غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ دچار پوکی استخوان نیز شوند (وضعیتی که باعث ضعف یا شکنندگی استخوان ها می شود). بخشی از این اتفاق به دلیل پیر شدن است ، اما برخی از داروهای دیابت بر متابولیسم استخوان تأثیر می گذارند همانطور که خود بیماری هم بر ایجاد این وضعیت تأثیر می گذارد. محققان دریافتند که خطر شکستگی استخوان در افراد دیابتی در حال افزایش است.

اخیراً گروهی از محققان در یونان و لندن نتایج یک بررسی جامع از مطالعات انسانی را منتشر کردند تا در کنار هم توصیه هایی در مورد بهترین روش درمان دیابت و پوکی استخوان ارائه دهند. آنها یک سیستم درجه بندی برای ارزیابی توصیه های مختلف ، درجه بندی آنها هم از نظر قدرت و هم از نظر کیفیت شواهد ایجاد کردند.

آنها نتیجه گرفتند که چهار دارو که با هم استفاده می شوند بهترین نتیجه را دارند. داروها متفورمین ، سولفونیل اوره ، مهارکننده های DPP-4 و آگونیست های گیرنده های GLP1 هستند. همانطور که نویسنده اصلی گزارش ظهار داشته است اینها "باید درمان ترجیحی برای دیابت نوع ۲ در بیمارانی باشد که پوکی استخوان دارند." هر چهار دارو از استخوان ها محافظت می کنند. نشان داده شده است که متفورمین اثرات مطلوبی بر تشکیل و تراکم استخوان دارد ، در حالی که طبق گزارش جدید مهارکننده های DPP-4 و آگونیست های گیرنده GLP1 دارای اثرات مفید یا خنثی هستند. محققان هیچ مدرکی ارایه ندادند که داروهای رایج پوکی استخوان بر متابولیسم گلوکز تأثیر می گذارند. آنها همچنین اضافه کردند که برای بیماران دیابتی که به دلیل شکستگی استخوان در بیمارستان بستری هستند ، دریافت انسولین روش درمانی ترجیحی است.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

منابع:

diabetesselfmanagement