شوک کاردیوژنیک چیست؟ هر آنچه باید درمورد آن بدانید
شوک کاردیوژنیک یک وضعیت اورژانسی است و زمانی اتفاق میافتد که قلب توانایی پمپاژ خون کافی برای پاسخگویی به نیاز بدن را ندارد. حمله قلبی شایع ترین علت شوک کاردیوژنیک است. بدون اکسیژن، سلول ها نمی توانند زنده بمانند؛ این موضوع می تواند منجر به نارسایی اندام و مرگ شود...
شوک کاردیوژنیک چه زمانی رخ می دهد؟
شوک کاردیوژنیک زمانی رخ می دهد که قلب توانایی پمپاژ خون به مغز و دیگر اندام های اصلی را نداشته باشد. این وضعیت اورژانس پزشکی محسوب شده که نیاز به درمان فوری دارد.
شوک کاردیوژنیک می تواند ناشی از حمله قلبی یا سایر مشکلات قلبی باشد. درمان سریع جهت پیشگیری از عوارض یا مرگ ضروری است. انجام اقداماتی برای تقویت سلامت قلب می تواند به کاهش خطر شوک کاردیوژنیک کمک کند.
در ادامه به موارد بیشتر شوک کاردیوژنیک؛ علت، علائم و درمان آن اشاره شده است.
شوک کاردیوژنیک چیست؟
شوک کاردیوژنیک وضعیتی است که به طور ناگهانی رخ داده و قلب قادر به ارسال خون به مغز و اندام های بدن نمی باشد.
بدن بدون رسیدن خون و اکسیژن تازه به اندام ها و مغز، دچار شوک می شود. شوک کاردیوژنیک یک اورژانس پزشکی به شمار می رود. بدون درمان فوری، شوک کاردیوژنیک می تواند کشنده باشد.
شوک کاردیوژنیک حتی با درمان مناسب نیز ممکن است کشنده و خطرناک باشد. تحقیقات در Open Heart اشاره می کند که 25 تا 50 درصد از افراد با شوک کاردیوژنیک؛ جان خود را از دست می دهند.
علت اصلی میزان بالای مرگ این است که حالت شوک می تواند به عنوان یک چرخه عمل کند. آسیب اولیه منجر به شوک باعث می شود بدن به این حالت رفته و سبب آسیب بیشتر و شوک بیشتری گردد.
درمان سریع برای اجتناب از این چرخه ضروری است و به فرد در بهبودی کمک می کند.
همچنین ببینید:
آیا ورزش می تواند از بیماری قلبی پیشگیری کند؟
علت شوک کاردیوژنیک
موسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI) بیان می کند که حمله قلبی رایج ترین علت شوک کاردیوژنیک است اما تنها علت آن به شمار نمی رود. آنها خاطرنشان می کنند که سایر علل احتمالی عبارتند از:
- نارسایی قلبی
- صدمات قفسه سینه
- برخی داروها، مانند مسدود کننده های کانال کلسیم، اگرچه این امر نادر است
- لخته شدن خون
- تجمع مایع در قفسه سینه
- خونریزی داخلی
- از دست دادن خون
- آمبولی ریوی
- عوارض نادر ناشی از عمل قلب
برخی افراد ممکن است در معرض خطر ابتلا به شوک کاردیوژنیک باشند، از جمله:
- افراد با سن بیش از 75 سال
- ابتلا به بیماری قلبی عروقی زمینه ای مانند تصلب شرایین، نارسایی قلبی یا بیماری ایسکمیک قلبی
- اضافه وزن یا چاقی
- دیابت یا پیش دیابت
- اختلالات ریوی مانند پنوموتوراکس
شوک کاردیوژنیک در مردان بیشتر رایج است.
علائم شوک کاردیوژنیک
علائم شوک کاردیوژنیک به عنوان واکنشی به از دست دادن خون غنی از اکسیژن در بدن رخ می دهد.
علائمی که فرد تجربه می کند ممکن است به سرعت و میزان کاهش فشارخون بستگی داشته باشد. برخی افراد ممکن است در ابتدا علائم خفیفی را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائمی نداشته باشند و بلافاصله هوشیاری خود را از دست بدهند.
علائم و نشانه های احتمالی عبارتند از:
- افت ناگهانی فشار خون
- ضربان قلب آهسته
- برجستگی رگ های گردن
- تورم پاها
- پوست رنگ پریده
- دست و پاهای سرد
- تعریق پوست
- گیجی
- از دست دادن هوشیاری
- تنفس سریع
در صورت عدم دریافت درمان، شوک کاردیوژنیک می تواند باعث عوارض خطرناک مانند آسیب به اندام ها و نارسایی کامل اعضا شود. همچنین در برخی موارد می تواند کشنده باشد.
تشخیص شوک کاردیوژنیک
پزشکان در حین انجام هرگونه درمان احتمالی، به سرعت تلاش می کنند تا بر اساس علائم و نشانه ها علت را تشخیص دهند.
روند تشخیص شامل الکتروکاردیوگرام (EKG) است که فعالیت قلب را نشان می دهد. تحقیقات در مجله انجمن قلب آمریکا نشان می دهد که پزشکان باید EKG را در عرض 10 دقیقه از زمان ایجاد شوک انجام دهند. این آزمایش ممکن است بی نظمی در ریتم قلب را نشان دهد که می تواند به پزشکان در تشخیص علت کمک کند.
دیگر موارد تشخیصی نیز می توانند مفید و کمک کننده واقع شوند. پزشکان ممکن است آزمایش خون را در روز اول یا حتی در ساعات اولیه تجویز کنند. نتایج این آزمایش ها ممکن است به تایید تشخیص آنها یا تغییر روند درمان کمک کند.
درمان شوک کاردیوژنیک
شوک کاردیوژنیک یک اورژانس پزشکی است و نیاز به درمان فوری دارد. هدف از درمان بازگرداندن جریان خون به مغز و سایر اندامها در سریعترین زمان ممکن برای محافظت از آنها در برابر آسیب است.
بسته به شرایط فرد هنگام شروع درمان، درمانها ممکن است شامل اقدامات قلبی یا جراحی باشد.
درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تزریق داخل وریدی مایعات
- کاتتریزاسیون قلب برای آنژیوگرافی عروق کرونر
- مکمل های اکسیژن
- تنفس مصنوعی
- دستگاه های مکانیکی پشتیبانی گردش خون (MCS)
- داروهایی مانند وازوپرسورها برای انقباض عروق خونی و افزایش فشار خون
سایر درمان ها ممکن است نیاز به تمرکز بر پیشگیری یا درمان آسیب به سایر اندام ها داشته باشند.
به عنوان مثال تحقیقات نشان می دهد که آسیب حاد کلیه در 13 تا 28 درصد از افراد مبتلا به شوک کاردیوژنیک رخ می دهد. این افراد ممکن است به درمان های بیشتری مانند دیالیز یا جایگزینی مایعات نیاز داشته باشند.
حتی با پیشرفت های مدرن، درمان این وضعیت سخت است.
همچنین ببینید:
خطر بیماری قلبی با خوردن غذاهای سرخ شده
پیشگیری
هیچ آزمایش غربالگری تضمینی برای شوک کاردیوژنیک وجود ندارد. از آنجایی که علت اصلی شوک کاردیوژنیک حمله قلبی است، افراد با علائم حمله قلبی، باید فورا مراقبت های پزشکی اورژانسی دریافت کنند.
علاوه بر این کاهش خطر حمله قلبی و بیماری قلبی ممکن است به کاهش احتمال شوک کاردیوژنیک کمک کند.
NHLBlمراحلی را توصیه میکند که افراد میتوانند جهت داشتن سلامت قلب و کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی استفاده کنند. این شامل:
- ترک سیگار، عدم قرار گرفتن در معرض دود سیگار
- عدم مصرف الکل
- داشتن وزن مناسب
- کنترل فشار خون و سطح کلسترول سالم
- یافتن راه هایی جهت کنترل استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن یا تنفس عمیق
- ورزش منظم
- 7 تا 9 ساعت خواب شبانه
- محدود کردن برخی غذاها مانند غذاهایی که حاوی سدیم، چربی های اشباع شده و قند هستند
هیچ تضمینی وجود ندارد که این عوامل از بروز شوک کاردیوژنیک جلوگیری کنند. سایر موارد مانند آسیب یا عوارض ناشی از جراحی، ممکن است منجر به این وضعیت شود. با این حال کنترل عوامل رژیم غذایی و سبک زندگی که بر قلب تأثیر می گذارد ممکن است خطر را تا حد ممکن کاهش دهد.
خلاصه کلی
شوک کاردیوژنیک یک اورژانس پزشکی است و زمانی رخ می دهد که قلب نتواند خون غنی از اکسیژن را به مغز و سایر اندام ها برساند. این بیماری اغلب به دلیل حمله قلبی یا نارسایی قلبی رخ می دهد، اما می تواند به دلیل عوارض دیگر شرایط یا روش ها نیز باشد.
درمان سریع شوک کاردیوژنیک برای زنده ماندن و جلوگیری از آسیب به اندام ها یا نارسایی اندام بسیار مهم است. حتی با درمان مناسب، خطر مرگ و میر بالاست.
افراد با علائم ناگهانی شوک کاردیوژنیک یا حمله قلبی، باید فوراً با اورژانس تماس بگیرند.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
medicalnewstoday
دیدگاه تان را بنویسید