بی اختیاری ادرار مردان: آنچه باید بدانید
تعداد افرادی که به بی اختیاری ادرار مبتلا می شوند با افزایش سن افزایش می یابد. این به ویژه برای مردان صادق است. در مورد بی اختیاری ادرار مردان بیشتر بدانید.
بی اختیاری ادرار باعث از دست دادن کنترل مثانه می شود. این به تنهایی یک بیماری نیست، بلکه می تواند از علائم برخی بیماری ها باشد.
بی اختیاری ادرار یک مشکل پزشکی در از دست دادن کنترل مثانه است. هم مردان و هم زنان بی اختیاری ادراری را تجربه می کنند.
بی اختیاری ادرار با افزایش سن افزایش می یابد. این موضوع به ویژه برای مردان صادق است. به احتمال زیاد مردان مسن تر نسبت به مردان جوان تر بیشتر دچار بی اختیاری ادرار می شوند.
تخمین زده می شود که 11 تا 34 درصد مردان مسن نوعی UI داشته باشند. 2 تا 11 درصد از مردان مسن هر روز با علائم بی اختیاری ادراری مواجه هستند.
برخی از مردان ممکن است بیش از یک نوع بی اختیاری را تجربه کنند.
انواع مختلف بی اختیاری ادرار در مردان
- بی اختیاری فوریتی: شما احساس نیاز ناگهانی و فوری به ادرار کردن می کنید و به دنبال آن نشت اتفاقی ادرار رخ می دهد.
- بی اختیاری استرسی: نشت ادرار با حرکات سریع یا فشار، مانند سرفه ایجاد می شود.
- بی اختیاری سرریز شده: مثانه شما آنقدر پر است که نشت ادرار ایجاد می شود.
- بی اختیاری عملکردی: ناتوانی های جسمی، موانع یا مشکل در برقراری نیاز به ادرار کردن، مانع از آگاهی به موقع در رفتن به دستشویی می شود.
- بی اختیاری گذرا: این مورد از بی اختیاری ادرار اغلب نتیجه یک بیماری کوتاه مدت، مانند عفونت دستگاه ادراری است. ممکن است بر اساس عارضه جانبی دارو یا سایر موارد پزشکی باشد.
- بی اختیاری مختلط: این نوع بی اختیاری که در دو یا چند دسته از موارد فوق قرار می گیرد.
مردان و زنان علائم بسیار مشابه بی اختیاری ادراری را تجربه می کنند. همه علائم به یک مشکل در کنترل و نشت مثانه اشاره دارد.
همچنین ببینید:
تکرر ادرار ؛ علل، تشخیص و درمان آن
چه چیزی باعث بی اختیاری ادرار در مردان می شود؟
پی بردن به علت اصلی علائم بی اختیاری ادراری می تواند به شما و پزشکتان در شروع درمان کمک کند.
شرایطی که معمولا باعث ایجاد بی اختیاری ادرار می شوند عبارتند از:
- سرفه های مزمن
- یبوست
- عفونت مثانه یا مجاری ادراری
- انسداد دستگاه ادراری
- ضعیف شدن عضلات کف لگن یا مثانه
- از دست دادن قدرت اسفنکتر
- پروستات بزرگ شده
- سرطان پروستات
- اختلالات عصبی، که می تواند با سیگنال های کنترل مثانه تداخل ایجاد کند
- استعمال دخانیات
- مصرف مشروبات الکی
- عدم فعالیت بدنی
چه کسانی در معرض خطر بی اختیاری ادراری مردانه هستند؟
اگر یک یا چند مورد از این عوامل خطر را دارید، ممکن است به احتمال زیاد دچار بی اختیاری ادراری شوید. این عوامل خطر عبارتند از:
- سن: احتمال ابتلا به بی اختیاری ادرار در مردان با افزایش سن بالا می رود. این ممکن است نتیجه تغییرات بدنی باشد که نگه داشتن ادرار را دشوارتر می کند. برخی بیماری ها یا شرایط با افزایش سن شایع تر می شوند و از دست دادن کنترل مثانه ممکن است با یکی از علائم مرتبط باشد.
- عدم فعالیت بدنی: فعالیت بدنی ممکن است نشت ادرار را افزایش دهد، اما عدم فعالیت بدنی خطر افزایش وزن را افزایش می دهد و قدرت کلی را کاهش می دهد. این ممکن است علائم بی اختیاری ادرار را بدتر کند.
- چاقی: وزن اضافی روی قسمت میانی شما می تواند فشار غیرضروری به مثانه وارد کند که یکی از علل بی اختیاری ادرار در مردان است.
- سابقه برخی از شرایط: سرطان پروستات، پروستات بزرگ و درمان این شرایط می تواند به طور موقت یا دائم سبب ایجاد بی اختیاری ادرار در مردان شود. دیابت همچنین می تواند به بی اختیاری ادرار در مردان منجر شود.
- مسائل عصبی: بیماری هایی مانند بیماری پارکینسون، بیماری آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس می توانند در توانایی مغز شما برای سیگنال دهی مناسب به مثانه و مجاری ادراری اختلال ایجاد کنند.
- نقایص مادرزادی: اگر دستگاه ادراری شما در طول رشد جنین درست شکل نگرفته باشد، ممکن است بی اختیاری ادرار را تجربه کنید.
بی اختیاری ادرار مردان چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص بی اختیاری ادرار نسبتاً ساده است. پی بردن به علت اصلی بی اختیاری ادرار ممکن است زمان بیشتری ببرد.
برای تشخیص، پزشک با ارزیابی سابقه پزشکی شما شروع می کند. از آنجا ممکن است آزمایشات اضافی مورد نیاز باشد. این شامل:
- معاینه جسمی: معاینه فیزیکی می تواند به پزشک شما در شناسایی مشکلات کمک کند.
- معاینه رکتال دیجیتال: این معاینه به پزشک کمک می کند تا انسداد رکتوم را پیدا کند. همچنین به او کمک می کند بزرگی پروستات را تشخیص دهد.
- آزمایش های تشخیصی: پزشک شما ممکن است از ادرار و خون شما نمونه برداری و هر گونه بیماری زمینه ای را آزمایش کند.
گزینه های درمان بی اختیاری مردانه
درمان بی اختیاری ادرار به علت مشکل بستگی دارد. برنامه درمانی شما احتمالاً علاوه بر دارو شامل یک یا چند تغییر سبک زندگی می شود.
در برخی موارد، روش‌های پیشرفته تر یا جراحی ممکن است لازم باشد.
تغییر سبک زندگی
مصرف به موقع مایعات: زمان‌بندی مصرف غذا و نوشیدنی در زمان فعالیت‌هایتان ممکن است به شما در کنترل بهبود شرایط کمک کند. به جای نوشیدن مقدار زیادی آب یا نوشیدنی های دیگر به طور همزمان، مقادیر کمتری را در فواصل زمانی معین در طول روز بنوشید.
تمرین و آموزش مثانه: آموزش مثانه از طریق ورزش های مخصوص به قوی تر شدن عضلات مثانه و مجاری ادراری کمک می کند. برنامه ریزی جهت دستشویی رفتن در جلوگیری از بی اختیاری ادرار در مردان کمک کننده است.
تمرینات تقویت عضلات کف لگن در مردان: این تمرینات به تمرینات کگل نیز معروف هستند. آنها می توانند به شما در بازسازی قدرت و سفت کردن عضلات لگن و دستگاه ادراری کمک کنند.
سایر تغییرات سبک زندگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فعالیت بدنی بیشتری داشته باشید؛ این می تواند به کاهش وزن، جلوگیری از یبوست و کاهش فشار روی مثانه کمک کند.
- عدم مصرف الکل و کافئین؛ این مواد می توانند مثانه شما را تحریک کنند.
- عدم استعمال دخانیات از جمله سیگار.
داروها
چندین نوع دارو برای درمان بی اختیاری ادرار استفاده می شود:
- آنتی کولینرژیک مانند اکسی بوتینین (دیتروپان) می توانند عضلات مثانه را که بیش از حد فعال هستند آرام کنند.
- مسدودکننده های آلفا مانند تامسولوسین برای مردانی که پروستات دارند و بزرگ شده اند تجویز می شود.
- این داروها می تواند به مردان مبتلا به بی اختیاری شدید یا سرریز کمک کنند تا مثانه خود را به طور کامل تخلیه کنند.
- سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس)؛ تزریق بوتاکس به مثانه یکی از راه های درمان بی اختیاری ادرار در مردان است.
عمل جراحی
جراحی اغلب آخرین راه حل برای درمان است. دو عمل جراحی عمدتاً در مردان استفاده می شود:
- عضله ی ادراری مصنوعی: یک حلقه ی حاوی مایع دور گردن مثانه ی مردان گذاشته می شود تا عضله ی ادراری، تا زمانی که فرد نیاز به دفع ادرار ندارد بسته بماند. جهت دفع ادرار به دریچه ای که زیر پوست گذاشته شده است سبب خالی شدن حلقه می شود. فشار می دهید و ادرار تخلیه می گردد.
- روش اسلینگ: در این روش از لایه های بافت بدن یا مواد مصنوعی جهت تهیه یاسلینگ دور مجرای ادرار و قسمت عضلات حجیم، جایی که مثانه به مجرای ادرار متصل می شود استفاده می گردد. اسلینگ به بسته نگه داشتن مجرای ادرار بخصوص هنگام عطسه یا سرفه کمک می کند. از این روش جهت درمان بی اختیاری استرس استفاده می شود.
محصولات بی اختیاری مردانه
کاتتر: وسیله ای که کمک می کند مثانه کاملا خالی شود. این لوله نازک و قابل انعطاف از طریق مجرای ادرار و مثانه وارد می شود. بعد از تخلیه ادرار، کاتتر خارج می شود.
یک کاتتر روی آلت تناسلی قرار می گیرد و ادراری را که به بیرون نشت می کند جمع آوری می کند. فقط برای مدت کوتاهی قابل استفاده است.
استفاده طولانی مدت خطر عفونت های دستگاه ادراری و تحریک پوست را افزایش می دهد.
استفاده از لباس زیر محافظ دار: لباس های جذب مخصوص طراحی شده برای جذب ادرار به لباس زیر می چسبند.
این محصول نشت را متوقف نمی کند، اما می تواند به جلوگیری از هرگونه لکه یا خیسی کمک کند.
همچنین ببینید:
سیستیت بینابینی: آنچه باید در مورد آن بدانید
زندگی با بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار می تواند در بسیاری از موارد زندگی شما اختلال ایجاد کند. درمان بیماری زمینه ای می تواند این علائم را کاهش دهد.
با این حال ممکن است در مورد موارد خاصی از زندگی خود نگرانی داشته باشید. نگرانی های مربوط به سبک زندگی با بی اختیاری ادرار عبارتند از:
- فعالیت بدنی: ورزش و پیاده روی همگی فعالیت‌های فیزیکی مفیدی هستند، اما اگر بی اختیاری ادرار دارید، ممکن است سخت به نظر برسند. با پزشک خود همکاری کنید تا به برنامه درمانی و نتایج خود برسید، در نهایت در ادامه فعالیت های مورد علاقه خود احساس راحتی خواهید کرد.
- فعالیت جنسی: برخی از مردان و زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار از آمیزش جنسی اجتناب می کنند. شما هنوز هم می توانید رابطه جنسی داشته باشید، اما ممکن است لازم باشد قبل از آن چند کار انجام دهید.
ممکن است بخواهید:
- چند ساعت قبل از رابطه جنسی از نوشیدن کافئین یا الکل خودداری کنید.
- یک ساعت قبل از رابطه جنسی از مصرف تمام مایعات خودداری کنید.
- قبل از رابطه جنسی مثانه خود را خالی کنید.
نتیجه کلی
با پزشک خود در مورد علائمی که تجربه می کنید و زمان شروع آنها صحبت کنید. مشکلات کنترل مثانه قابل درمان هستند.
یک برنامه درمانی مناسب و به موقع به شما کمک می کند کنترل مثانه خود را دوباره به دست آورید و کیفیت زندگی خود را حفظ کنید.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید