آلرژی به حیوانات و آنچه باید بدانید

آلرژی به حیوانات، به ویژه در افرادی که مبتلا به دیگر انواع آلرژی هستند، بیشتر شایع است. برخی افراد به حیوانات از جمله حیواناتی که دارای خز یا پر هستند؛ حساسیت دارند. اما اغلب آلرژی به حیوانات ناشی از تماس فرد با گربه و سگ است.

احتمال ابتلا به آلرژی نسبت به گربه در افراد تقریبا دو برابر بیشتر از سگ است.

در این مقاله به بررسی آلرژی حیوانات و علت بروز آن می پردازیم.

حیوانات و آلرژی های رایج

افراد دچار آلرژی به حیوانات معمولاً به پروتئین های بی ضرر موجود در حیوانات واکنش نشان می دهند:

• شوره
• بزاق
• ادرار
• مدفوع

همچنین ببینید:

انواع داروهای آلرژی و ضد حساسیت

شوره پوسته های ریز سلول های مرده پوست در خز، مو یا پرهای حیوان است که ممکن است باعث ایجاد حساسیت شود. مانند گربه ها و سگ ها، پستانداران کوچکتر مانند موش، خوکچه هندی، همستر، خرگوش و پرندگان نیز شوره می ریزند.

آلرژن ها موادی هستند که سبب واکنش آلرژیک می شوند. موهای حیوانات خانگی به تنهایی آلرژن محسوب نمی شوند. با این حال ممکن است شوره، بزاق و ادرار را جمع آوری کرده و سایر آلرژن ها مانند هاگ یا گرد و غبار را حمل کند.

حیوانات بدون خز مانند خزندگان، دوزیستان و ماهی ها شوره ندارند و احتمال کمتری برای ایجاد واکنش آلرژیک وجود دارد.

تعداد مبتلایان آلرژی به حیوانات و همچنین داشتن حیوانات خانگی در حال افزایش است.

علت آلرژی به حیوانات

هنگامی که یک ماده حساسیت زا مانند پوسته ها ، گرده گل یا کپک باعث التهاب داخل بینی شود، رینیت آلرژیک رخ می دهد.

رینیت آلرژیک زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی به اشتباه یک آلرژن بی‌ضرر، مانند یک پروتئین حیوانی خاص را به عنوان نوعی تهدید شناسایی کند.

هنگامی که افراد به پروتئین حیوانی حساسیت دارند آنها را استنشاق کرده یا پوستشان را لمس کنند، سیستم ایمنی بدن واکنش ایجاد می کند.

سیستم ایمنی با ترشح هیستامین به یک آلرژن پاسخ می دهد. هیستامین یک ماده شیمیایی در بدن است که باعث ایجاد علائمی در بینی، گلو و پوست می شود؛ افراد آن را با واکنش آلرژیک مرتبط می دانند.

آنتی هیستامین ها، مانند بنادریل و ستیریزین، داروهایی هستند که ممکن است به کاهش علائم آلرژی کمک کنند.

برخی افراد مبتلا به آلرژی حیوانی ممکن است درماتیت تماسی آلرژیک را تجربه کنند. این نوع درماتیت زمانی رخ می دهد که ماده حساسیت زا با پوست تماس پیدا کرده و باعث واکنش آلرژیک می شود.

پروتئین های حیوانات ممکن است روی ذرات میکروسکوپی در هوا منتقل شوند. شوره می تواند برای مدت طولانی در هوا باقی مانده یا روی لباس جمع شود.

بزاق حیوانات ممکن است به مبلمان، لباس و فرش چسبیده و پس از خشک شدن در هوا پخش شود.

علائم آلرژی به حیوانات

حساسیت به حیوانات یک پاسخ التهابی در مجرای بینی، ریه ها یا پوست ایجاد می کند.

مشکلات بینی و علائم ریوی آلرژی به حیوانات شامل موارد زیر می باشد:

• خارش بینی، چشم ها، سقف دهان یا گلو
• آبریزش بینی
• گرفتگی بینی
• عطسه
• آبریزش و قرمزی چشم ها
• کبودی و تیرگی زیر چشم
• مشکل در تنفس
• خس خس کردن هنگام بازدم
• اختلال در خواب به دلیل تنگی نفس

علائم پوستی حساسیت به حیوانات شامل موارد زیر می باشد:

• لکه های قرمز برجسته یا کهیر
• خارش پوست
• اگزما
• احساس سوزش
• تورم یا حساسیت

برای برخی افراد، علائم جزئی هستند و پس از چند روز تماس با حیوان خانگی ظاهر می شوند. برای برخی دیگر، سرفه و تنگی نفس ممکن است در عرض 15 تا 30 دقیقه پس از استنشاق آلرژن رخ دهد.

گاهی اوقات، آلرژی به حیوانات خانگی ممکن است علائم آسم را تشدید یا باعث یک دوره شدید آسم شود.

درمان و مدیریت آلرژی به حیوانات

مدیریت حساسیت به حیوانات شامل اجتناب از حیوان آلرژی زا در صورت امکان است. به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض حیوانات ممکن است به کاهش واکنش های آلرژیک و شدت آنها کمک کند.

جهت کمک به کنترل علائم، پزشک داروهایی مانند موارد زیر را تجویز می کند:

1. آنتی هیستامین ها: این داروها مقدار هیستامین را که باعث واکنش آلرژیک می شود کاهش داده و خارش، آبریزش بینی و عطسه را تسکین می دهند.
2. کورتیکواستروئیدها: اسپری های بینی استروئیدی ممکن است التهاب را کاهش؛ عطسه، آبریزش یا انسداد بینی را از بین ببرد.
3. داروهای ضد احتقان: این موارد تورم مجرای بینی را کاهش داده و تنفس از طریق بینی را آسان می سازد.
4. اصلاح کننده های لکوترین: زمانی که آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها گزینه مناسبی نباشند، پزشک این موارد را تجویز می کند. آنها عملکرد برخی مواد شیمیایی را که بدن آزاد می کند مسدود و التهاب و احتقان بینی را کاهش می دهند.
5. ایمونوتراپی: شامل قرار گرفتن در معرض افزایش تدریجی آلرژن است که ممکن است در طول زمان حساسیت به این ماده را کاهش دهد.

درمان آلرژی به حیوانات

اجتناب از قرار گرفتن در معرض آلرژن های حیوانی به ویژه در صورت داشتن حیوانات خانگی می تواند سخت باشد. افراد همچنین ممکن است با آلرژن هایی مواجه شوند که بر روی لباس افراد دارای حیوانات خانگی وجود دارد.

توصیه های زیر در کاهش قرار گیری در معرض مواد حساسیت زا حیوانی موثر است:

1. ایجاد یک محیط بدون حیوانات خانگی: ایجاد محیط بدون حیوانات خانگی به کاهش آلرژن ها کمک می کند.
2. حذف لوازمی که باعث جذب شوره می شود: شوره حیوانات خانگی بر روی فرش ها، پرده ها و سایه بان ها جمع می شود. در صورت امکان، فرش را با سرامیک، کفپوش وینیل یا چوب که به راحتی تمیز می شود، جایگزین کنید.
3. تمیز کردن مرتب فرش ها: انتخاب فرش‌هایی با پرز کم و تمیز کردن منظم آنها با بخار شور به کاهش شوره حیوانات خانگی در فضای داخلی کمک می کند.
4. شستن حیوانات خانگی: شستن حیوان خانگی هر هفته ممکن است آلرژن های موجود در هوا را کاهش دهد.
5. درخواست کمک: از شخصی که به حیوان خانگی حساسیت ندارد بخواهید بستر، قفس یا خاک حیوان خانگی را تمیز کند. این دسته از افراد همچنین می توانند حیوانات خانگی را برس کشیده تا شوره آنها از بین برود.
6. تعویض لباس: پس از گذراندن دوره های طولانی با حیوان خانگی، لباس خود را تعویض کرده تا قرار گرفتن در معرض آلرژن ها کاهش یابد.
7. استفاده از فیلتر: تصفیه کننده های ذرات با کارایی بالا ممکن است میزان آلرژن های موجود در هوا را کاهش دهند.

همچنین ببینید:

علت سرفه آلرژیک و درمان خانگی آن

برخی افراد مبتلا به حساسیت ب حیوانات ممکن است نسبت به برخی از نژادهای گربه یا سگ حساسیت بیشتری داشته باشند.ممکن است افراد نژادهایی را که ریزش مو دارند را بدون حساسیت به شمار ببرند. با این حال، سگ‌ها و گربه‌های بدون آلرژیک، وجود ندارند.

هنگام معرفی یک حیوان خانگی جدید به خانه، می توان از یک دوره آزمایش جهت تعیین حساسیت به آن کمک گرفت.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت بروز آلرژی و عدم بهبودی پس از ایجاد تغییر در عادات سبک زندگی، باید از پزشک مشورت بگیرید.پزشک احتمالاً در مورد علائم، زمان شروع آنها و اینکه چه چیزی سبب بهبود یا تشدید آن می شود، سوال می کند.

افراد مبتلا به آسم که در کنترل علائم مشکل دارند نیز باید به پزشک مراجعه کرده و در مورد احتمال آلرژی صحبت کنند.

آزمایش آلرژی

پزشک ممکن است فرد را برای آزمایش آلرژی به متخصص آلرژی، ارجاع دهد. تست آلرژی محرک دقیق علائم فرد را تعیین می کند.

انواع تست های آلرژی عبارتند از:

آزمایش پوست

در طول آزمایش پوست، متخصص آلرژی مقدار کمی از آلرژن را روی پوست قرار می دهد. سپس بروز تورم را بررسی می کند. نتایج آزمایش معمولاً در عرض 15 دقیقه مشخص می گردد.

آزمایش داخل پوستی

اگر نتایج آزمایش پوست نامشخص باشد، متخصص ممکن است از این آزمایش استفاده کند. در طول این نوع آزمایش، متخصص از سرنگ برای تزریق ماده حساسیت زا به زیر پوست استفاده می کند.

آزمایش خون

گاهی اوقات ممکن است متخصص به دلیل داشتن یک بیماری پوستی، آزمایش پوستی انجام ندهد. در این مورد، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای غربالگری آنتی‌بادی‌های خاص ایجادکننده آلرژی به آلرژن‌های مختلف حیوانی تجویز کند.

آزمایش خون همچنین ممکن است نشان دهد که فرد چقدر نسبت به یک آلرژن خاص حساس است.

خلاصه کلی

آلرژی به حیوانات یک اتفاق رایج است، به ویژه در میان افرادی که دارای سایر آلرژی ها یا آسم هستند.

آلرژی حیوانی زمانی رخ می دهد که افراد با پروتئین های موجود در شوره، بزاق یا ادرار حیوانات خانگی تماس پیدا می کنند. سیستم ایمنی به اشتباه پروتئین را تهدید و هیستامین تولید می کند که باعث علائم آلرژی می شود.

موثرترین راه برای جلوگیری از علائم آلرژی حیوانی اجتناب از حیوان است. با این حال اقداماتی وجود دارد که افراد می توانند برای کاهش قرار گرفتن در معرض آلرژن های حیوانات خانگی خود انجام دهند.

گزینه های درمانی برای کمک به تسکین التهاب و کنترل علائم آلرژی در دسترس هستند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday