عفونت های مقاربتی (STIs) معمولاً از طریق تماس جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

عفونت های مقاربتی در مراحل اولیه به راحتی قابل درمان هستند.

برخی عفونت های مقاربتی خوش خیم هستند، اما در صورت عدم درمان منجر به عوارض شدیدی می شوند.

بیماری HIV از طریق موارد دیگر نیز قابل انتقال است. به عنوان مثال این بیماری مقاربتی می‌تواند از طریق استفاده از سوزن‌های استریل نشده و همچنین تماس جنسی منتقل گردد.

عفونت های منتقله آمیزشی می تواند تمامی افراد را تحت تاثیر قرار دهد.

بسیاری از عفونت های مقاربتی می‌توانند از طریق فعالیت جنسی بدون دخول منتقل شوند.

کلامیدیا

کلامیدیا ناشی از عفونت با کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود.

این نوع از عفونت های مقاربتی رایج بوده و می تواند از طریق رابطه مقعدی، واژینال و دهانی گسترش یابد.

همچنین این نوع از عفونت های مقاربتی در هنگام زایمان به نوزاد قابل سرایت است.

کلامیدیا معمولاً علامتی ندارد،ولی با اقدام زودرس قابل درمان می باشد اما در صورت عدم درمان منجر به ناباروری و سایر عوارض می شود.

با بروز علائم ممکن است تغییراتی در ترشحات واژن و سوزش در هنگام ادرار ایجاد گردد.

در صورتی که کلامیدیا در نتیجه رابطه جنسی مقعدی ایجاد شود یا از ناحیه دیگری از بدن سرایت کند، می‌تواند بر روی راست روده نیز تأثیر بگذارد.

این موضوع منجر به مشکلات زیر خواهد شد:

• درد مقعدی
• خونریزی رکتوم
• ترشحات مقعدی

افراد اغلب 7 تا 21 روز پس از درگیر شدن با آن دچار علائم می شوند.

شپش ناحیه تناسلی

شپش ناحیه تناسلی معمولاً به موهای ناحیه تناسلی می چسبد. اما گاهی اوقات می توانند موهای زیر بغل، سبیل، ریش، مژه ها یا ابروها را تحت تاثیر قرار دهند.

آنها بسیار کوچک هستند و به سختی دیده می شوند، اما به احتمال زیاد در نواحی درگیر شده سبب ایجاد خارش می شود.

اولین مرحله چرخه زندگی ایجاد تخم است. این مرحله حدود 6 تا 10 روز طول می کشد.

شپش شبیه خرچنگ های ریز می باشند که جهت زنده ماندن به خون نیاز دارند. حدود 2 تا 3 هفته زنده می مانند.

در روزهای پایانی شپش های ماده تخم ریزی کرده و سبب ادامه این چرخه می شوند.

شپش ناحیه تناسلی در طول تماس جنسی نزدیک از جمله رابطه جنسی انتقال می یابد.

آنها همچنین از طریق حوله های مشترک یا ملحفه ها منتقل می شوند. با این حال آنها نمی توانند از طریق توالت فرنگی پخش شوند.

برای از بین بردن شپش ناحیه تناسلی می توان از محلول 1% پرمترین یا محصول مشابه استفاده کرد. این داروها در داروخانه ها موجود می باشند.

در شرایطی که شپش ناحیه تناسلی بر روی موهای نواحی نزدیک چشم تاثیر بگذارند باید از داروهای تجویز شده توسط پزشک استفاده کرد.

همچنین ببینید:

هر آنچه در مورد خارش پوست ختنه گاه باید بدانید

تبخال ناحیه تناسلی

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک ویروس رایج است که پوست، دهانه رحم و اندام تناسلی و همچنین برخی قسمت های دیگر بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

HSV-1معمولاً دهان را تحت تأثیر قرار می دهد. این ویروس می تواند از طریق بزاق یا در صورت وجود زخم به تبخال در اطراف دهان فرد دیگر گسترش یابد.

در حین رابطه جنسی دهانی می تواند به ناحیه تناسلی منتقل شود.

HSV-2می تواند ناحیه تناسلی، ناحیه مقعد و دهان را تحت تاثیر قرار دهد.

از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی قابل انتقال است.

تبخال نمی تواند از طریق ظروف، توالت فرنگی، استخر، صابون یا ملحفه منتقل شود.

با این حال در صورت لمس نواحی از بدن که در آن تبخال وجود دارد و سپس لمس قسمت دیگر از بدن، می توان آن را منتقل کرد.

با یک بار بروز تبخال، ویروس در بدن باقی می ماند. اما اغلب غیرفعال است و علائمی ایجاد نمی کند.

علائم اصلی آن ایجاد تاول در اطراف دهان، مقعد یا ناحیه تناسلی است.

برخی علائم عفونت های مقاربتی اولیه عبارتند از:

• تب
• بدن درد
• تورم غدد لنفاوی

برخی افراد علائمی ندارند و فقط علائم اولیه را دارند، اما دیگر افراد به صورت مکرر دچار علائم می شوند.

اولین دوره معمولاً شدیدترین دوره محسوب می شود، اما افراد با سیستم ایمنی ضعیف به عنوان مثال به دلیل HIV در معرض خطر بالاتری برای علائم شدید هستند.

ابتلا به تبخال همچنین می تواند احتمال ابتلا یا انتقال HIV را افزایش دهد.

ممکن است فرد از وجود ویروس تبخال در بدن خود آگاه نباشد، اما همچنان می تواند آن را به دیگران منتقل کند.

در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، اما مصرف دارو می تواند به تسکین علائم کمک کند.

استفاده از کاندوم به طور کامل از انتقال تبخال جلوگیری نمی کند.

هپاتیت B

هپاتیت B می تواند باعث عفونت طولانی مدت و آسیب کبدی شود.

هنگام ابتلا فرد به هپاتیت B، این ویروس در مایع منی، خون و سایر مایعات بدن وجود خواهد داشت.

انتقال از طریق موارد زیر:

• تماس جنسی
• استفاده از تجهیزات غیر استریل برای تزریق
• سوراخ کردن پوست با جسم تیز آلوده به ویروس

این عفونت می تواند در دوران بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل شود.

با این حال پزشک می تواند در مورد راه های جلوگیری از این موضوع شما را راهنمایی کند.

طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تا زمانی که نوک پستان ترک نخورده باشند، خطر انتقال ویروس از طریق شیر مادر بسیار کم است.

افرادی که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت B هستند باید از پزشک در مورد واکسن محافظت کننده مشورت بگیرند.

با این حال واکسن ممکن است مصونیت طولانی مدت ایجاد نکند و فرد برای محافظت مداوم به دوزهای تقویت کننده نیاز داشته باشد.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس یا Trich می تواند هر فردی را درگیر کند، اما زنان بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند.

تریکوموناس واژینالیس عامل این عفونت به شمار می رود. این عفونت در زنان بر روی واژن تاثیر می گذارد.

در مردان نیز عفونت می تواند در مجرای ادرار ایجاد شود. انتقال از طریق رابطه جنسی ممکن است.

بسیاری از افراد مبتلا به این عفونت علامتی نخواهند داشت.

با بروز علائم دچار مشکلات زیر خواهند شد:

• ترشحات غیر معمول
• درد در هنگام ادرار کردن
• درد در هنگام انزال
• درد یا ناراحتی در حین رابطه جنسی

تریکومونیازیس همچنین می تواند منجر به عوارض بارداری شده و احتمال ابتلا و انتقال HIV را افزایش دهد.

پزشک جهت درمان این نوع از عفونت های مقاربتی دارو تجویز خواهد کرد، اما هر دو طرف به درمان نیاز خواهند داشت، در غیر این صورت عفونت تشدید می یابد.

این نوع از عفونت های مقاربتی بدون درمان ماه ها و یا سال ها باقی می ماند.

HIV

HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی حمله می کند. این ویروس از طریق تماس جنسی و برخی روش های دیگر قابل انتقال است.

HIV فرد را مستعد ابتلا به برخی عفونت های مقاربتی دیگر می سازد. افراد مبتلا به HIV نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی هستند.

این عفونت بدون درمان تشدید یافته و منجر به عوارض خطرناک و کشنده می شود.

درفرد مبتلا به HIV، ویروس به مایعات بدن او از جمله مایع منی، خون، شیر مادر و مایعات واژن و رکتوم منتقل می شود.

در صورت وارد شدن این مایعات به بدن فرد دیگر، آن فرد نیز به HIV مبتلا می شود.

درمان می‌تواند میزان ویروس موجود در بدن را تا حد غیرقابل شناسایی کاهش دهد.

این بدان معناست که مقدار ویروس در خون به قدری کم است که آزمایش خون قادر به شناسایی آن نمی باشد.

همچنین به این منظور است که امکان سرایت آن وجود نداشته باشد.

برخی روش های پیشگیری از انتقال ویروس HIV عبارتند از:

• استفاده از کاندوم یا سایر روش های جلوگیری از بارداری در حین رابطه جنسی واژینال یا مقعدی
• عدم استفاده از سوزن مشترک
• مصرف Preexposure Prophylaxis به عنوان دارویی که می تواند از HIV در افرادی که در معرض ویروس قرار دارند پیشگیری کند
• استفاده از دستکش و دقت در زمان کار با اشیا تیز در صورت کار در مراکز بهداشتی

ویروس پاپیلوم انسانی

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) گروهی از ویروس ها است که پوست و غشاهای مخاطی مانند گلو، دهانه رحم، مقعد و دهان را تحت تأثیر قرار می دهند.

در انواع متخلفی وجود دارند که برخی از آنها نسبت به سایرین خطر بیشتری دارند.

ویروس پاپیلوم انسانی HPV بسیار شایع است.

تقریباً تمامی افراد با داشتن رابطه جنسی به HPV مبتلا می شوند، مگر اینکه جهت پیشگیری از ابتلا به آن واکسن دریافت کرده باشند.

بسیاری از افراد علائمی ندارند، اما می توانند آن را انتقال دهند.

برخی از انواع ویروس پاپیلوم انسانی HPV منجر به زگیل تناسلی می شوند. ایجاد این موارد کم است.

ابتلا به HPV همچنین می تواند خطر سرطان دهانه رحم و سرطان گلو را افزایش دهد.

HPV می تواند از طریق موارد زیر منتقل شود:

• رابطه جنسی دهانی
• رابطه جنسی واژینال و مقعدی
• تماس دستگاه تناسلی با یکدیگر
• از فرد باردار به نوزاد؛ گرچه این مورد نادر است

واکسیناسیون در جلوگیری از انتقال HPV موثر است.

مولوسکوم مسری

مولوسکوم مسری عفونت مسری پوست بوده که معمولاً خوش خیم است.

این عفونت می تواند افراد بزرگسال و کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. محققان معتقدند این عفونت نوعی آبله است.

این عفونت در میان افراد بزرگسال از طریق تماس پوستی و معمولا رابطه جنسی منتقل می شود.

علائم شامل برجستگی های کوچک و گرد و فرورفتگی روی پوست است. اما اغلب فقط یکی از این موارد وجود دارد.

برجستگی ها معمولاً بدون درمان از بین می روند، اما این موضوع نیاز به زمان دارد و در صورت باقی ماندن مسری می باشد.

برخی راه‌های از بین بردن آنها عبارتند از مصرف داروهای تجویزی خاص، استفاده از مواد شیمیایی یا جریان الکتریکی، فریز کردن آنها.

استفاده از روش های پیشگیری از بارداری می تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند.

افراد مبتلا به این ویروس پس از تماس و لمس نواحی آلوده باید دست های خود را شستشو دهند تا از انتقال آن جلوگیری شود.

جرب یا گال

گال یک بیماری پوستی مسری است که به دلیل Sarcoptes scabiei که نوعی Mite است، ایجاد می شود.

این عارضه می تواند باعث ایجاد بثورات پوستی شبیه جوش در هر قسمت از بدن شود.

با اولین ابتلا به گال، علائم ممکن است پس از 2 تا 6 هفته ظاهر شوند. گال می تواند قبل از اطلاع فرد از وجود آن، سرایت کند.

انتقال معمولاً از طریق تماس پوست به پوست و به دلیل اشتراک وسایلی مانند حوله و ملحفه اتفاق می افتد.

پزشک جهت از بین بردن آن کرم موضعی تجویز می کند. در حالی که فرد مبتلا به گال است، باید از تماس پوست به پوست با دیگران خودداری کند.

پس از درمان باید تمامی وسایل شخصی از جمله ملحفه ها و لباس ها را ضد عفونی کرد.

سیفلیس

سیفلیس نوعی عفونت باکتریایی ناشی از ترپونما پالیدوم است.

این یک عفونت جدی است و درمان اولیه برای جلوگیری از آسیب دائمی و عوارض طولانی مدت ضروری است.

این نوع عفونت معمولا چهار مرحله دارد.

در مرحله اول فرد ممکن است متوجه زخم گرد و سفت در اطراف ناحیه تناسلی، مقعد، راست روده یا دهان شود. این وضعیت 3 تا 6 هفته زمان می برد.

زخم ممکن است قابل مشاهده نباشد، زیرا اغلب بدون درد بوده و ممکن است به عنوان مثال در واژن پنهان باشد.

این باکتری می تواند از طریق عفونت به هر نواحی دیگر منتقل گردد. سیفلیس همچنین می تواند در دوران بارداری از مادر به نوزاد منتقل شود.

سیفلیس در مرحله ثانویه دارای علائم زیر است:

• تورم غدد لنفاوی
• ریزش مو
• سردرد
• کاهش وزن
• دردهای عضلانی
• خستگی
• تب
• بثورات پوستی بدون خارش، زبر، قرمز و قهوه ای در کف دست و پا
• ضایعات در غشای مخاطی مانند دهان، واژن یا مقعد

در مرحله نهفته سیفلیس، علائم از بین رفته اما باکتری ها در بدن باقی می مانند و می توانند سبب آسیب شوند.

در مرحله سوم برخی عوارض خطرناک می تواند بر مغز، سیستم عصبی، چشم ها، قلب و چندین اندام دیگر تأثیر بگذارد.

علائم در این مرحله بستگی به این دارد که سیفلیس کدام قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.

تنها راه برای تأیید وجود یا عدم وجود سیفلیس، انجام آزمایش است.

در صورت مثبت بودن نتایج، باید به شریک جنسی خود اطلاع داده و هر دو نیز باید به دنبال دریافت مشاوره پزشکی باشند.

علائم به طور متوسط ​​حدود 21 روز پس از انتقال باکتری ظاهر می شوند، اما ممکن است بین 10 تا 90 روز زمان ببرد.

سوزاک

سوزاک یک عفونت شایع است که در اثر باکتری نایسریا گونوره آ ایجاد می شود.

این بیماری بسیار مسری است و بدون درمان منجر به مرگ می شود.

سوزاک از طریق رابطه جنسی دهانی، واژینال یا مقعدی قابل انتقال است.

با لمس نواحی آلوده بدن و سپس لمس چشم، سوزاک منجر به عارضه چشم صورتی خواهد شد.

این نوع عفونت می تواند در هنگام زایمان به نوزاد نیز سرایت کند.

نایسریا گونوره آ در نواحی گرم و مرطوب بدن مانند واژن، آلت تناسلی مردان، دهان، رکتوم و چشم رشد می کند.

این عفونت می تواند در طول تماس جنسی گسترش یابد.

همچنین ببینید:

سوزاک چیست؟ 

اغلب هیچ علامتی وجود ندارد، اما در صورت بروز علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ترشح
• درد در هنگام ادرار
• تورم اندام تناسلی
• خونریزی بین دوران قاعدگی

در صورت تاثیر بر روی رکتوم، علائم زیر ایجاد می شود:

• خارش مقعد
• درد در هنگام دفع
• ترشح

عفونت ایجاد شده در نتیجه رابطه جنسی دهانی می تواند منجر به درد سوزش در گلو و تورم غدد لنفاوی شود.

این عفونت در زنان منجر به بیماری التهابی لگن می شود. این عفونت در مردان سبب التهاب اپیدیدیم یا لوله ذخیره کننده اسپرم خواهد شد. هر دو بیماری بر باروری تأثیر می گذارند.

با ابتلا فرد به سوزاک، باکتری می تواند از طریق تماس بدنی به افراد دیگر و سایر قسمت های بدن سرایت کند.

دریافت درمان با آنتی بیوتیک معمولاً سبب برطرف شدن عفونت می گردد.

علائم می تواند 1-14 روز پس از عفونت ظاهر شود. مردان معمولاً 2 تا 5 روز پس از ابتلا علائم را مشاهده می کنند.

زنان اغلب اصلاً هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، اما در صورت بروز علائم معمولاً تا 10 روز پس از ابتلا مشاهده خواهند شد.

شانکروئید

شانکروئید یک عفونت باکتریایی نادر است که به دلیل هموفیلوس دوکرئی ایجاد می شود. فقط از طریق تماس جنسی قابل گسترش است.

باعث ایجاد زخم های دردناک در ناحیه تناسلی می شود. شانکروئید همچنین می‌تواند احتمال ابتلا به HIV را افزایش و درمان HIV را سخت‌تر کند.

درمان با آنتی بیوتیک انجام می گیرد. فرد با تشخیص شانکروئید باید به شریک جنسی خود که در طی 10 روز گذشته با او رابطه جنسی داشته است، اطلاع دهد.

زمان مراجعه به پزشک

بسیاری از بیماری های منتقله آمیزشی علائمی ایجاد نمی کنند، بنابراین نباید جهت مراجعه به پزشک تا زمان بروز علائم صبر کرد.

روش های درمان عفونت های مقاربتی

پزشک برای تأیید وجود یا عدم وجود عفونت، آزمایش STI را انجام می دهد. سپس آنها مناسب ترین گزینه درمانی را تجویز خواهند کرد.

بخش‌های زیر به برخی از درمان‌ها برای مقابله با STI می‌پردازد.

درمان با آنتی بیوتیک

درمان عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک انجام می گیرد. اما به نظر می رسد برخی بیماری های مقاربتی مانند سوزاک، در برابر آنتی بیوتیک ها مقاومت خواهند کرد.

تکمیل هر نوع درمان با آنتی بیوتیک حتی در صورت از بین رفتن علائم ضروری است.

توقف درمان با آنتی بیوتیک ها منجر به رشد مجدد باکتری های باقیمانده و بازگشت دوباره علائم می شود.

واکسیناسیون

واکسن‌ها می‌توانند به محافظت از فرد در برابر HPV و هپاتیت B کمک کنند. می توان در صورت دریافت واکسن با متخصص مشورت کرد.

مقابله با مشکلات اجتماعی

بسیاری از افراد به دلیل نگرانی در مورد دیدگاه اجتماعی، صحبت در مورد عفونت های منتقله آمیزشی را دشوار می دانند.

با این حال بیماری های مقاربتی یک نگرانی رایج برای سلامتی است و درمان هایی در دسترس هستند که می توانند عفونت را درمان یا به فرد در مدیریت آن کمک کنند.

جستجوی درمان زودهنگام نیز خطر عوارض را کاهش می دهد.

پیشگیری

استفاده از کاندوم، سد دندانی یا سایر روش‌های پیشگیری از بارداری می‌تواند به جلوگیری از گسترش بسیاری از بیماری‌های مقاربتی کمک کند.

اگرچه این موضوع از انتقال عفونت‌هایی که در نتیجه تماس پوست به پوست منتشر می‌شوند، جلوگیری نمی‌کند.

برخی روش های دیگر برای کاهش خطر انتقال یا ابتلا به STI عبارتند از:

• صحبت کردن با شریک جنسی در مورد رابطه جنسی محافظت شده و هرگونه عفونت قبلی
• انجام آزمایش هردو شریک جنسی قبل از شروع رابطه جدید
• دریافت واکسن برای محافظت در برابر برخی عفونت ها
• اجتناب از استفاده الکل یا داروهای تفریحی به علت افزایش احتمال انجام رفتارهای جنسی پرخطر

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday