محققان ارتباط بین خطر قلبی عروقی و بروز مشکلات اسکلتی عضلانی را بررسی کردند.

آنها دریافتند کسانی که خطر قلبی عروقی بالاتری دارند، ۱۷ برابر بیشتر از افرادی که خطر ابتلاء در آنها کم است، در معرض چهار بیماری اسکلتی عضلانی یا بیشتر، مانند سندرم تونل کارپال و آرنج تنیس بازان قرار دارند.

مشکلات اسکلتی عضلانی با اختلالات ماهیچه، استخوان، مفاصل و بافت همبند مشخص می‌شود که بر حرکت تأثیر می‌گذارد. حدود ۱.۷۱ میلیارد نفر در سراسر جهان به بیماری‌های اسکلتی عضلانی مبتلا هستند.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشکلاتی از جمله دیابت، چاقی و سندرم متابولیک خطر ابتلاء به بیماری‌های اسکلتی عضلانی را افزایش می‌دهد. تحقیقات همچنین نشان داده است که خطر بیماری قلبی عروقی با ایجاد مشکلات اسکلتی- عضلانی مانند سندرم تونل کارپال (CTS) مرتبط است؛ این سندرم زمانی اتفاق می‌افتد که یک عصب اصلی در دست هنگام حرکت به سمت مچ فشرده می‌شود.

به گفته محققان، درک بیشتر در مورد عوامل خطر زیربنایی مشکلات اسکلتی عضلانی می‌تواند به توسعه راهکارهای درمان و پیشگیری کمک کند.

محققان می‌گویند سلامت قلب و عروق به طور کلی نشان دهنده سلامت کلی است زیرا با التهاب، فعالیت بدنی، استرس و سایر بیماری‌ها مرتبط است. آنها می‌توانند به توسعه یکدیگر کمک کنند یا سرعت بخشیدن به ابتلاء یکدیگر را افزایش دهند.

اینکه چرا افزایش خطر قلبی عروقی ممکن است خطر اختلالات اسکلتی عضلانی را افزایش دهد، می‌تواند چند عاملی باشد. به عنوان مثال، افزایش بیماری‌های قلبی عروقی ارتباط مستقیمی با افزایش التهاب در بدن دارد که خود می‌تواند باعث آسیب یا التهاب اسکلتی عضلانی شود. همچنین استرس فیزیکی طولانی مدت، شرایط کاری نامناسب و بی توجهی می‌تواند منجر به هر دو گروه از اختلالات شود.

همچنین شاید کسانی که این اختلالات اسکلتی عضلانی شایع را دارند نیز ممکن است آمادگی جسمانی کمتر و رژیم غذایی ضعیف‌تری داشته باشند که ممکن است باعث افزایش عوامل خطر قلبی شود. شاید به دلیل کم تحرکی بیشتر دچار مشکلات اسکلتی عضلانی می‌شوند یا برعکس، چون دچار اختلالات اسکلتی عضلانی می‌شوند فعالیت بدنی کمتری دارند.

محققان خاطرنشان کردند که تحقیقات بیشتری برای تأیید یافته‌های آنها مورد نیاز است.