آرتروز ثانویه چیست؟
استئوآرتریت ثانویه زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف بر اثر بیماری آسیب دیده باشد. مواردی که می توانند باعث ایجاد آن شوند یا احتمال آن را افزایش دهند عبارتند از: چاقی، که فشار بیشتری را به مفاصل، به ویژه زانوهای شما وارد می کند، آسیب یا جراحی مفصل، در آینده ریسک ابتلای بیشتری را ایجاد می کند...
آشنایی با انواع آرتروز OA
استئوآرتریت (OA) نوعی از آرتریت است که در آن غضروف مفصل تجزیه می شود. استئوآرتریت اولیه دلیل مشخصی ندارد. با این حالOA ثانویه در نتیجه یک بیماری، آسیب مفصل یا ناهنجاری رخ می دهد.
OAاولیه و ثانویه دارای علل متفاوتی هستند. OA می تواند مفاصل مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است باعث درد، سفتی و محدودیت دامنه حرکتی شود.
بر اساس موسسه ملی آرتریت و بیماری‌های اسکلتی و عضلانی و پوستی (NIAMS)، OA رایج ترین نوع آرتریت است و اغلب افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
استئوآرتریت یک بیماری مفصلی است که در آن غضروف مفصل تجزیه می شود. این موضوع می تواند در هر مفصل در بدن ایجاد شود، اما معمولاً موارد زیر را تحت تأثیر قرار می دهد:
- انگشتان
- گردن
- نواحی پایین کمر
- لگن
- زانو
NIAMSبیان می کند که علائم OA می تواند از خفیف تا شدید متفاوت و شامل موارد زیر باشد:
- درد مفاصل، که ممکن است در شب تشدید یابد
- مفاصل سفت، که ممکن است پس از دوره های استراحت یا بعد از خواب رخ دهد
- محدوده حرکتی محدود در مفصل آسیب دیده
- تورم در اطراف مفصل، که ممکن است پس از فعالیت هایی که نیاز به استفاده از آن مفصل دارد بدتر شود
- مفصل شل یا ناپایدار
همچنین ببینید:
OAاولیه در مقابل ثانویه
افراد ممکن است OA اولیه یا ثانویه داشته باشند. هر دو بیماری علائم یکسانی دارند، اما علل متفاوت است.
استئوآرتریت اولیه دلیل مشخصی ندارد. در مقابل، OAثانویه به دلیل یک وضعیت پزشکی موجود، ناهنجاری، عفونت یا آسیب رخ می دهد.
علل
دلایل OA ثانویه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ناهنجاری مفصل موجود
- آسیب یا ضربه به مفصل
- بیماری مفصلی که از بدو تولد وجود دارد
- آرتریت التهابی
- آرتریت عفونی
- پوکی استخوان
- بیماری پاژه
- اختلالات متابولیک
- هموگلوبینوپاتی ها، شرایطی هستند که گلبول های قرمز را تحت تأثیر قرار می دهند
- سندرم اهلرز- دانلوس
- سندرم مارفان
درمان
هدف درمان OA ثانویه، تسکین درد، کاهش سفتی و افزایش دامنه حرکت و عملکرد مفصل است. همچنین ممکن است به جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند.
گزینه های درمانی عبارتند از:
ورزش
تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی کمک کند.
ورزش همچنین می تواند به تقویت عضلات، افزایش استقامت و بهبود انعطاف پذیری کمک کند. یک برنامه ورزشی برای OA ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرینات کششی جهت بهبود دامنه حرکتی
- استفاده از وزنه برای تقویت ماهیچه ها
- انجام تمریناتی برای کمک به ارتقای تعادل، که می تواند به افراد در حفظ فعالیت های روزمره کمک کند
- ورزش در آب برای کاهش استرس روی مفاصل یا شرکت در سایر فعالیت‌های کم تاثیر مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری
- افراد باید از هر گونه فعالیتی که علائم آنها را بدتر می کند یا فشار اضافی به مفاصل وارد می کند، اجتناب کنند.
از دست دادن اضافه وزن
کاهش وزن می تواند به کاهش فشار بر روی مفاصل کمک کند.
در افراد مبتلا به OA زانو، از دست دادن 1 پوند از وزن بدن ممکن است 4 پوند فشار وارد شده به زانوها را کاهش دهد.
کاهش وزن اضافی نیز ممکن است به موارد زیر کمک کند:
- تسکین درد و بهبود عملکرد فیزیکی
- کاهش التهاب
- کاهش پیشرفت OA و تجزیه غضروف
- وسایلی مانند بریس ها، آتل ها و عصا؛ ممکن است به تثبیت مفاصل و کاهش فشار اضافی کمک کنند
علاوه بر این، اگر مفاصل در هم تراز نباشند، وسایل اصلاحی مانند ارتز یا زانوبند ممکن است مفید واقع گردند.
داروها
برخی از داروها ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کنند. این موارد ممکن است شامل گزینه های زیر باشند:
- مسکن های خوراکی و داروهای ضد التهابی
- پمادهای موضعی برای استفاده از مفاصل آسیب دیده جهت تسکین درد
- کورتیکواستروئیدها، که ممکن است پزشک برای کاهش درد به مفصل تزریق کند
- برای OA زانو، تزریق هیالورونیک اسید به زانو برای کمک به روانکاری مفصل
- مهارکننده های انتخابی سروتونین و نوراپی نفرین خوراکی برای درد طولانی مدت
همچنین ببینید:
عمل جراحی
اگر سایر درمان‌ها بی‌اثر باشند، فرد آسیب شدید مفصلی را تجربه کند یا استئوآرتریت بر زندگی روزمره فرد تأثیر منفی بگذارد، ممکن است جراحی لازم باشد.
در استئوتومی، جراح تکه ای از استخوان نزدیک مفصل آسیب دیده را برمی دارد تا وزن را از آن مفصل دور سازد.
یکی دیگر از گزینه های جراحی برای OA، تعویض جزئی یا کامل مفصل، بسته به میزان آسیب به مفصل است. شامل برداشتن بخشی یا تمام مفصل برای جایگزینی آن است.
عوامل خطر
عوامل خطر برای OA ثانویه عبارتند از:
- داشتن سن بیشتر از 50 سال
- داشتن شکستگی استخوان، پارگی رباط یا غضروف یا سایر آسیب های مفصلی
- استفاده بیش از حد از مفاصل یکسان، که ممکن است در نتیجه مشاغل یا ورزش های خاص رخ دهد
- چاقی یا اضافه وزن، زیرا اضافه وزن بدن می تواند فشار زیادی بر مفاصل وارد کند و در نتیجه التهاب را افزایش دهد
- داشتن ساختار مفصلی غیرطبیعی یا استخوان‌هایی که به طور غیرمعمول در یک راستا قرار دارند
- داشتن ضعف عضلانی
- جنسیت
- داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به OA
شرایط OA می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و به این بستگی دارد که این وضعیت کدام مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، شدت علائم و سطح عملکرد فیزیکی.
در برخی از افراد، OA ممکن است خفیف باشد و فرد ممکن است بتواند به طور موثر علائم خود را با درمان کنترل کند.
در موارد دیگر، افراد ممکن است ناتوانی شدید ناشی از OA را تجربه کنند. جراحی تعویض مفصل ممکن است بهترین راه حل طولانی مدت برای برخی از افراد مبتلا به OA شدید باشد.
خلاصه کلی
استئوآرتریت یک بیماری مفصلی است که در آن غضروف مفصل شکسته میشود و باعث درد، سفتی و محدودیت حرکتی در مفاصل میشود.
OAاولیه هیچ علت مشخصی ندارد، در حالی که OA ثانویه به دلیل شرایط موجود، آسیب یا عفونت است.
درمان ممکن است به تسکین درد، کاهش التهاب و جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند.
گزینه های درمانی ممکن است شامل ورزش، کاهش وزن در صورت چاقی، وسایل کمکی – حمایتی و داروها باشد. در برخی موارد، افراد ممکن است جهت کاهش فشار بر روی مفصل یا جایگزینی مفصل آسیب دیده به جراحی نیاز داشته باشند.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
medicalnewstoday
دیدگاه تان را بنویسید