دیدن لبخند فرزندتان یکی از لذت بخش ترین بخش های پدر و مادر بودن است. اما اگر دندان فرزند شما آسیب ببیند، ممکن است نگران باشید که این امر می تواند برای همیشه لبخند او را تحت تأثیر قرار دهد.

خوشبختانه کودکان نوپا دارای دندان های شیری هستند؛ به این معنی که دندان های آنها هنوز دندان شیری است و در نهایت می افتد تا جایی برای دندان های ثانویه یا بزرگسال آنها باز شود.

در اینجا اقداماتی که هنگام ضربه خوردن یا شکستن دندان کودک شما باید انجام داد، آورده شده است:

به تمام کارهای جدید و هیجان انگیزی که کودک انجام می دهد فکر کنید.  آنها شروع به راه رفتن، دویدن، پریدن و حرکت دادن بدن خود به روش های مختلف می کنند.

با این همه حرکت و بازی، احتمال لغزش، زمین خوردن و آسیب به وجود می آید. دندان های شیری کوچک و نسبتا شکننده هستند. اگر کودک شما دچار صدمه و آسیب شود، ممکن است در این فرآیند دندان به راحتی کنده شود.

کارشناسان تخمین می زنند که تا 50 درصد از کودکان در برخی مواقع دچار آسیب دندان می شوند.

این بدان معناست که اگر دندان کودک شما دچار آسیب شد، شما والدین در این زمینه چندان مقصر نیستید. 

همچنین ببینید:

اختلالات غدد بزاقی چیست؟

چه مواردی را فوراً بررسی کنیم و چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

قبل از انجام هر کار دیگری، نفس عمیق بکشید و آرام باشید.

دندان شکسته در کودک نوپا لزوماً خطرناک نیست. حفظ آرامش همچنین به کودک شما کمک می کند تا آرام شود.

در مرحله بعد، توجه داشته باشید که آیا کودک شما در بلع یا تنفس مشکل دارد یا خیر. این می تواند نشانه ای از بلعیدن تکه دندان یا به خطر افتادن توانایی آنها برای تنفس باشد.

اگر مشکوک هستید که ممکن است این مورد رخ داده باشد؛ یا کودک شما علائم نگران کننده دیگری دارد؛ در اسرع وقت به اورژانس بروید.

اگر به نظر می رسد خطری وجود ندارد، سعی کنید به اطراف نگاه کنید تا ببینید آیا می توانید تکه دندان را پیدا کنید. پیدا کردن قطعات بزرگتر دندان ممکن است آسان باشد. با این حال، در برخی موارد دندان کودک شما ممکن است به قطعات کوچک شکسته شود و پیدا کردن آن دشوار باشد.

اگر بتوانید قطعه را پیدا کنید عالی است. آن را در یک ظرف تمیز قرار دهید، بهتر است آن را در شیر آغشته کنید. اگر نمی توانید قطعات را پیدا کنید، این نیز اشکالی ندارد.

هنگامی که کودک شما از هر حادثه ای که باعث شکسته شدن دندان شده است بهبود یابد، ممکن است علائم متعددی را در ناحیه آسیب دیده و اطراف آن مشاهده کنید.

به عنوان مثال، اگر کودک نوپای شما تکه قابل توجهی از دندانش شکست، عصب ممکن است در معرض عواملی چون دما، غذا و غیره قرار گیرد.

موارد دیگری که ممکن است رخ دهد عبارتند از:

خونریزی از دندان یا لثه: شما می توانید با استفاده از گاز مرطوب و فشار بر روی ناحیه برای جلوگیری از خونریزی این مشکل را برطرف کنید.

درد در محل آسیب: اگر کودک شما از درد شکایت دارد، سعی کنید مسکن به او بدهید. اگر مطمئن نیستید که چه نوع یا چه مقدار مصرف کنید، می توانید با پزشک اطفال خود تماس بگیرید تا اطلاعات دوز مناسب را دریافت کنید.

تورم در داخل و اطراف دهان: اگر متوجه شدید صورت یا دهان فرزندتان متورم شده است، می توانید از کمپرس سرد برای کمک به کاهش التهاب استفاده کنید. همچنین اگر کودک زبان یا لب خود را گاز گرفت، می توانید از کمپرس سرد برای کاهش تورم استفاده کنید.

تغییر رنگ دندان: دندان کودک شما ممکن است به طور موقت یا دائم به رنگ های مختلف تبدیل شود. رنگ هایی که ممکن است مشاهده کنید شامل خاکستری، سیاه، قهوه ای یا قرمز است. در اکثر موارد مانند کبودی روی پوست است و با گذشت زمان محو می شود. اگر از بین نرفت، باید به دندانپزشک مراجعه کنید.

مشکل در غذا خوردن: تا زمانی که دندان توسط دندانپزشک بررسی نشود، باید از دادن غذاهای سفت به کودک خود اجتناب کنید. خوردن غذاهای سفت ممکن است به دندان فشار بیشتری وارد کند و منجر به شکستگی بیشتر شود.

عوارض: اگر دندان درمان نشود، کودک شما ممکن است از علائمی مانند تب، درد صورت، مشکل در غذا خوردن، ادامه خونریزی، تورم یا مشکل در خواب شکایت کند. این علائم ممکن است به این معنی باشد که کودک شما دچار آبسه دندان (عفونت) شده است. آبسه نیاز به مراقبت های پزشکی دارد تا عفونت به سایر قسمت های بدن سرایت نکند.

همچنین ببینید:

لکوپلاکیا چیست؟

آیا نیاز به مراجعه به دندانپزشک دارید؟

دندان شکسته و آسیب دیده که حساس یا دردناک است به طور کلی نیاز به درمان فوری دندانپزشکی دارد. این بدان معناست که حتی اگر کودک شما خوب به نظر می رسد یا حتی اگر قطعه از دست رفته کوچک است، باز هم ایده خوبی است که زودتر به دندانپزشک اطفال مراجعه کنید؛ به خصوص اگر درد دندان وجود دارد.

حتی یک شکستگی و آسیب کوچک نیز می تواند مشکلاتی را ایجاد کند.

لایه های مختلفی از دندان وجود دارد؛ مینای خارجی، عاج داخلی و پالپ در ریشه. ممکن است آسیب به مینای دندان مشکلی نداشته باشد. اما اگر لایه های دیگر تحت تأثیر قرار گیرند، می تواند منجر به آبسه یا سایر مشکلات دندانی شود.

دندانپزشک می تواند به شناسایی لایه ها کمک کند و در صورت لزوم یک برنامه درمانی ارائه دهد.

کاری که دندانپزشک ممکن است در مورد ترمیم دندان شکسته شده انجام دهد:

دندان های شیری در نهایت می افتند تا جایی برای دندان های ثانویه ایجاد شود. به همین دلیل است که دندان آسیب دیده کودک نوپا شما لزوماً آنقدر مهم نیست؛ به مرور زمان با یک دندان دائمی جایگزین می شود.

با این حال، دندانپزشک وضعیت را ارزیابی کرده و بر اساس آن عمل خواهد کرد.

دندانپزشک کودک شما سطحی بودن یا نبودن آسیب را تأیید می کند. اگر خطر عفونت یا مسائل دیگر وجود نداشته باشد، ممکن است دندان به حال خود رها شود تا در نهایت با دندان های شیری دیگر بیفتد.

اگر دندان شکسته شده در معرض خطر عفونت باشد، گزینه درمانی دیگر شامل پر کردن حفره است. در این روش، دندانپزشک شما از مواد پرکننده ای استفاده می کند که با رنگ دندان مطابقت دارد و آن را به شکل دندانی در می آورد.

تاج یکی دیگر از امکان های ترمیم است. این کلاهکی است که روی بخشی از دندان قدیمی قرار می گیرد تا از آن محافظت کند و به عنوان یک دندان معمولی عمل کند.

احتمال می رود که دندانپزشک کودک شما دندان را درآورده و احتمالاً از یک فضا نگهدار (Spacer) استفاده می کند. اسپیسر تضمین می‌کند که دندان‌های دائمی در محل اشتباهی قرار نگیرند.

اگر دندان شیری کودک شما به خودی خود به طور کامل افتاده باشد نیز همینطور است. دندانپزشک شما ممکن است آن را کنار بگذارد و از نگهدارنده فضا استفاده کند.

نتیجه کلی

همیشه نمی توان از شکستگی دندان در زندگی فعال کودک نوپا جلوگیری کرد. با این حال، کاری که می توانید انجام دهید این است که بهداشت دهان و دندان کودک خود را در اولویت قرار دهید.

در کنار پرهیز از فعالیت‌های که ممکن است منجر به شکستگی شود، حتماً دندان‌های کودک را دو بار در روز مسواک بزنید، از نخ دندان استفاده کنید و از مراجعه منظم دندانپزشکی خود غافل نشوید.

اگر کودک شما دچار شکستگی و آسیب دندان شد، دندانپزشک قبل از انتخاب بهترین روش درمانی، آسیب، سطح ناراحتی کودک و خطر عفونت را ارزیابی می کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline