همه چیز در مورد آسیب های مینیسک زانو

مینیسک ها غضروفی هلالی شکل هستند که در داخل هر مفصل زانو قرار می گیرند. آنها نقش مهمی در تثبیت زانو، تسهیل حرکت مفصل زانو، راه رفتن و سایر فعالیت های تحمل وزن را دارند.

آسیب مینیسک به پارگی یکی از مینیسک ها گفته می شود. این موضوع می تواند در نتیجه تروما یا تخریب مفصل زانو ناشی از افزایش سن رخ دهد. علائم ممکن است متفاوت و شامل موارد زیر باشد:

• درد
• ورم
• احساس از بین رفتن زانو

آسیب مینیسک چیست و چقدر شایع است؟

آسیب مینیسک به پارگی یکی از مینیسک های داخل زانو گفته می شود.  مینیسک ها چندین عملکرد مهم را انجام می دهند، مانند:

• جذب شوک های ضربه ای
• انتقال وزن در زمان راه رفتن
• ثبات از طریق جلوگیری از خم شدن و صاف شدن زانو در زوایای شدید

طبق تحقیقات سال 2021، پارگی مینیسک یک آسیب رایج است که از هر 100000 نفر، 61 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. علل آسیب عبارتند از ضربه و تغییرات دژنراتیو در مفصل زانو.

عواملی که خطر پارگی مینیسک را افزایش می دهند عبارتند از:

• جنسیت (مذکر بودن)
• داشتن سن بیش از 40 سال
• انجام ورزش هایی مانند اسکی یا فوتبال
• داشتن شغلی که نیاز به خم شدن مکرر دارد

همچنین ببینید:

 عضلات چهار سر ران؛ عملکرد، آسیب ها و تقویت آنها

انواع پارگی مینیسک

پزشکان پارگی های مینیسک را بر اساس شکل و محل آنها طبقه بندی می کنند. انواع مختلف پارگی مینیسک شامل:

افقی: این پارگی‌ها به موازات قسمت بالای استخوان ساق پا هستند و در افراد بالای 40 سال که دچار تحلیل مفصل زانو هستند، بیشتر اتفاق می‌افتد.

طولی: این پارگی‌ها عمود بر بالای استخوان ساق پا و موازی با محور طولانی مینیسک هستند.

شعاعی: این موارد عمود بر بالای استخوان ساق پا و محور بلند مینیسک هستند.

ترکیبی یا پیچیده: این نوع ترکیبی از پارگی های افقی و طولی است.

باکت هندل: قطعاتی از پارگی های طولی کامل هستند که در مرکز روی بقیه مینیسک حرکت می کنند.

فلپ: این قطعات تا حدی جدا شده از پارگی های افقی هستند.

یک سوم مینیسک بیرونی دارای منبع خونی است، بنابراین پزشکان از این ناحیه به عنوان منطقه قرمز یاد می کنند.

دو سوم داخلی مینیسک فقط یک منبع خون محدود دارد، به همین دلیل است که پزشکان به آن منطقه سفید می گویند.

علائم آسیب منیسک

علائم رایج عبارتند از:

• درد
• تورم و سفتی مفصل زانو
• قفل شدن یا گرفتن زانو
• ناتوانی در خم شدن و صاف کردن کامل زانو
• احساس از بین رفتن زانو

چگونه می توان پارگی مینیسک را تشخیص داد؟

هنگام تشخیص پارگی منیسک، پزشک یک بررسی پزشکی دقیق و معاینه کامل مفصل زانو را انجام می دهد.

این معاینه شامل موارد زیر است:

حساسیت در امتداد خط مفصلی که مینیسک در آن قرار دارد اغلب نشان دهنده پارگی است.

درد و محدودیت حرکت هنگام خم کردن یا صاف کردن زانو ممکن است نشان دهنده پارگی باشد.

بخش فوق از معاینه؛ همیشه منجر به تشخیص نمی شود. پزشکان ممکن است از آزمایش‌های بالینی بیشتر استفاده کنند که دامنه حرکتی زانو را از موقعیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. این تست ها عبارتند از:

• تست مک موری McMurray test
• تست فشار دادن اپلی Apley test
• تست تسالیThessaly test

درمان

طبق گفته آکادمی جراحان ارتوپد آمریکا، درمان پارگی مینیسک به محل آسیب، در کنار سایر عوامل، از جمله سن بستگی دارد.

در زیر، برخی از گزینه های درمانی کلی آورده شده است:

درمان غیر جراحی

پزشک ممکن است یکی از گزینه‌های درمانی غیرجراحی زیر را برای افرادی که علائم دائمی قفل شدن یا تورم زانو را تجربه نمی‌کنند توصیه کند:

RICE مخفف عبارت زیر است:

استراحت: این شامل استراحت از فعالیت هایی است که باعث یا تشدید علائم می شوند.

کمپرس سرد: شامل قرار دادن کمپرس سرد روی زانو به مدت 20 دقیقه؛ چندین بار در روز است.

محکم بستن: فرد باید از بانداژ الاستیک استفاده کند که ممکن است از تورم اضافی جلوگیری نماید.

بالا نگه داشتن اندام آسیب دیده: شامل بالا بردن پاها بالاتر از قلب در هنگام استراحت برای کاهش تورم و درد است.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: این داروها درد و التهاب را کاهش می دهند. به عنوان مثال می توان به آسپرین و ایبوپروفن اشاره کرد.

تزریق استروئید: داروهای این دسته نیز درد و التهاب را کاهش می دهند. به عنوان مثال یک کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون است. 

متخصصان زمانی که پارگی مینیسک دژنراتیو که به دلیل آرتریت است، تزریق استروئید را انجام می دهند.

داروهای بیولوژیک: بیولوژیک دارویی است که از موجودات زنده مشتق شده یا حاوی موادی از موجودات زنده است. به عنوان مثال، پلاسمای غنی از پلاکت است که برخی تحقیقات نشان می دهد دارای فاکتورهای رشدی است که ممکن است بهبود مینیسک ها را افزایش دهد.  دانشمندان اکنون در حال مطالعه این نوع درمان هستند.

همچنین ببینید:

 چه چیزی باعث اسپاسم عضلانی می شود؟

درمان جراحی

اگر روش‌های غیرجراحی علائم فرد را کاهش نداد، پزشک ممکن است جراحی آرتروسکوپی را پیشنهاد کند. این روش شامل ابزاری با لنز و نور است. این ابزار به پزشک اجازه می دهد که درون مفصل را ببیند. از این روش می توان برش های کوچکی به نام پورتال وارد کرد. بعد از اتمام کار، پزشک تجهیزات را خارج کرده و زخم را می بندد.

دو نوع اصلی جراحی آرتروسکوپی برای پارگی مینیسک وجود دارد:

منیسککتومی جزئی و ترمیم منیسک.

منیسککتومی جزئی شامل بریدن مینیسک آسیب دیده است. امکان تحمل وزن پس از جراحی و دامنه حرکتی کامل را بلافاصله پس از آن فراهم می کند.

ترمیم مینیسک شامل دوختن قطعات پاره شده مینیسک به هم است. پس از بهبودی، پزشک یک برنامه توانبخشی را برای بهبود دامنه حرکتی تجویز می کند. زمان بهبودی بیشتر از منیسککتومی است.

تمرینات

افرادی که دچار آسیب مینیسک شده اند باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی با یک متخصص مانند فیزیوتراپ مشورت کند.

یک رویکرد درمانی غیرجراحی معمولاً شامل استراحت و اجتناب از فعالیت‌هایی است که باعث ایجاد علائم می‌شوند. فیزیوتراپیست برنامه تمرینی فرد را برای جلوگیری از آسیب بیشتر مشخص می کند.

با رویکرد درمان جراحی، تمرینات برای بهبودی ضروری است. پس از جراحی، پزشک ممکن است دو تا سه بار در روز 20 تا 30 دقیقه ورزش را توصیه کند.

برنامه های ورزشی با یک روتین اولیه شروع می شود و سپس به روتین های متوسط ​​و پیشرفته می رسد.

برنامه اولیه

برنامه تمرینی اولیه یک فرد ممکن است شامل تمرینی به نام انقباضات همسترینگ باشد. برای انجام این تمرین، فرد باید موارد زیر را انجام دهد:

1. به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را با زاویه 10 درجه خم کنید.
2. در حالی که ماهیچه های پشت ران را سفت می کنید، هر دو پاشنه را به داخل زمین فشار دهید.
3. این وضعیت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و سپس استراحت کنید.
4.  10بار تکرار کنید.

برنامه متوسط

یک برنامه ورزشی متوسط ​​ممکن است شامل بالا بردن مستقیم پاها باشد.  برای انجام این تمرین، فرد باید مراحل زیر را دنبال کند:

1. به پشت دراز بکشید و زانوی سالم را خم کنید.
2. زانوی مقابل را با استفاده از عضلات جلوی ران صاف کنید.
3. به آرامی پای صاف شده را 12 اینچ از زمین بلند کنید و سپس به آرامی آن را به سمت عقب پایین بیاورید.
4.  5بار و هربار 10 تا انجام دهید.

برنامه پیشرفته

برنامه ورزشی پیشرفته ممکن است شامل تمرینی باشد که شامل خم کردن جزئی زانو باشد. برای انجام این تمرین، فرد باید موارد زیر را انجام دهد:

1. با استفاده از پشتی صندلی برای تکیه گاه، عمودی بایستید.
2. پای سالم را خم کنید، در صورت لزوم انگشت پا را به زمین قرار دهید تا تعادل برقرار شود.
3. به آرامی بدن را پایین بیاورید و پا را صاف نگه دارید.
4. به حالت اولیه بازگردید.
5. استراحت کنید و 10 بار دیگر تکرار نمایید.

آیا آسیب مینیسک به خودی خود بهبود می یابد؟

ناحیه قرمز دارای منبع خونی است و بنابراین، آسیب مینیسک در این ناحیه ممکن است خود به خود بهبود یابد. برای یک پارگی ساده در اینجا، پزشکان ممکن است یک دوره کوتاه استراحت و فیزیوتراپی را توصیه کنند تا ببینند آیا بهبودی خود به خودی رخ می دهد یا خیر.

اما از آنجایی که پارگی‌های ناحیه سفید فقط یک منبع خون محدود دارند، به خودی خود بهبود نمی‌یابند و به درمان پاسخ نمی‌دهند.

بهبودی پس از منیسککتومی 3 تا 6 هفته و بهبودی پس از ترمیم مینیسک 3 تا 6 ماه طول می کشد. پس از درمان و توانبخشی مناسب، افراد معمولاً می توانند فعالیت های قبل از آسیب را از سر بگیرند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت تجربه هر یک از موارد زیر، فرد باید به پزشک مراجعه نماید:

• حساسیت در زانو
• افزایش درد و تورم
• قفل شدن زانو
• قرمزی در محل آسیب

خلاصه کلی

آسیب مینیسک به پارگی یکی از مینیسک های داخل زانو اشاره دارد. این یک آسیب بسیار شایع است، به ویژه در بین افرادی که ورزش می کنند.

فرآیند تشخیصی با یک بررسی پزشکی و یک معاینه کامل که ممکن است شامل آزمایش‌های بالینی باشد، شروع می‌شود. MRI تشخیص کلی را تایید می کند.

درمان غیر جراحی ممکن است شامل مداخلاتی مانند استراحت، ورزش و دارو باشد. اگر این اقدامات علائم فرد را کاهش ندهد، پزشکان ممکن است گزینه های جراحی مانند منیسککتومی جزئی یا ترمیم مینیسک را توصیه کنند.

اکثر افراد پس از جراحی نیاز به انجام تمرینات ورزشی دارند. فرد باید از یک فیزیوتراپیست راهنمایی بخواهد که کدام تمرینات را برای کمک به بهبودی انجام دهد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday