پرسش: من دیابت دارم و از عفونت های مزمن دستگاه ادراری رنج می برم. به نظر می رسد آنتی بیوتیک ها کمکی نمی کنند. آیا این عفونت ها می توانند به دیابت من مرتبط باشند؟ آیا درمانی وجود دارد که موثر باشد؟

پاسخ: عفونت ادراری معمولاً توسط باکتری ایجاد می شود و می تواند در هرجای دستگاه ادراری رخ دهد که شامل کلیه ها ، مثانه ، مجرای ادرار و در مردان غده پروستات است. بیشتر عفونت های ادراری در مثانه رخ می دهد ، زیرا به هر حال مثانه عضوی است که ادرار را ذخیره می کند.

زنان ۱۰ برابر بیشتر از مردان به عفونت ادراری مبتلا می شوند. تخمین زده شده است که بیش از ۵۰٪ از زنان در مقطعی از زندگی خود به عفونت ادراری مبتلا می شوند و حدود ۲۵٪ از زنان دچار عفونت ادراری مکرر هستند. بر اساس دو مطالعه اخیر ، زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ حتی ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عفونت قرار داشته باشند. مطالعه ای نشان داده است که افراد دیابتی در مقایسه با افراد غیر مبتلا به دیابت ۶۰٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به UTI را دارند.

پرسش: چرا افراد دیابتی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند؟

پاسخ: به احتمال زیاد دلایل مختلفی وجود دارد. اول اینکه افراد دیابتی ممکن است گردش خون ضعیفی داشته باشند ، که این باعث کاهش توانایی گلبول های سفید خون در بدن و مقابله با هر نوع عفونت می شود. دوم اینکه سطح بالای گلوکز خون همچنین می تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد. و سوم اینکه برخی از افراد مبتلا به دیابت مثانه هایشان آنطور که باید خالی نمی شوند. در نتیجه ، ادرار بیش از حد در مثانه می ماند و به یک محل برای پرورش باکتری ها تبدیل می شود.

تا آنجا که UTI های مکرر یا مزمنی وجود دارد ، چندین دلیل ممکن است وجود داشته باشد :  سنگ مثانه یا کلیه،  تغییر در سطح استروژن به دلیل یائسگی ؛ باکتریهایی که  از رابطه جنسی وارد مجرای ادرار می شوند. باکتری هایی که در دستگاه ادرار رشد می کنند. استفاده از دیافراگم ، اسپرم کش ها یا دوش های واژینال ؛ و حتی یک استعداد ژنتیکی به ابتلا به عفونت ادراری. علاوه بر این عوامل ، سطح کنترل نشده گلوکز خون ممکن است به ابتلا به عفونت ادراری مکرر کمک کند.

پزشک شما باید علت اصلی UTI شما را تعیین کند. این کار معمولاً شامل تهیه نمونه ادرار برای بررسی باکتری است و ممکن است شامل سی تی اسکن از دستگاه ادراری و یا سیستوسکوپی باشد که به پزشک اجازه می دهد داخل مجرای ادرار و مثانه شما را ببیند.

درمان عفونت ادراری مکرر اغلب شامل مصرف یک دوره طولانی مدت (از شش ماه تا دو سال) آنتی بیوتیک با دوز کم است. در غیر این صورت ، ممکن است پزشک توصیه کند پس از مقاربت یا درست هنگام شروع علائم UTI ، آنتی بیوتیک مصرف کنید. اگر در دوران یائسگی هستید ، ممکن است از درمان استروژن واژینال نیز بهره مند شوید.

همچنین می توانید برای جلوگیری از عفونت ادراری ، اقدامات مربوط  را انجام دهید: سعی کنید سطح گلوکز خون را در محدوده هدف خود حفظ کنید. آب زیاد بنوشید؛ نوشیدن آب زغال اخته خالص یا مصرف مکمل های قره قاط را در نظر بگیرید. ماست بخورید ، که حاوی باکتری های خوبی به نام پروبیوتیک است (یا در مورد مصرف مکمل پروبیوتیک با پزشک خود صحبت کنید). لباس زیر پنبه ای بپوشید. بعد از مقاربت ادرار کنید. پس از استفاده از توالت از جلو به عقب خودتان پاک و یا خشک کنید. ادرارتان را نگه ندارید . و اگر از راه های کنترل بارداری استفاده می کنید ، با پزشک خود در مورد استفاده از روش های دیگری به جز مواردی مانند دیافگرام و … صحبت کنید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .