نارساخوانی یک اختلال یادگیری است که شامل مشکل در خواندن به دلیل مشکلات در شناسایی صداهای گفتار و یادگیری نحوه ارتباط آنها با حروف و کلمات (رمزگشایی) است.

این اختلال که ناتوانی در خواندن نیز نامیده می شود، نتیجه تفاوت های فردی در مناطقی از مغز است که زبان را پردازش می کند.

این اختلال به دلیل مشکلات هوش، شنوایی یا بینایی نیست البته به نظر می رسد نارساخوانی با ژن های خاصی مرتبط است که بر نحوه پردازش خواندن و زبان مغز تأثیر می گذارد.

اکثر کودکان مبتلا به نارساخوانی می توانند با تدریس خصوصی یا یک برنامه آموزشی تخصصی در مدرسه موفق شوند. حمایت عاطفی نیز نقش مهمی دارد.

اگرچه هیچ درمانی برای این اختلال وجود ندارد، ارزیابی اولیه و مداخله منجر به بهترین نتیجه می شود.

گاهی اوقات نارساخوانی سال ها تا بزرگسالی تشخیص داده نمی شود، اما برای کمک گرفتن هیچ وقت دیر نیست.

علائم نارساخوانی

تشخیص علائم این اختلال قبل از ورود فرزندتان به مدرسه دشوار است، اما برخی سرنخ های اولیه ممکن است نشان دهنده وجود مشکل باشد.

هنگامی که فرزند شما به سن مدرسه می رسد، معلم فرزند شما ممکن است اولین کسی باشد که متوجه مشکل می شود.

شدت نارساخوانی متفاوت است، اما این وضعیت اغلب زمانی که کودک شروع به یادگیری خواندن می کند آشکار می شود.

همچنین ببینید:

عواملی که باعث بیش فعالی و عدم توجه در کودکان می‌شوند؟

قبل از مدرسه

علائمی که نشان می دهد کودک خردسال ممکن است در معرض خطر نارساخوانی باشد عبارتند از:

• دیر صحبت کردن
• یادگیری کلمات جدید به آرامی
• مشکلات در شکل‌دهی صحیح کلمات، مانند معکوس کردن صداها در کلمات یا قاطی کردن کلماتی که شبیه هم هستند
• مشکلات در به خاطر سپردن یا نامگذاری حروف، اعداد و رنگ ها
• مشکل در یادگیری قافیه های مهد کودک یا انجام بازی های قافیه

سن مدرسه

هنگامی که فرزند شما وارد مدرسه می شود، علائم نارساخوانی ممکن است آشکارتر شود. از جمله:

• خواندن بسیار کمتر از سطح مورد انتظار برای سن
• مشکلات پردازش و درک آنچه شنیده می شود
• مشکل در یافتن کلمه مناسب یا پاسخگویی به سوالات
• مشکلات در به خاطر سپردن توالی چیزها
• مشکل در دیدن و گاهی شنیدن (شباهت ها و تفاوت ها در حروف و کلمات)
• ناتوانی در تلفظ یک کلمه ناآشنا
• مشکل املایی
• صرف زمان غیرعادی طولانی برای انجام کارهایی که شامل خواندن یا نوشتن است
• پرهیز از فعالیت هایی که شامل خواندن است

نوجوانان و بزرگسالان

علائم نارساخوانی در نوجوانان و بزرگسالان بسیار شبیه علائم کودکان است. برخی از علائم رایج نارساخوانی در نوجوانان و بزرگسالان عبارتند از:

• مشکل در خواندن، از جمله خواندن با صدای بلند
• خواندن و نوشتن آهسته و پر زحمت
• مشکلات املایی
• پرهیز از فعالیت هایی که شامل خواندن است
• تلفظ نادرست اسامی یا کلمات، یا مشکل در بازیابی کلمات
• صرف زمان غیرعادی طولانی برای انجام کارهایی که شامل خواندن یا نوشتن است
• مشکل در خلاصه کردن یک داستان
• مشکل در یادگیری یک زبان خارجی
• مشکل در حل مسائل ریاضی

عوارض نارساخوانی

این اختلال می تواند منجر به مشکلات متعددی شود، از جمله:

• مشکل در یادگیری: از آنجایی که خواندن یک مهارت اساسی برای اکثر دروس مدرسه است، کودک مبتلا به این اختلال در اکثر کلاس‌ها در مضیقه است و ممکن است در هماهنگی با همسالان دچار مشکل شود.
• مشکلات اجتماعی: درمان نشدن نارساخوانی ممکن است منجر به کاهش عزت نفس، مشکلات رفتاری، اضطراب، پرخاشگری و کناره گیری از دوستان، والدین و معلمان شود.
• مشکلات در بزرگسالی: ناتوانی در خواندن و درک می تواند مانع از رسیدن کودکان به توانایی های بالقوه خود در دوران رشد شود. این می تواند اثرات منفی آموزشی، اجتماعی و اقتصادی دراز مدت داشته باشد.
• ایجاد اختلال نقص توجه یا بیش فعالی: کودکانی که نارساخوانی دارند در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) هستند و بالعکس. ADHD می تواند باعث ایجاد مشکل در حفظ توجه شود. همچنین می تواند باعث بیش فعالی و رفتار تکانشی شود که می تواند درمان نارساخوانی را سخت تر کند.

همچنین ببینید:

اختلالات رفتاری رایج در کودکان

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگرچه اکثر کودکان آماده یادگیری خواندن در مهد کودک یا کلاس اول هستند، کودکان مبتلا به نارساخوانی اغلب در یادگیری خواندن در آن زمان مشکل دارند.

سابقه خانوادگی این اختلال یا سایر اختلالات خواندن یا یادگیری خطر ابتلا به نارساخوانی را افزایش می دهد.

اگر سطح مطالعه فرزندتان کمتر از حد انتظار برای سن کودکتان است یا اگر متوجه سایر علائم این اختلال شدید، با پزشک خود صحبت کنید.

هنگامی که نارساخوانی تشخیص داده نشده و درمان نمی شود، مشکلات خواندن دوران کودکی تا بزرگسالی ادامه می یابد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

mayoclinic