داروهایی که به صورت خوراکی مصرف می شوند می توانند به روش های مختلف بر سیستم گوارشی تأثیر بگذارند. هم داروهای تجویزی و هم داروهای بدون نسخه، اگرچه معمولاً بی خطر و مؤثر هستند، ممکن است در برخی افراد اثرات مضری نیز ایجاد کنند. برخی از داروهای خاص ممکن است با هم تداخل داشته باشند و عوارض جانبی مضری ایجاد کنند. علاوه بر این، مهم است که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما قبل از تجویز داروی جدید در مورد هرگونه آلرژی، حساسیت و همچنین سایر مشکلات پزشکی تان مطلع شوند.

افراد مبتلا به عدم تحمل برخی مواد غذایی، مانند عدم تحمل گلوتن، باید مطمئن باشند که داروها حاوی مواد یا افزودنی هایی از این قبیل نیستند.

در زیر برخی از مشکلات مربوط به دستگاه گوارش که ممکن است هنگام مصرف دارو رخ دهد را برایتان ذکر کرده ایم:

تحریک مری

برخی افراد در بلعیدن قرص یا کپسول مشکل دارند یا گاهی اوقات داروها را بدون نوشیدن مایعی به همراهشان مصرف می کنند. قرص ها یا کپسول هایی که در مری باقی می مانند ممکن است مواد شیمیایی آزاد کنند که می تواند پوشش مری را تحریک کند. این موضوع ممکن است باعث ایجاد زخم، خونریزی، سوراخ شدن و باریک شدن مری شود. خطر این نوع صدمات در افراد مبتلا به مشکلات پزشکی مربوط به مری بیشتر است، مشکلاتی از جمله موارد زیر:

تنگی مری

اسکلرودرمی

آشالازی (فعالیت نامنظم عضلانی مری که عبور غذا را به تاخیر می اندازد)

سکته

برخی از داروها نیز می توانند باعث ایجاد زخم در مری شوند و در آنجا گیر کنند. این داروها عبارتند از آسپرین، آنتی بیوتیک های خاص، کینیدین، کلرید پتاسیم، ویتامین C و آهن.

همچنین ببینید:

۱۱ نکته برای ارتقای سلامت دستگاه گوارش

نکاتی برای جلوگیری از تحریک مری

هنگام قورت دادن داروها بایستید یا بنشینید.

قبل از مصرف دارو، چندین قورت مایع مصرف کنید و دارو را با یک لیوان کامل آب قورت دهید.

بلافاصله پس از مصرف دارو دراز نکشید تا مطمئن شوید که قرص ها از طریق مری به معده تان رفته اند.

اگر بلع دردناکی را تجربه کردید یا احساس کردید که دارو در گلوی شما گیر گرده است، موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.

درباره رفلاکس مری

برخی از داروها با عملکرد عضله اسفنکتر که بین مری و معده قرار دارد تداخل ایجاد می کنند. این عضله اجازه می دهد تا غذا پس از بلع به معده وارد شود. این تداخل می تواند احتمال رفلاکس یا بازگشت محتویات اسیدی معده به مری را افزایش دهد.

گروه‌های دارویی که ممکن است شدت رفلاکس را افزایش دهند شامل موارد زیر می شوند :

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

نیترات ها

تئوفیلین

مسدود کننده های کانال کلسیم

آنتی بیوتیک های خوراکی

قرص های ضد بارداری

نکاتی برای جلوگیری از رفلاکس

از خوردن قهوه، الکل، شکلات و غذاهای چرب یا سرخ شده خودداری کنید، زیرا اینها ممکن است شدت رفلاکس را بدتر کنند.

مصرف سیگار را ترک یا کاهش دهید.

بلافاصله بعد از غذا دراز نکشید.

تحریک معده

یکی از رایج ترین محرک های مخاطی معده، محرک هایی است که توسط داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ایجاد می شود. اینها شامل داروهایی مانند ایبوپروفن و سایر مسکن‌های رایج می شود. این داروها توانایی پوشش داخلی معده برای مقاومت در برابر اسید ساخته شده توسط معده را تضعیف می‌کنند و گاهی اوقات می‌توانند منجر به التهاب پوشش معده (گاستریت)، زخم، خونریزی یا سوراخ شدن پوشش داخلی معده شوند.

افراد مسن بیشتر در معرض خطر تحریک ناشی از این داروها هستند زیرا احتمال بیشتری دارد که این مسکن ها را برای بیماری های مزمن مصرف کنند. افرادی که سابقه زخم معده و گاستریت دارند نیز در معرض این خطر هستند.

نکاتی برای جلوگیری از تحریک معده

قرص های روکش دار مصرف کنید، زیرا که ممکن است تحریک را کاهش دهند.

هنگام مصرف این داروها از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری کنید.

داروها را با غذا یا با یک لیوان پر شیر یا آب مصرف کنید که ممکن است باعث کاهش تحریک شوند.

همچنین ببینید:

پیوند بین میکروبیوم روده و سلامتی

یبوست

انواع داروها می توانند باعث ایجاد یبوست شوند. یبوست به این دلیل اتفاق می افتد که این داروها بر فعالیت عصب و ماهیچه در روده بزرگ تأثیر می گذارند و در نتیجه دفع مدفوع را آهسته و دشوار می کنند.

داروهایی که ممکن است باعث یبوست شوند عبارتند از:

داروهای ضد فشار خون

آنتی کولینرژیک ها

کلستیرامین

آهن

آنتی اسیدها که عمدتاً حاوی آلومینیوم هستند

داروهای مخدر/داروهای درد

نکاتی برای جلوگیری از یبوست

از یک رژیم غذایی متعادل حاوی میوه ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید.

به مقدار زیاد مایعات بنوشید.

به طور منظم ورزش کنید.

در مورد مصرف ملین یا نرم کننده مدفوع با پزشک خود صحبت کنید.

اسهال

اسهال اغلب توسط آنتی‌بیوتیک‌ها ایجاد می‌شود که بر باکتری‌های موجود در روده بزرگ تأثیر می‌گذارد. این تغییرات در باکتری های روده باعث رشد بیش از حد باکتری (C. difficile) می شود که باعث اسهال جدی تر ناشی از آنتی بیوتیک می شود. وجود این باکتری می تواند باعث کولیت و در نتیجه دفع مدفوعی بسیار شل و آبکی شود. رایج ترین آنتی بیوتیک هایی که باعث ایجاد این نوع اسهال می شوند عبارتند از:

پنی سیلین، از جمله آمپی سیلین و آموکسی سیلین

کلیندامایسین

سفالوسپورین ها

این کولیت معمولا با آنتی بیوتیک دیگری که بر روی C. difficile اثر می کند، درمان می شود. برخی داروها نیز همچنین ممکن است حرکات یا محتوای مایع روده بزرگ را بدون ایجاد کولیت تغییر دهند. کلشی سین و آنتی اسیدهای حاوی منیزیم هر دو می توانند باعث اسهال شوند.

اگر اسهال برای چند روز ادامه داشت با پزشک خود صحبت کنید.

نکاتی برای جلوگیری از اسهال

معمولاً پیشگیری از مصرف اسهال شامل پرهیز از غذاهایی است که معده شما را تحریک می کنند.

درمان معمولاً شامل مصرف جایگزین مایعات از دست رفته است و زمانی که عفونت های باکتریایی علت آن باشد، ممکن است شامل دریافت آنتی بیوتیک نیز بشود.

خوردن غذاهایی که حاوی باسیل لاکتوز بالایی هستند، مانند ماست، شیر/قرص اسیدوفیلوس یا پنیر دلمه ای نیز به تقویت باکتری های طبیعی موجود در روده بزرگ کمک می کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

hopkinsmedicine