کم شنوایی و شنوایی سنجی

کم شنوایی با افزایش سن به وجود می آید و ممکن است در هر سنی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. حداقل 25 درصد افراد با سن بیش از 50 سال کم شنوایی و 50 درصد افراد با سن بیش از 80 سال به آن دچار می شوند. یکی از راه های بررسی سیستم شنوایی استفاده از شنوایی سنجی یا (Audiometry) است.

شنوایی سنجی میزان عملکرد شنوایی افراد را بررسی می کند. نوع و میزان شنوایی، مشکلات تعادلی و سایر مسائل مربوط به عملکرد گوش داخلی را بررسی می کند. پزشک متخصص در تشخیص و درمان کم شنوایی به نام شنوایی شناس (ادیولوژیست) این آزمایش را انجام می دهد.

واحد اندازه گیری شدت صوت دسی بل (dB) است. گوش انسان می تواند صداهای آرامی مانند زمزمه را بشنود که این حدود 20 دسی بل هستند. صدای بلند مانند موتور جت بین 140 تا 180 دسی بل است.

تن صدا یا فرکانس صدا بر حسب چرخه در ثانیه اندازه گیری می شود. واحد اندازه گیری فرکانس هرتز (Hz) است. فرکانس های پایین حدود 50 هرتز است. انسان می تواند صداهایی بین 20 تا 20000 هرتز بشنود. گفتار انسان به طور کلی در محدوده 500-3000 هرتز قرار می گیرد.

همچنین ببینید:

اختلال شنوایی، ناشنوایی یا کم شنوایی

چرا تست شنوایی سنجی انجام می شود؟

آزمایش شنوایی سنجی برای تعیین میزان شنیدن انجام می شود. این موضوع ممکن است به عنوان بخشی از تست غربالگری شنوایی یا برای تعیین نوع و میزان کم شنوایی انجام گیرد.

علل رایج کم شنوایی عبارتند از:

• نقائص مادرزادی
• عفونت مزمن گوش میانی
• بیماری های ارثی مانند اتواسکلروز، زمانی رخ می‌دهد که رشد غیرطبیعی استخوان مانع از عملکرد صحیح ساختارهای داخل گوش می‌شود
• آسیب به گوش
• بیماری های گوش داخلی، مانند بیماری منییر یا یک بیماری خودایمنی که بر گوش داخلی تأثیر می گذارد
• قرار گرفتن به صورت مکرر در معرض صداهای بلند
• پارگی پرده گوش

آسیب به گوش یا قرار گرفتن در معرض صداهای بلند برای مدت طولانی می تواند باعث کاهش شنوایی شود. صداهای بلندتر از 85 دسی بل، مانند صدایی که در کنسرت می شنوید، تنها پس از چند ساعت می تواند باعث کاهش شنوایی شود. اگر به طور منظم در معرض موسیقی بلند یا صدای صنعتی قرار بگیرید، استفاده از محافظ شنوایی ضروری است.

کم شنوایی حسی عصبی زمانی رخ می دهد که سلول های موئی در حلزون به درستی عمل نمی کنند. حلزون گوش بخشی از گوش است که ارتعاشات صوتی را به تکانه های عصبی برای ارسال به مغز تبدیل می کند. کم شنوایی حسی عصبی نیز می تواند به دلیل آسیب به عصبی که اطلاعات صوتی را به مغز منتقل می کند یا آسیب به بخشی از مغز که این اطلاعات را پردازش می کند رخ دهد. این نوع کم شنوایی معمولا دائمی است. می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد.

خطرات شنوایی سنجی

شنوایی سنجی غیرتهاجمی است و هیچ خطری ندارد.

چگونه برای شنوایی سنجی آماده شویم؟

معاینه شنوایی سنجی نیازی به آمادگی خاصی ندارد. تنها کاری که باید انجام دهید این است که به مرکز شنوایی سنجی مراجعه کرده و تست را انجام دهید.

شنوایی سنجی چگونه انجام می شود؟

چند آزمایش در شنوایی سنجی وجود دارد. نوعی تست تن خالص و گفتار است که کمترین صدایی را که می توانید در فرکانس های مختلف بشنوید اندازه گیری می کند. این تست در یک اتاقک اکوستیک انجام می گیرد. بر روی گوش های شما هدفون قرار می گیرد تا شما صداها را از آن بشنوید.

تست شنوایی دیگر به شنوایی شناس شما اجازه می دهد تا توانایی شما در تشخیص گفتار (صداهای دارای فرکانس پایین، متوسط، بالا) را ارزیابی کند. یک نمونه صدا برای شما پخش می شود و از شما خواسته می شود کلماتی را که می شنوید تکرار کنید. تشخیص کلمات می تواند در تشخیص کم شنوایی مفید باشد.

برخی از شنوایی شناسان احتمال دارد از دیاپازون استفاده نمایند. دیاپازون پشت گوش و بر روی استخوان ماستوئید قرار می گیرد؛ تا میزان ارتعاش از استخوان به گوش داخلی بررسی گردد.

این آزمایش هیچ درد یا ناراحتی ایجاد نمی کند و حدود یک ساعت طول می کشد.

همچنین ببینید:

کم شنوایی در کودکان!

بعد از شنوایی سنجی

پس از انجام آزمایش، شنوایی شناس نتایج را با شما بررسی می کند. بسته به میزان شنیدن، پزشک در مورد اقدامات پیشگیرانه ای که باید انجام دهید، مانند استفاده از محافظ در زمان قرار گرفتن در معرض صداهای بلند یا استفاده از سمعک، به شما خواهد گفت.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline