سرطان سینه رشد کنترل نشده سلول‌هاست که از بافت‌های سینه آغاز می‌شود. حدود یک نفر از ۸ نفر در ایالت متحده آمریکا این شرایط را در زندگی خود تجربه می‌کنند.

سرطان سینه پس از سرطان پوست، دومین سرطان شایع در میان زنان است و در سال ۲۰۱۴ بیش از ۲۳۲۰۰۰ زن آمریکایی را درگیر خود کرده است.

سرطان سینه بیشتر در خانم‌های بین ۵۵ تا ۶۴ سال تشخیص داده می‌شود. این بیماری ممکن است در مردها نیز رخ دهد اما شیوع آن بسیار کمتر است.

سرطان سینه در مردان کمتر از یک درصد است. مطالعات و تحقیقات انجام شده بر روی سرطان سینه در طول سال‌های اخیر رشد زیادی داشته است.نجات جان این افراد نیز بیشتر از سال‌های قبل بوده است. بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ ، حدود ۸۹ درصد از بیمارانی که مبتلا به این سرطان بودند، بعد از تشخیص حداقل پنج سال زندگی کرده اند.

علت بروز سرطان سینه:

دلیل اصلی سرطان سینه (اینکه چه چیزی باعث شروع رشد کنترل نشده بافت‌های سینه می‌شود) هنوز مشخص نیست. ترکیبی از ژن‌های فرد و محیط زندگی نقش بسیار مهمی در توسعه آن خواهد داشت. حدود ۵ الی ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان سینه، جهش ژنتیکی دارند.

به عنوان مثال زنانی با جهش در ژن‌های BRCA بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.برخی از مطالعات نشان می‌دهد زنانی که در ژن‌های BRCA1 خود جهش دارند ۵۰ الی ۷۰ درصد شانس ابتلا به سرطان سینه را در سن ۷۰ سالگی خواهند داشت. زنانی که در ژن‌های BRCA2 خود جهش دارند ۴۰ الی ۶۰ درصد خطر ابتلا به این بیماری را خواهند داشت.

فاکتورهای خطر دیگر شامل سابقه خانوادگی در مورد سرطان سینه، آغاز دوره قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی؛ یائسه شدن بعد از ۵۵ سالگی؛ بچه دار نشدن، داشتن بافت‌ سینه حجیم و استفاده از هورمون درمانی بعد از یائسگی است. با اینحال بیشتر خانم‌هایی که مبتلا به این نوع سرطان می‌شوند هیچ فاکتور خطری برای این بیماری ندارند.

نشانه ها و علائم سرطان سینه:

معمولا فردی که مبتلا به سرطان سینه است قبل از تشخیص علامت خاصی نخواهد داشت اما بر اساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، نشانه‌های احتمالی این بیماری شامل موارد زیر است:

• وجود توده در سینه یا زیر بغل
• ضخیم شدن یا تورم سینه
• فرورفتگی سینه یا تحریک پذیری پوست
• قرمز یا پوست پوست شدن در ناحیه نوک سینه
• ترشحاتی به جز شیر از نوک پستان

باید به خاطر داشته باشید که حتی بروز این نشانه‌ها نیز نمی‌تواند ضرورتا به معنای وجود سرطان سینه کشنده باشد. برخی از این علائم ممکن است نشان دهنده کیست یا عفونت باشد.

تشخیص سرطان سینه

غربالگری سرطان سینه:

تستهای غربالگری سرطان سینه در زنانی انجام می‌شود که هیچ نشانه ای ندارند. اینکار به منظور تشخیص زودهنگام بیماری انجام می‌شود.

یکی از تست‌های غربالگری اصلی ماموگرافی یا استفاده از اشعه ایکس برای بررسی سینه است. با اینحال، اینکه زنان باید دقیقا چه زمانی از این تست‌ها استفاده کنند و در چه بازه‌های زمانی به اینکار روی بیاورند هنوز مورد بحث متخصصان است. به عنوان مثال، جامعه سرطان در آمریکا پیشنهاد می‌کند که زنان اولین ماموگرافی خود را در سن ۴۰ سالگی انجام دهند و هر سال به انجام آن مبادرت ورزند.

برخی از مطالعات مزایای زیادی برای غربالگری از طریق ماموگرافی منظم را نشان داده است.

مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۳ نشان می‌دهد که در میان زنانی که بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند بیشترشان غربالگری و تست منظمی نداشته اند. با این وجود برخی از محققان چنین مطالعاتی را نقد می‌کنند زیرا در آن توجهی به نرخ غربالگری در میان زنانی که از سرطان سینه جان سالم به در برده اند نمی شود.

نگرانی بزرگی که درمورد غربالگری سرطان سینه وجود دارد این است که خطر تشخیص بیش از حد را افزایش می‌دهد. منظور از تشخیص بیش از حد، تشخیص سرطانی است که منجر به ایجاد بیماری قابل توجه در دوران زندگی فرد نمی‌شود.

مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۲ نشان می‌دهد که بیش از ۲۵ درصد از زنانی که سرطان سینه آن‌ها از طریق ماموگرافی تشخیص داده شده است دچار همین معضل شده بودند. با اینکه ماموگرافی تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه را راحت تر کرده است اما مطالعات نشان می‌دهد که نمی‌تواند خطر مرگ را در مراحل انتهایی سرطان کاهش دهد.

همچنین این نگرانی وجود دارد که ماموگرافی مکرر شانس دریافت نتایج مثبت کاذب را در میان زنان افزایش دهد.

مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۱ نشان می‌دهد که ۶۱ درصد از زنانی که ماموگرافی را در مراحل اولیه انجام داده اند حداقل یک درصد نتایج مثبت کاذب را خواهند داشت. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها پیشنهاد می‌کند زنان بین ۴۰ تا ۴۹ سال در این مورد با پزشک متخصص مشورت کنند و در صورت لزوم از چنین تست‌هایی بهره ببرند.

تست غربالگری دیگر برای سرطان سینه شامل معاینه بالینی از سینه است که در آن پزشک ممکن است به دنبال توده یا تغییر در سینه بگردد. با این وجود این موارد نمی تواند خطر مرگ ناشی از سرطان سینه را کاهش دهد. بنابراین اگر زنی این معاینات را انجام داده باشد باید به فکر استفاده از ماموگرافی نیز بیفتد.

تشخیص سرطان سینه:

اگر روش‌های غربالگری احتمال وجود سرطان سینه را نشان دهد، تست‌های بعدی برای تشخیص قطعی نیاز خواهد بود. این تست‌ها عبارتند از:

• ازمون‌های تصویربرداری همچون ماموگرافی، اسکن MRI یا سونوگرافی سینه انجام می‌شود. هر کدام از این روش‌ها تصاویر داخلی از سینه تولید می‌کند و همین امر به پزشک در تشخیص سرطان کمک خواهد کرد.
• بیوپسی که در آن سلول‌های برآمدگی‌های مشکوک برداشته می‌شود تا مطالعاتی بر روی ان انجام گیرد. این سلول‌ها از طریق سوزن‌های خاص یا فرایند جراحی به دست می‌آید.

اگر سرطان تشخیص داده شود، پزشک می‌تواند آزمون‌های اضافی برای تعیین توزیع سرطان انجام دهد. شکل اولیه سرطان سینه کارسینوم درجای مجاری پستان نام دارد و بدین معنی است که سلول‌های سرطانی در مجرای شیر در پستان محبوس شده اند. این نوع سرطان سینه غیر تهاجمی است و می‌توان درمان کرد.

اگر سرطان سینه توسعه یابد و سایر بافت‌های سینه را درگیر کند به آن کارسینوم مجرایی نفوذ کننده می‌گویند. این نوع سرطان شایع ترین نوع سرطان سینه است و حدود ۸۰ درصد از افراد را درگیر خود می‌کند. این شکل از سرطان به تدریج در غدد لنفاوی و سایر بخش‌های بدن پخش می‌شود. بعد از اینکه پزشک تومور را تشخیص داد، باید به سراغ درمان آن بروید.

درمان سرطان سینه چیست؟

درمان سرطان سینه به نوع سرطان و توزیع و پخش آن در سایر بخش های بدن بستگی دارد. بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند بیش تر از یک نوع درمان را دریافت می‌کنند. این درمان می‌تواند سلول‌های سرطانی را در موقعیت خودش هدف قرار دهد یا سلول‌های سرطانی را در کل بدن هدف گیرد.

درمان موضعی شامل جراحی و استفاده از تابش است که تلاش می‌کند بافت سرطانی را بدون اسیب رساندن به سایر بافت‌های بدن حذف کند یا تخریب نماید.جراحی می‌تواند در برگیرنده لامپکتومی ( جراحی است که در آن تومور و بخشی از بافت‌های احاطه کننده برداشته می‌شود) یا ماستکتومی(برداشتن کل پستان) باشد.

درمان سیستماتیک (که کل بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد) از طریق دهان یا جریان خونی وارد بدن می‌شود و سلول‌های سرطانی را در کل بدن هدف می‌گیرد. این نوع درمان شامل شیمی درمانی است که از داروهای سمی همچون سیکلوفسفامید یا متوترکسات استفاده می‌کند.

در سرطان‌های پاسخ دهنده به هورمون از داروهایی همچون تاموکسی‌فن یا رالوکسیفن استفاده می‌شود. درمان‌های سیستماتیک اخیر شامل درمان بیولوژیکی است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان و هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی استفاده می کند.

مواد بیولوژیکی مورد استفاده شامل بواسیزوماب ( آواستین ) یا تراستوزوماب ( هرسپتین ) است. یک بیمار ممکن است برای درمان بیماری خود به چندین پزشک مراجعه کند.