درد چیست و چگونه می توان آن را درمان کرد؟

درد یک احساس ناخوشایند است که معمولاً در اثر آسیب بافت ایجاد می شود؛ که به بدن اجازه می دهد واکنش نشان دهد و از آسیب بیشتر بافت جلوگیری کند.

وقتی سیگنالی برای تفسیر از طریق رشته های عصبی به مغز می رسد، افراد احساس درد می کنند. تجربه درد برای هر فرد متفاوت است و راه های مختلفی برای احساس و توصیف درد وجود دارد. این تنوع در برخی موارد می تواند تعریف و درمان درد را چالش برانگیز کند.

درد می تواند کوتاه مدت یا طولانی مدت باشد و در یک نواحی باقی بماند یا در سراسر بدن پخش شود.

علل

افراد زمانی احساس درد می کنند که اعصاب خاصی به نام گیرنده های درد، آسیب بافتی را شناسایی کرده و اطلاعات مربوط به آسیب را در طول طناب نخاعی به مغز منتقل می کنند.

به عنوان مثال، لمس یک سطح داغ؛ پیامی را از طریق یک بازتاب در نخاع ارسال می کند و باعث انقباض فوری عضلات می شود. این انقباض دست را از سطح داغ دور می کند و آسیب بیشتر را محدود می کند.

این رفلکس قبل از رسیدن پیام به مغز اتفاق می افتد. هنگامی که پیام درد می رسد، باعث می شود فرد احساس ناخوشایندی؛ درد را احساس کند.

مغز همچنین ممکن است مواد شیمیایی حس خوب مانند دوپامین را برای مقابله با اثرات ناخوشایند درد ترشح کند.

انواع درد

درد می تواند حاد یا مزمن باشد

همچنین ببینید:

 بدن درد نشانه چیست و چگونه درمانش کنیم؟

درد حاد

این نوع درد عموماً شدید و کوتاه مدت است. به این صورت است که بدن فرد را از آسیب بافتی موضعی آگاه می کند. درمان آسیب زمینه ای معمولاً درد حاد را برطرف می کند.

درد حاد واکنش گریز بدن را تحریک می کند که اغلب منجر به ضربان قلب و سرعت سریع تر تنفس می شود.

انواع مختلفی از درد حاد وجود دارد:

درد جسمی: ​​فرد این درد سطحی را روی پوست یا بافت های نرم زیر پوست احساس می کند.

درد احشایی: این درد از اندام‌های داخلی و پوشش‌های حفره‌های بدن منشأ می‌گیرد.

درد ارجاعی: فرد درد احشایی را در مکانی غیر از منبع آسیب بافتی تجربه می کند. به عنوان مثال، افراد اغلب در هنگام حمله قلبی شانه درد را تجربه می کنند.

درد مزمن

این نوع درد به مراتب بیشتر از درد حاد طول می کشد و اغلب درمان ندارد. درد مزمن می تواند خفیف یا شدید باشد. همچنین می تواند مداوم باشد، مانند آرتریت یا متناوب مانند یک دوره میگرن. درد متناوب در موارد مکرر رخ می دهد اما در زمان تشدید متوقف می شود.

توصیف درد

روش‌های تخصصی‌تر دیگری برای توصیف درد وجود دارد.

این شامل:

درد نوروپاتیک: این درد به دنبال آسیب به اعصاب محیطی که مغز و نخاع را به بقیه بدن متصل می کند، رخ می دهد. می تواند مانند شوک الکتریکی احساس شود یا باعث حساسیت، بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ناراحتی گردد.

درد فانتوم: درد فانتومی پس از قطع عضو ایجاد می شود. این به احساسات دردناکی اشاره دارد.

درد مرکزی: این نوع درد اغلب به دلیل انفارکتوس، آبسه، تومور، دژنراسیون یا خونریزی در مغز و نخاع رخ می دهد. درد مرکزی ادامه دارد و از خفیف تا بسیار شدید متغیر است.  افراد مبتلا به درد مرکزی احساس سوزش، درد و فشار را گزارش می دهند.

دانستن نحوه توصیف درد می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دقیق تری ارائه دهد.

تشخیص

توصیف ذهنی فرد از درد به پزشک کمک می کند تا تشخیص انجام گیرد. هیچ مقیاس مشخصی برای شناسایی نوع درد وجود ندارد.

چندین موارد می توانند درد را شناسایی و درجه بندی کنند. با این حال، مهم ترین عامل در تشخیص دقیق، ارتباط واضح بین فرد و پزشک است.

اندازه گیری درد

برخی از اقدامات درد که پزشکان استفاده می کنند عبارتند از:

مقیاس‌های رتبه‌ بندی عددی: این مقیاس‌ها درد را در مقیاس 0 تا 10 اندازه‌گیری می‌کنند، که 0 به معنای اصلاً درد نیست و 10 نشان‌دهنده بدترین درد قابل تصور است. این برای سنجش چگونگی تغییر سطح درد در پاسخ به درمان یا وضعیت بدتر مفید است.

مقیاس توصیفی کلامی: این مقیاس ممکن است به پزشک کمک کند تا سطح درد کودکان مبتلا به اختلالات شناختی، سالمندان، افراد اوتیستیک را اندازه گیری کند. پزشک به جای استفاده از اعداد، سؤالات تشریحی مختلفی می پرسد تا نوع درد را محدود کند.

چهره: پزشک طیفی از چهره های مشخص از اضطراب و شاد را به فرد نشان می دهد. پزشکان عمدتاً از این مقیاس برای کودکان استفاده می کنند. این روش همچنین پاسخ های موثری را در افراد اوتیستیک نشان داده است.

فهرست مختصر درد: این پرسشنامه مکتوب دقیق تر می تواند به پزشکان کمک کند تا تأثیر درد یک فرد را بر رفتار، فعالیت، الگوهای خواب و روابط بین فردی آنها بسنجند.

پرسشنامه درد مک گیل (MPQ): MPQ افراد را تشویق می کند تا از بین 20 گروه کلمه، کلماتی را انتخاب کنند تا به درک عمیقی از احساس درد دست یابند.

همچنین ببینید:

 درد سمت راست پایین شکم!

سایر شاخص های درد

وقتی افراد مبتلا به اختلالات شناختی نمی توانند درد خود را به درستی توصیف کنند، همچنان شاخص های روشنی وجود دارد. این شامل:

• بی قراری
• گریه
• کاهش تعاملات اجتماعی
• مشکلات خواب

درمان و مدیریت

پزشکان انواع مختلف درد را به روش های مختلف درمان می کنند.  درمانی که در برابر یک نوع درد موثر است ممکن است درد دیگری را تسکین ندهد.

درمان درد حاد

درمان درد حاد اغلب شامل مصرف دارو است.

اغلب، این نوع درد ناشی از یک مشکل سلامتی است و درمان آن ممکن است بدون نیاز به مدیریت درد، درد را تسکین دهد. به عنوان مثال، اگر عفونت باکتریایی باعث گلودرد شود، آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت را درمان کنند و در نتیجه درد را کاهش دهند.

استامینوفن

استامینوفن یک نوع مسکن است. استامینوفن که اغلب با نام تجاری تیلنول شناخته می شود، می تواند درد و تب را تسکین دهد. همراه با مواد دیگر، می تواند به درمان علائم آلرژی، سرفه، علائم آنفولانزا و سرماخوردگی کمک کند.

پزشکان اغلب داروهای حاوی استامینوفن و سایر مواد را برای درمان درد متوسط ​​تا شدید تجویز می کنند.

با این حال، زمانی که استامینوفن در دوزهای بالاتر مصرف شود، می تواند آسیب جدی به کبد وارد کند. افراد هرگز نباید از دوز توصیه شده تجاوز کنند.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

 NSAIDها نوع دیگری از مسکن ها هستند. آنها می توانند درد را کاهش دهند و به فرد کمک کنند تا عملکرد روزانه خود را بازیابد. آنها بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند.

NSAIDها برای دردهای حاد جزئی مانند سردرد، رگ به رگ شدن خفیف و کمردرد مناسب هستند.

 NSAIDها می توانند التهاب موضعی و درد ناشی از تورم را تسکین دهند. این داروها ممکن است عوارض جانبی مربوط به سیستم گوارشی از جمله خونریزی داشته باشند. بنابراین، پزشک فردی را که دوز بالایی مصرف می کند، تحت نظر خواهد گرفت.

مواد افیونی

پزشکان این داروها را برای شدیدترین دردهای حاد مانند دردهای ناشی از جراحی، سوختگی، سرطان و شکستگی استخوان تجویز می کنند.  مواد افیونی بسیار اعتیادآور هستند، با گذشت زمان اثربخشی خود را از دست می دهند. آنها نیاز به نسخه دارند.

در شرایطی که شامل تروما و درد شدید است، پزشک دوز مواد افیونی را با دقت مدیریت و تجویز می کند و به تدریج مقدار آن را کاهش می دهد تا علائم را به حداقل برساند.

مواد افیونی ممکن است به طور قابل توجهی بر پیشرفت چندین بیماری مزمن، از جمله موارد زیر تاثیر داشته باشد:

• بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)
• بیماری کلیوی
• مشکلات کبدی
• زوال عقل

مواد افیونی می توانند عوارض جانبی خطرناکی در افراد مبتلا به بیماری های مزمن خاص ایجاد کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند باعث افسردگی تنفسی شوند که می تواند علائم COPD را تشدید کند.

درمان درد مزمن

طیف وسیعی از درمان‌های غیردارویی می‌تواند به تسکین درد کمک کند.  این جایگزین‌های دارو ممکن است برای افرادی که درد مزمن را تجربه می‌کنند مناسب‌تر باشد.

این درمان ها عبارتند از:

بلاک های عصبی: این تزریق ها می توانند گروهی از اعصاب را که به عنوان منبع درد برای اندام یا قسمت خاصی از بدن عمل می کنند بی حس کند.

روان درمانی: درد مزمن اغلب فعالیت های روزمره را مختل و کار را دشوار می کند. همچنین، مطالعات نشان داده اند که درد مزمن می تواند منجر به افسردگی شود و افسردگی درد مزمن را تشدید می کند. روان درمانگر می تواند به فرد کمک کند تا تغییراتی را برای به حداقل رساندن شدت درد و ایجاد مهارت های مقابله ای انجام دهد.

تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) : هدف TENS تحریک سیستم های اپیوئیدی است، بنابراین تسکین دهنده است.

جراحی: جراحی های مختلفی بر روی اعصاب، مغز و ستون فقرات برای درمان درد مزمن امکان پذیر است. این موارد شامل ریزوتومی، رفع فشار و روش های الکتریکی تحریک عمقی مغز و نخاع است.

بیوفیدبک: از طریق این تکنیک، فرد می تواند اندام ها و فرآیندهای خودکار خود مانند ضربان قلب را با افکار خود به طور مؤثرتری کنترل کند.

درمان‌های آرامش‌ بخش: این درمان‌ها شامل طیف گسترده‌ای از تکنیک‌ها و تمرین‌هایی مانند هیپنوتیزم، یوگا، مدیتیشن، ماساژ درمانی یا ترکیبی از این تمرین ها باشد.

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می تواند به تحرک و به تسکین درد مزمن کمک کند.

گرما و سرما: استفاده از بسته های سرد و گرم می تواند کمک کننده باشد. افراد می توانند این موارد را جایگزین کرده یا با توجه به نوع آسیب یا درد انتخاب کنند. برخی از داروهای موضعی زمانی که فرد آنها را روی ناحیه آسیب دیده استفاده می کند، اثر گرم کننده دارند.

استراحت: اگر درد به دلیل آسیب یا فعالیت بیش از حد بخشی از بدن رخ می دهد، استراحت ممکن است بهترین گزینه باشد.

با مدیریت کافی درد، می توان فعالیت های روزانه، مشارکت اجتماعی و کیفیت زندگی فعال را حفظ کرد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday