلف ممکن است بر مبتلا شدن به بیماری گریوز تأثیر بگذارد:
- ژنتیک (سابقه خانوادگی این بیماری)
- استرس
- سن
- جنسیت
این بیماری معمولاً در افراد کمتر از 40 سال ایجاد میشود.
همچنین اگر یکی از اعضای خانواده به بیماری گریوز مبتلا باشد، خطر ابتلا به آن به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.
زنان 7 تا 8 برابر بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند.
در صورت ابتلا به بیماری خودایمنی دیگر، خطر ابتلا شما افزایش می یابد. مانند:
- روماتیسم مفصلی
- دیابت نوع 1
- بیماری کرون
بیماری گریوز چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر پزشک بیماری گریوز را تشخیص دهد، ممکن است آزمایش‌های مختلفی را تجویز کند.
اگر فردی در خانواده شما مبتلا به بیماری گریوز بوده است، پزشک شما ممکن است تشخیص را بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما محدود کند.
آنها همچنان باید تشخیص را از طریق آزمایش خون تیروئید تأیید کنند.
یک پزشک متخصص در بیماری‌های مرتبط با هورمون‌ها، به نام متخصص غدد، ممکن است آزمایش‌ها و تشخیص شما را انجام دهد.
پزشک شما همچنین ممکن است برخی از آزمایش های زیر را درخواست کند:
- آزمایش خون
- سونوگرافی تیروئید
- تست جذب ید رادیواکتیو
- آزمایش هورمون محرک تیروئید
- تست ایمونوگلوبولین محرک تیروئید
بیماری گریوز چگونه درمان می شود؟
سه گزینه درمانی برای افراد مبتلا به بیماری گریوز در دسترس است:
- داروهای ضد تیروئید
- درمان با ید رادیواکتیو
- جراحی تیروئید
پزشک شما ممکن است استفاده از یک یا چند مورد از این گزینه ها را برای درمان این بیماری پیشنهاد کند.
همچنین ببینید:
اختلالات و مشکلات رایج تیروئید!؟
1- داروهای ضد تیروئید
پزشک شما ممکن است داروهای ضد تیروئید، از جمله پروپیل تیواوراسیل و متی مازول یا بتا بلوکرها را تجویز کند.
مسدودکننده های بتا خود این بیماری را درمان نمی کنند، اما می توانند به کاهش اثرات علائم شما کمک کنند تا زمانی که سایر درمان ها شروع به کار کنند.
2- درمان با ید رادیواکتیو
درمان با ید رادیواکتیو یکی از رایج ترین درمان های بیماری گریوز است.
این درمان مستلزم مصرف دوزهای ید رادیواکتیو-131 است.
3- جراحی تیروئید
ممکن است پزشک شما فوراً آن را پیشنهاد ندهد.
در صورت عدم تاثیر درمان های قبل یا احتمال سرطان تیروئید، جراحی گزینه مناسبی است، اگرچه سرطان تیروئید در بیماری گریوز نادر است.
در صورت بارداری و عدم مصرف داروهای ضد تیروئید، ممکن است جراحی تیروئید را توصیه کنند.
در این صورت، به دلیل خطر سقط جنین، تا سه ماهه دوم شما منتظر انجام جراحی خواهند بود.
اگر جراحی لازم باشد، پزشک کل غده تیروئید شما را برمی دارد، این روش به نام تیروئیدکتومی کامل شناخته می شود.
هدف از این جراحی حذف خطر بازگشت پرکاری تیروئید است.
تیروئیدکتومی کامل استاندارد مراقبت برای افراد مبتلا به بیماری گریوز است.
پس از جراحی، به طور مداوم به درمان جایگزینی هورمون تیروئید نیاز خواهید داشت.
نتیجه کلی
بدون درمان، بیماری گریوز می تواند منجر به مشکلات قلبی، استخوان های ضعیف و شکننده و عوارض بارداری شود.
با این حال، درمان سریع می تواند علائم شما را بهبود بخشد و به کاهش احتمال عوارض سلامتی کمک کند.
پزشک شما می تواند اطلاعات بیشتری در مورد گزینه های درمانی شما، به علاوه مزایا و خطرات آنها ارائه دهد.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید