بیماری پیرونی که به عنوان انحنای آلت تناسلی نیز شناخته می شود، وضعیتی است که در آن آلت تناسلی در هنگام نعوظ به طور غیر طبیعی خم می شود. این یک علت نادر است که می تواند به صورت مادرزادی یا به صورت اکتسابی باشد.

در بیماری پیرونی؛ بافت فیبروزه اسکار به بافت های عمقی آلت نفوذ می کند.1 تا 23 درصد از مردان 40 تا 70 ساله تحت تأثیر آن قرار گرفته اند.

انحنای آلت تناسلی مرد به صورت اندک معمول است. این طبیعی در نظر گرفته می شود. با این حال، اگر منحنی باعث درد شود، یا اگر خمیدگی شدید باشد، می تواند بیماری محسوب گردد. بیماری پیرونی می‌تواند توانایی مرد برای داشتن رابطه جنسی را تضعیف کند و همچنین می‌تواند باعث اختلال نعوظ شود.

نگرانی در مورد انحنای آلت تناسلی می تواند باعث استرس و اضطراب و در نهایت منجر به اختلال نعوظ شود.با این حال، تعداد قابل توجهی از مردان بالغ مبتلا به بیماری پیرونی زندگی جنسی رضایت بخشی دارند.

همچنین ببینید:

علائم ناباروری در مردان و درمان آن!

علائم بیماری پیرونی

علائم و نشانه های بیماری پیرونی ممکن است به تدریج در طول زمان یا به طور ناگهانی ظاهر شوند. علامت اولیه انحنای قابل توجه آلت تناسلی است؛ آلت تناسلی خم می شود، بسته به جایی که پلاک ها در آن قرار دارند، به طرفین، به سمت پایین یا به سمت بالا.

گاهی اوقات آلت تناسلی در حالت نعوظ ممکن است در یک نقطه خاص بسیار باریک شود. در برخی افراد، خمیدگی به ندرت مشخص‌ می‌شود، برای برخی دیگر به آرامی بهبود می‌یابد و برای برخی دیگر همچنان منحنی ثابت می‌ماند.

علائم دیگر عبارتند از:

پلاک؛ بافت اسکار که در زیر پوست آلت تناسلی احساس می شود، شبیه یک نوار بافت سخت است برای برخی ممکن است مانند توده های مسطح شده باشد.

اختلال نعوظ؛ مردان مبتلا به بیماری پیرونی ممکن است در ایجاد یا حفظ نعوظ مشکل داشته باشند.

طول آلت تناسلی؛ بیماری پیرونی می تواند در نهایت منجر به کوتاه شدن آلت تناسلی شود.

درد؛ بیمار ممکن است در هنگام نعوظ و یا در حین ارگاسم درد را تجربه کنند. با این حال در اکثر موارد این به تدریج پس از چند ماه (بدون هیچ درمانی) از بین می رود.

علل بیماری پیرونی

علل بیماری پیرونی به طور کامل شناخته نشده است.

به احتمال زیاد، این نتیجه آسیب به رگ های خونی کوچک است که ممکن است در حین رابطه جنسی، ورزش، ضربه یا تصادف وسیله نقلیه رخ داده باشد. سلول ها ممکن است در جایی که آسیب در طول فرآیند بهبودی رخ داده به دام افتاده و منجر به ایجاد بافت اسکار شود.

آلت تناسلی شامل دو لوله اسفنج مانند در دو طرف است که هر یک به نام جسم غاری نامیده می شود. این لوله ها پر از مویرگ ها (رگ های خونی ریز) هستند. هنگامی که یک مرد از نظر جنسی هیجان زده می شود، مویرگ ها با خون غرق می شوند و در نتیجه نعوظ ایجاد می شود.

جسم غاری در یک پوشش بافتی تونیکا آلبوژینا قرار دارد. هنگامی که آلت تناسلی در حالت نعوظ قرار می گیرد، این پوشش کشیده می شود. اگر آلت تناسلی آسیب ببیند، بافت این پوشش می تواند آسیب ببیند. درمان مناسب عواقب قابل توجهی در پی نخواهد داشت.

با این حال، اگر بافت اسکار دائمی وجود داشته باشد، این احتمال وجود دارد که بیمار به بیماری پیرونی مبتلا شود، زیرا آن قسمت از پوشش دیگر نمی تواند به درستی کشیده شود. وقتی آلت تناسلی نعوظ پیدا می کند، قسمت زخمی که نمی تواند کشش یابد آلت تناسلی را می کشد و آن را خم می کند.

شایان ذکر است که تعداد زیادی از مردانی که دچار آسیب آلت تناسلی می شوند، به بیماری پیرونی مبتلا نمی شوند.

بهبود زخم ممکن است تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گیرد که می تواند خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش دهد:

وراثت؛ افراد دارای بستگان نزدیک که به بیماری پیرونی مبتلا هستند، احتمال بیشتری دارد که خودشان به آن مبتلا شوند.

اختلال بافت همبند؛ به عنوان مثال، انقباض دوپویترن، ضخیم شدن و سفت شدن بافت های دست، که باعث می شود انگشتان دست به سمت داخل کشیده شوند.

سن؛ افراد مسن تر احتمال بیشتری دارد که زخم شوند.

از آنجایی که برخی از موارد بیماری پیرونی بدون آسیب رخ می دهد، محققان معتقدند ممکن است یک اختلال سیستم ایمنی وجود داشته باشد که در برخی موارد باعث آن می شود.

گزینه های درمانی برای بیماری پیرونی

پزشک در مورد علائم، مدت زمان آن و چگونه در طول زمان (به طور ناگهانی یا تدریجی) پیشرفت کرده است، از بیمار سؤال می کند. بیمار نیز تحت معاینه فیزیکی قرار خواهد گرفت.

اگر انحنای بیمار بدتر نشود، درد وجود نداشته باشد یا درد بسیار خفیف باشد، و علائم در رابطه جنسی تداخل نداشته باشد، پزشک احتمالاً مراقبت را توصیه می کند. به طور کلی، از فرد خواسته می شود تا حداقل 12 ماه قبل از مداخله جراحی، تغییرات را مشاهده کند.

در موارد جدی تر، ممکن است برای بیمار دارو تجویز شود یا به او توصیه شود که جراحی کند.

همچنین ببینید:

درمان عفونت ادراری در مردان!

گزینه های دارویی

کلستریدیوم هیستولیتیکوم؛ این تنها داروی مورد تایید FDA برای استفاده در بیماری پیرونی است. برای افرادی که آلت تناسلی آنها در هنگام نعوظ با زاویه 30 درجه یا بیشتر خم می شود توصیه می شود.

تزریق آلت تناسلی؛ انحنای ممکن است با تزریق مستقیم به آلت تناسلی کاهش یابد. درمان ممکن است چندین ماه ادامه یابد. اینترفرون به تجزیه بافت فیبری و کاهش تولید آن کمک می کند. وراپامیل، یک داروی درمان فشار خون، فعالیت کلاژناز را تحریک می کند که در تشکیل بافت اسکار و بهبود زخم نقش دارد.

با این حال، تنها مطالعات کوچکی در مورد تزریق آلت تناسلی انجام شده است. اورولوژیست ها نگران هستند که خود تزریق، سوراخ کردن پوست، ممکن است باعث ایجاد ضایعاتی شود که در نهایت باعث رشد پلاک شود.

ویتامین E و پتاسیم آمینو بنزوات؛ این داروها ممکن است درد را کاهش دهند، اما معمولاً تأثیر قابل توجهی بر انحنای غیر طبیعی قبلی ندارند.

تاموکسیفن؛ این دارو که برای درمان سرطان سینه با گیرنده استروژن مثبت استفاده می شود، ممکن است درد، انحنا و اندازه توده را در برخی بیماران کاهش دهد.

کلاژناز؛ آنزیمی که اندازه پلاک ها را کاهش می دهد و گاهی اوقات آنها را به طور کلی از بین می برد.

ترکیبات دیگری که در حال حاضر برای درمان بیماری پیرونی مورد بررسی قرار می گیرند عبارتند از استیل ال کارنیتین و کوآنزیم Q10.

گزینه های غیر دارویی

برخی از افراد مبتلا به بیماری پیرونی با موارد زیر تسکین یافته اند:

یونتوفرزیس؛ از یک سیگنال الکتریکی ضعیف برای انتقال دارو از طریق پوست استفاده می کند.

درمان با امواج شوک؛ بافت اسکار را می شکند.

درمان کشش آلت تناسلی؛ به کشش آلت تناسلی کمک می کند.

دستگاه های خلاء

تغییر سبک زندگی

برخی تغییرات سبک زندگی می تواند به کاهش علائم کمک کند:

عدم مصرف الکل

ورزش کردن

مداخلات جراحی

اگر انحنا شدید باشد و از رابطه جنسی بیمار جلوگیری کند، اورولوژیست ممکن است جراحی را توصیه کند. اکثر متخصصان می گویند که بیمار باید چندین ماه دردی نداشته باشد تا مداخلات جراحی در نظر گرفته شود. 

کوتاه کردن یک طرف آلت تناسلی

سمت سالم آلت تناسلی، سمت بدون پلاک، می تواند کوتاه شود. این خم شدن را در حین نعوظ متوقف می کند. این روش طول آلت تناسلی را کوتاه می کند. اگر انحنای آن خیلی شدید نباشد (کوتاه کردن کمتری لازم است) و آلت تناسلی مرد به اندازه کافی بلند باشد، ممکن است این روش در نظر گرفته شود.

بلند کردن یک طرف آلت تناسلی

بافت اسکار در چندین مکان بریده می شود و اجازه می دهد دوباره کشیده شود. اگر به اندازه کافی کشیده شود، آلت تناسلی مرد در حالت نعوظ صاف خواهد بود. در طول این روش، ممکن است مقداری از بافت اسکار برداشته شود. مقداری بافت روی قسمت هایی که بیرون آورده شده اند پیوند زده می شود. این روش معمولاً برای بیمارانی که آلت تناسلی کوتاه‌ تر یا انحنای شدیدتری دارند توصیه می‌شود. با این حال بلند کردن پهلو نسبت به کوتاه کردن، خطر ناتوانی جنسی بیشتری دارد.

ایمپلنت

بافت اسفنجی که در هنگام تحریک جنسی با خون آغشته می‌شود و نعوظ ایجاد می‌کند، می‌تواند ایمپلنت‌ها را با جراحی وارد کند. دو نوع ایمپلنت وجود دارد: ایمپلنت های دائمی و آنهایی که با یک پمپ در کیسه بیضه باد می کنند.

ایمپلنت‌های دائمی آلت تناسلی نیمه سفت را به مرد می‌دهند که برای مقاربت جنسی به اندازه کافی در حالت نعوظ است، در حالی که ایمپلنت فعال شده با پمپ نعوظ بهتری را فراهم می‌کند. ممکن است مقداری از بافت اسکار برای کاهش انحنا برداشته شود.

عوارض بیماری پیرونی

عارضه اصلی ناتوانی در برقراری رابطه جنسی به دلیل درد، اختلال نعوظ یا هر دو است. بیمار همچنین ممکن است اضطراب و استرس شدیدی را تجربه کند که می تواند مشکلات عملکرد نعوظ را تشدید کند.

هر کسی که دارای انحنای آلت تناسلی است که باعث ناراحتی او می شود باید با پزشک صحبت کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday