اگر مبتلا به دیابت هستید ، مهم است که از مشکلات بالقوه جدی پوستی در ارتباط با این بیماری آگاه باشید و قبل از اینکه مشکل از کنترل خارج شود ، به پزشک خود مراجعه کنید. در بیشتر موارد ، مشکلات پوستی در دیابت با تشخیص و درمان زودرس قابل مدیریت هستند.

برخی از مشکلات پوستی در ارتباط با دیابت:

اسکلودرما دیابتیکروم: اگرچه این بیماری نادر است ، اما این مشکل پوستی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث ضخیم شدن پوست در قسمت پشت گردن و قسمت فوقانی کمر می شود. درمان این بیماری  این است که سطح قند خون شما تحت کنترل باشد. لوسیون ها و مرطوب کننده ها نیز ممکن است به نرم شدن پوست کمک کنند.

همچنین ببینید:

چیکار کنم یبوست نگیرم؟

ویتیلیگو: ویتیلیگو ، یک مشکل پوستی است که بیشتر از دیابت نوع ۲ با دیابت نوع ۱ همراه است ، و بر رنگ پوست تأثیر می گذارد. با ابتلا به ویتیلیگو سلولهای مخصوصی که رنگدانه تولید می کنند (ماده ای که رنگ پوست را کنترل می کند) از بین می روند و در نتیجه سلول های پوستی تغییر رنگ پیدا می کنند. ویتیلیگو اغلب بر روی قفسه سینه و شکم تأثیر می گذارد ، اما ممکن است در صورت و اطراف دهان ، سوراخ بینی و چشم ها مشاهده شود. گزینه های درمانی فعلی برای ویتیلیگو شامل استروئیدهای موضعی و میکروپیگمنتیشن (خال کوبی) است. اگر ویتیلیگو دارید ، باید از ضد آفتاب با SPF ۳۰ یا بالاتر استفاده کنید تا از آفتاب سوختگی روی پوست و تغییر رنگ آن جلوگیری کنید.

مشکلات پوستی مرتبط با دیابت و مقاومت به انسولین:

آکانتوزیس نیگریکان : این یک مشکل پوستی است که منجر به تیرگی و ضخیم شدن نواحی خاصی از پوست به خصوص در چین های پوستی می شود. پوست برنزه یا قهوه ای می شود و گاهی اوقات کمی بلند شده و به شکلی مخملی مانند می شود. اغلب اوقات ، این نقاط که به طور معمول مانند زگیل های کوچک به نظر می رسند ، در طرفین یا پشت گردن ، زیر بغل ، زیر پستان و کشاله ران ظاهر می شوند. گاهی اوقات قسمت بالای ناخن ها ظاهری غیرمعمول دارند. آکانتوزیس نیگریکان معمولاً افرادی دارای اضافه وزن زیادی هستند را مورد تهاجم  قرار می دهد. در حالی که هیچ درمانی برای آکانتوزیس نیگریکان وجود ندارد ، کاهش وزن ممکن است باعث بهبود وضعیت پوست شود. آکانتوزیس نیگریکان معمولاً مقدم بر دیابت است و علامتی برای بیماری محسوب می شود. شرایط بهداشتی دیگری نیز وجود دارد که باعث ایجاد درد در پوست می شود و این علائم شامل آکرومگالی و سندرم کوشینگ است. تصور می شود که این بیماری، جلوه ای از مقاومت به انسولین در پوست است.

مشکلات پوستی همراه با کاهش خون رسانی به پوست:

مشکلات پوستی مرتبط با آترواسکلروز: آترواسکلروز یک وضعیت بهداشتی جدی است که در اثر تنگ شدن رگ های خونی و بر اثر ضخیم شدن دیواره رگ به دلیل ایجاد پلاک به وجود می آید. در حالی که آترواسکلروز اغلب با رگ های خونی در قلب یا در نزدیکی قلب همراه است ، می تواند بر روی رگ های خونی در سراسر بدن نیز تأثیر بگذارد ، از جمله رگ هایی که خون را برای پوست تأمین می کنند. هنگامی که رگ های خونی پوست تنگ می شوند ، به دلیل کاهش خون رسانی و کمبود اکسیژن  تغییراتی از جمله ریزش مو ، نازک شدن و براق شدن پوست بویژه روی شانه ها ، ناخن های ضخیم و تغییر یافته و … ایجاد می شود. از آنجا که خون دارای گلبولهای سفیدی است که به مبارزه با عفونت کمک می کنند ، جاهایی که در اثر آترواسکلروز آسیب دیده اند ، آهسته تر بهبود می یابند.

نکروبیوسیسلیپودیکا دیابتیکروم(NLD): تصور میشود این بیماری  ناشی از تغییر در کلاژن و محتوای چربی در زیر پوست است. سطح غشای پوست پوشاننده نازک و قرمز می شود. بیشتر ضایعات در قسمت های تحتانی پاها یافت می شوند و در صورت آسیب دیدگی می توانند زخم شوند. گاهی اوقات  NLD  خارش و درد دارد. تا زمانی که زخمها باز نشوند ، درمان لازم نیست. اگر زخم ها باز شوند باید برای مداوا به پزشک مراجعه کنید.

پوست پوستی دیابتی: به آن لکه های ساق پا نیز گفته می شود ، این حالت پوست پوستی در نتیجه تغییر رگ های خونی که تغذیه و اکسیژن سلول های پوست را تأمین می کنند ، ایجاد می شود.  لکه ها باعث ایجاد صدمه ای نمی شوند ، اگرچه بندرت ممکن است خارش داشته باشد یا باعث سوزش شود. درمان پزشکی به طور کلی ضروری نیست.

اسکلروز دیجیتال: اسکلروز دیجیتال یک وضعیت بهداشتی است که در آن پوست روی انگشتان و دستان شما ضخیم ، مومی و محکم می شود. سختی پوست بر روی مفاصل انگشت نیز ممکن است رخ دهد. درمان پزشکی این است که سطح قند خون شما تحت کنترل شود. لوسیون ها و مرطوب کننده ها ممکن است به نرم شدن پوست کمک کنند.

Xanthomatosis : این وضعیت پوستی ممکن است هنگامی رخ دهد که سطح قند خون به خوبی کنترل نشده باشد و همچنین هنگامی که سطح تری گلیسیرید به میزان بسیار بالایی بالا رفته باشد . مقاومت شدید در برابر انسولین ، حذف کردن چربی از خون را برای بدن دشوار می کند. با افزایش شدید این چربی ها در خون ، افراد در معرض خطر التهاب لوزالمعده هستند. گزانتومای فوران به عنوان برجستگی های زرد و مومی مانند و به اندازه ی نخود فرنگی روی پوست ظاهر می شود. برجستگی ها که توسط حفره های قرمز احاطه شده و خارش دارند. معمولاً در صورت و باسن یافت می شوند. همچنین می توان آنها را در قسمت پشت بازوها و پاها نیز مشاهده کرد. درمان این بیماری شامل کنترل سطح چربی ها در خون شما میشود. این بیماری پوستی  طی چند هفته برطرف می شود. داروهایی که انواع مختلفی از چربی ها را در خون کنترل می کنند (داروهای کاهش دهنده چربی) نیز ممکن است لازم و کمک کننده باشند.

دانه ، برآمدگی و تاول

دانه ها و برآمدگی ها: واکنش های آلرژیک به مواد غذایی ، نیش حشرات و داروها می تواند باعث ایجاد دانه ها یا برآمدگی روی پوست شود. به ویژه برای افراد دیابتی این امرمهم است که در مناطقی که انسولین خود را تزریق می کنند ، مشکلات پوستی مانند ظاهر شدن دانه ها یا برآمدگی ها را بررسی کنند.

تاول های دیابتی (bullosis diabeticorum): در موارد نادری ، مبتلایان به دیابت دچارنوعی از مشکلات پوستی می شوند که مانند تاول هایی است که شبیه تاول های سوختگی هستند. این تاول ها می توانند در انگشتان ، دستها ، انگشتان پا ، پا ، یا ساعد ایجاد شوند. تاول های دیابتی معمولاً بدون درد هستند و به خودی خود بهبود می یابند. این مشکلات پوستی اغلب در افرادی که دیابت شدید دارند و نوروپاتی دیابتی دارند دیده میشوند. تحت کنترل قرار دادن سطح قند خون ، درمانی برای این وضعیت بهداشتی است.

گرانولومای منتشر شده: این وضعیت پوستی باعث ایجاد مناطق تیزی مانند و مشخص ، مناطقی به شکل حلقه ای یا قوس بر روی پوست می شود. این برآمدگی ها بیشتر در انگشتان دست و بر روی گوش اتفاق می افتد ، اما می تواند در قفسه سینه و شکم نیز ایجاد شود. بر آمدگی ها می تواند قرمز ، قهوه ای یا به رنگ خود پوست باشند. درمان پزشکی معمولاً لازم نیست ، اما بعضی اوقات ممکن است یک داروی موضعی استروئیدی مانند هیدروکورتیزون کمک کننده باشد.

عفونتهای دیابتیک باکتریای و قارچی

عفونتهای باکتریایی: انواع مختلفی از عفونتهای باکتریایی وجود دارد که معمولاً روی پوست مبتلایان به دیابت تأثیر می گذارد. عفونت های پوستی در اثر حضور باکتری های معروف به استافیلوکوک در افراد مبتلا به دیابت که دیابتشان به درستی کنترل نمی شود شایع تر و جدی تر هستند. این باکتری ها می توانند منجر به ایجاد جوش ، و یا ایجاد غده ی ملتهبی از یک فولیکول مو شوند ، که ممکن است در مناطقی رخ دهد که فولیکولهای مو تحریک میشوند. سایر عفونت ها شامل عفونت غدد پلک ها و عفونت های باکتریایی ناخن است. اکثر عفونتهای باکتریایی نیاز به درمان پزشکی با آنتی بیوتیک ها به صورت قرص و یا کرم دارند.

عفونتهای قارچی: قارچی مانند مخمر به نام "Candida albicans" مسئول بسیاری از عفونتهای قارچی است که باعث ایجاد مشکلات پوستی در افراد مبتلا به دیابت می شود. به ویژه زنان مستعد ابتلا به این قارچ در مهبل هستند. سایر نواحی آلودگی که معمولاً دیده می شود شامل گوشه های دهان با عارض ای است  که به عنوان "زگیل زاویه ای" شناخته می شود ، که برش های کوچکی در گوشه های دهان ایجاد میکند. قارچ همچنین می تواند در بین انگشتان پا و در ناخن ها (انیکومایکوزیس) ایجاد شود. این قارچ برآمدگی های قرمز روشن و خارش دار ایجاد می کند ، که اغلب توسط تاول ها و دانه های ریز احاطه شده است. این عفونت ها اغلب در چین های گرم و مرطوب پوست رخ می دهد. داروهایی که قارچ را از بین می برند معمولاً برای درمان این عفونت ها لازم هستند. یک عفونت قارچی نادر اما بالقوه کشنده با نوعی قارچ به نام Mucormycosis در افراد مبتلا به دیابت مشاهده می شود. این عفونت معمولاً در حفره های بینی شروع می شود و می تواند به چشم و مغز گسترش یابد.

مشکلات پوستی با علل متعدد

خارش: خارش پوست می تواند دلایل زیادی از جمله عفونت مخمری ، خشکی پوست یا جریان خون ضعیف در پوست داشته باشد. هنگامی که خارش به دلیل جریان خون ضعیف ایجاد می شود ، پاها یا قسمت های پایینی پا بیشتر متاثر می شوند. استفاده از لوسیون می تواند به نرم و مرطوب نگه داشتن پوست و جلوگیری از خارش ناشی از خشکی پوست کمک کند.

آیا می توان از بروز این مشکلات پوستی در دیابت جلوگیری کرد؟

کنترل دیابت مهمترین عامل جلوگیری از بروز این مشکل پوستی است. توصیه های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در مورد تغذیه ، ورزش و دارو دنبال کنید. سطح قند خون خود را در حد توصیه شده توسط پزشک خود نگه دارید. مراقبت مناسب از پوست همچنین می تواند به کاهش خطر ابتلا به مشکلات پوستی در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

webmd