آسیب لوله های فالوپ :

این ساختارها تخمک های بارور شده را از تخمدان های شما به رحم منتقل می کنند ، جایی که نوزاد در آن رشد می کند. وقتی اسکارها بعد از عفونت لگن، اندومتریوز و جراحی لگن ایجاد شوند ، لوله ها آسیب می بینند.  این می تواند از رسیدن اسپرم به تخمک در لوله جلوگیری کند. تخمک و اسپرم در لوله به هم می رسند.  این جایی است که تخمک بارور می شود و سپس برای کاشت به سمت پایین رحم حرکت می کند.

 مشکلات هورمونی:

ممکن است باردار نشوید زیرا بدن شما تغییرات هورمونی معمول را که منجر به خروج تخمک از تخمدان و ضخیم شدن دیواره رحم می شود ، تجربه نمی کند.

 مشکلات دهانه رحم:

برخی از خانم ها دارای شرایطی هستند که از عبور اسپرم از مجرای گردن رحم جلوگیری می کند.

 مشکل رحم: 

ممکن است پولیپ (رشد یا توده) و فیبروم داشته باشید که مانع باردار شدن می شود. پولیپ های رحمی زمانی رخ می دهند که سلول های زیادی در آندومتر، پوشش داخلی رحم رشد می کنند. فیبروم در دیواره رحم رشد می کند. سایر ناهنجاری های رحم نیز می توانند تداخل ایجاد کنند ، ناباروری "بدون توضیح".  برای حدود 20 درصد از زوج هایی که مشکل ناباروری دارند ، علت دقیق آن هرگز مشخص نمی شود.

همچنین ببینید:

سرکه سیب و درمان واژینوز باکتریایی (عفونت و التهاب واژن)

 آزمایشات ناباروری

 پزشک ممکن است چندین آزمایش انجام دهد، از جمله آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون ها و بیوپسی آندومتر برای بررسی پوشش داخلی رحم.

 هیستروسالپنگوگرافی (HSG).  این روش شامل سونوگرافی یا اشعه ایکس اندام های تناسلی شما است.  یک پزشک رنگ یا نمک و هوا را به دهانه رحم شما تزریق می کند، که از طریق لوله های فالوپ به بالا حرکت می کند. با استفاده از این روش، پزشک می تواند بررسی کند که آیا لوله ها مسدود شده اند یا خیر.

 لاپاراسکوپی.  پزشک شما لاپاراسکوپ – یک لوله باریک مجهز به دوربین کوچک – را از طریق یک برش کوچک در نزدیکی ناف شما قرار می دهد.  این به آنها اجازه می دهد تا خارج رحم ، تخمدان ها و لوله های فالوپ را مشاهده کنند تا رشد غیر طبیعی را بررسی کنند.  پزشک همچنین می تواند ببیند آیا لوله های فالوپ شما مسدود شده است یا خیر.

 ناباروری زنان چگونه درمان می شود؟

 لاپاراسکوپی: اگر بیماری لوله یا لگن تشخیص داده شده است ، یکی از گزینه ها جراحی برای ترمیم اندام های تناسلی است.  پزشک شما لاپاراسکوپ را از طریق برش در نزدیکی ناف شما قرار می دهد تا بافت اسکار را از بین ببرد، اندومتریوز را درمان کند، لوله های مسدود شده را باز کند یا کیست های تخمدان را که کیسه های پر از مایع هستند و می توانند در تخمدان ها ایجاد شوند، خارج کند.

 هیستروسکوپی : در این روش ، پزشک شما هیستروسکوپ را از طریق دهانه رحم در آن قرار می دهد.  از آن برای برداشتن پولیپ ها و تومورهای فیبروم ، تقسیم بافت اسکار و باز کردن لوله های مسدود استفاده می شود.

 دارو: اگر مشکلات تخمک گذاری دارید، ممکن است داروهایی مانند کلومیفن سیترات (Clomid ، Serophene) ، گنادوتروپین ها (مانند Gonal-F ، Follistim ، Humegon و Pregnyl) یا لتروزول برای شما تجویز شود. هنگامی که کلومید یا سروفن کار نمی کنند، گنادوتروپین ها می توانند باعث تخمک گذاری شوند. این داروها همچنین می توانند به شما در باردار شدن کمک کنند تا تخمدان های شما چندین تخمک آزاد کنند. به طور معمول ، هر ماه فقط یک تخمک آزاد می شود.

 در صورت داشتن ناباروری غیر قابل توضیح یا زمانی که سایر روش های درمانی به بارداری شما کمک نکرده باشد ، پزشک ممکن است پیشنهاد کند که شما از گنادوتروپین استفاده کنید.

 متفورمین (گلوکوفاژ) نوع دیگری از داروهاست که در صورت داشتن مقاومت به انسولین یا PCOS (سندرم تخمدان پلی کیستیک) ممکن است به تخمک گذاری طبیعی شما کمک کند.

 تلقیح داخل رحمی: برای این روش ، پس از شستشو اسپرم با محلول مخصوص ، پزشک هنگام تخمک گذاری آن را در رحم شما قرار می دهد.  گاهی اوقات هنگام مصرف داروهایی که به ترشح تخمک کمک می کنند، انجام می شود.

 لقاح آزمایشگاهی (IVF): در این روش، پزشک شما جنین هایی را که در ظرفی بارور شده اند در رحم شما قرار می دهد.

همچنین ببینید:

آیا می توان در دوره قاعدگی حمام کرد؟

 شما از گنادوتروپین هایی استفاده می کنید که باعث رشد بیش از یک تخمک می شود. هنگامی که تخمک ها بالغ می شوند، پزشک از سونوگرافی برای راهنمایی استفاده می کند و آنها را با سوزن جمع آوری می کند.

 سپس اسپرم جمع آوری شده، شسته شده و به تخمک های موجود در ظرف اضافه می شود. چند روز بعد ، جنین – یا تخمک بارور – با دستگاهی به نام کاتتر تلقیح داخل رحمی به رحم شما بازگردانده می شود.

 اگر شما و همسرتان موافق هستید ، جنین های اضافی را می توان فریز کرده و برای استفاده بعدی ذخیره کرد.

 ICSI (تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم): پزشک اسپرم را مستقیماً در در ظرف تزریق می کند و سپس آن را در رحم شما قرار می دهد.

 GIFT (انتقال لوله داخل فالوپی گامت) و ZIFT (انتقال داخل فالوپی زیگوت).  مانند IVF ، این روشها شامل بازیابی تخمک ، ترکیب آن با اسپرم در آزمایشگاه و سپس بلافاصله در لوله های فالوپ قرار می گیرند.

 در ZIFT ، پزشک شما تخمک های بارور شده – که در آن مرحله زیگوت نامیده می شود – را در لوله های فالوپ شما در عرض 24 ساعت قرار می دهد.  در GIFT ، اسپرم و تخمک با هم مخلوط می شوند قبل از اینکه پزشک آنها را وارد کند.

 اهدای تخمک  اگر به دلیل مشکلی در تخمدان ها یا کمیت و کیفیت تخمک ها نتوانستید باردار شوید اما رحم طبیعی دارید، این می تواند به شما کمک کند.  این شامل برداشتن تخمک از تخمدان اهدا کننده ای است که داروهای باروری مصرف کرده است.  پس از لقاح آزمایشگاهی ، پزشک تخمک های بارور شده را به رحم شما منتقل می کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

webmd