هنگامی که عضلات شما منقبض می شوند، سفت می شوند که به آن اسپاستیسیتی می گویند. اسپاستیسیتی می تواند موارد زیر را دشوار سازد:

راه رفتن

حرکت کردن

صحبت کردن

در برخی مواقع ممکن است ناراحت کننده و دردناک باشد.

اسپاستیسیتی زمانی اتفاق می‌افتد که تکانه‌های عصبی که حرکت ماهیچه‌ای را کنترل می‌کنند قطع یا آسیب ببینند. شرایط مختلفی می تواند باعث این شود، از جمله:

آسیب نخاعی

آسیب مغزی

بیماری هایی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) و مولتیپل اسکلروزیس (MS)

با این حال، اسپاسم می تواند برای افرادی که پاهای بسیار ضعیفی دارند، فوایدی داشته باشد. سفتی ناشی از اسپاسم می تواند به آنها کمک کند تا بایستند یا راه بروند. برای این افراد، هدف از درمان باید تسکین درد با حفظ سفتی مورد نیاز برای عملکرد باشد.

همچنین ببینید:

آیا استفاده از ماسک از شما در برابر آنفولانزا و سایر ویروس ها محافظت می کند؟

اسپاستیسیتی طولانی مدت می تواند منجر به موارد زیر شود:

شانه یخ زده

زخم های فشاری

ناتوانی در عملکرد طبیعی

ورزش های کششی می توانند به رفع اسپاسم کمک کنند. پزشک ممکن است فیزیوتراپی یا ماساژ را توصیه کند. داروهای تجویزی برای این بیماری عبارتند از:

شل کننده های عضلانی

آرام بخش ها

مسدود کننده های عصبی

در برخی موارد از جراحی استفاده می شود.

اسپاستیسیتی می تواند از خفیف تا دردناک متغیر باشد. علائم و نشانه های اسپاستیسیتی عبارتند از:

سفتی عضلانی

سفتی مفصل

حرکات تند و ناگهانی غیر ارادی

حالت غیر معمول

موقعیت غیر طبیعی انگشتان، مچ دست، بازوها یا شانه ها

اسپاسم عضلانی

مشکل در کنترل عضلات

انقباض عضلانی که دامنه حرکتی شما را محدود می کند

درد در عضلات و مفاصل آسیب دیده

کمر درد

مشکل در حرکت

اسپاستیسیتی می‌تواند هنگام تغییر موقعیت یا حرکت ناگهانی ایجاد شود.  سایر محرک های اسپاسم عبارتند از:

خستگی

استرس

رطوبت زیاد

گرمای شدید

سرمای شدید

عفونت

لباس تنگ

اگر اسپاسم خیلی مکرر شود، توانایی شما برای انجام کارهای عادی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

همچنین ببینید:

سندرم XYY چیست؟

علت اسپاسم عضلانی چیست؟

علت اصلی اسپاستیسیتی آسیب به مسیرهای عصبی است که حرکت عضلات را کنترل می کنند. این می تواند نشانه ای از شرایط و بیماری های مختلف باشد، از جمله:

آسیب مغزی

آسیب نخاعی

سکته

فلج مغزی

مولتیپل اسکلروزیس (MS)

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، بیماری لو گریگ

پاراپلژی

آدرنولوکودیستروفی (ALD)

فنیل کتونوری

بیماری کرابه

اسپاسم عضلانی چگونه درمان می شود؟

اگر اسپاستیسیتی به درستی مدیریت نشود، می تواند منجر به یخ زدگی مفاصل و زخم های فشاری روی پوست شود. دوره های طولانی اسپاستیسیتی می تواند منجر به ناتوانی در حرکت بدن شود:

مچ پا

زانو

آرنج ها

شانه ها

مچ دست

می تواند بر توانایی شما در موارد زیر تأثیر بگذارد:

حرکت

راه رفتن

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

درمان بر اساس فراوانی و سطح اسپاستیسیته و شرایط زمینه‌ای است که باعث آن شده است. اگر:

داشتن اسپاستیسیتی برای اولین بار

اسپاستیسیتی شدید

تغییر قابل توجه اسپاستیسیته

داشتن زخم فشاری

افزایش سطح ناراحتی یا درد

مشکل در انجام کارهای روزمره

پزشک شما ممکن است فیزیوتراپی یا ورزش هایی را پیشنهاد کند که می توانید در خانه انجام دهید.

دارو برای اسپاستیسیتی

بسیاری از داروها برای درمان اسپاستیسیته استفاده می شوند، از جمله:

سم بوتولینوم: مستقیماً به عضلات تزریق می شود

باکلوفن: شل کننده عضلات

دیازپام: آرام بخش

فنول: مسدود کننده اعصاب

تیزانیدین: اسپاسم ها را آرام می کند و عضلات سفت را شل می کند

برخی از این داروها می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کنند مانند:

خستگی

گیجی

حالت تهوع

اگر عوارض جانبی را تجربه کردید، مصرف داروها را به تنهایی قطع نکنید. با پزشک خود مشورت کنید.

هنگامی که داروها و فیزیوتراپی علائم را بهبود نمی‌بخشند، ممکن است جراحی برای آزادسازی تاندون یا قطع مسیر عصب-عضله توصیه شود.  شما تحت مراقبت پزشک خود خواهید بود و از نظر اسپاستیسیتی تحت نظارت منظم قرار خواهید گرفت.

مراقبت از اسپاسم عضلانی در منزل

پزشک انواع درمان های مراقبت خانگی را برای کمک به کاهش برخی از علائم اسپاستیسیتی توصیه می کند. این شامل:

تمرینات کششی برای اسپاستیسیته و سلامت کلی؛ ممکن است به کسی نیاز داشته باشید که در تمرینات شما کمک کند.

اجتناب از دمای بسیار گرم یا سرد.

پوشیدن لباس های گشاد و پرهیز از لباس های محدود کننده یا بریس.

خواب کافی

موقعیت خود را اغلب، حداقل هر دو ساعت یکبار تغییر دهید. اگر از ویلچر استفاده می‌کنید یا برای مدت طولانی در رختخواب می‌مانید، این امر به جلوگیری از ایجاد زخم‌های فشاری کمک می‌کند.

اسپاستیسیته عضلانی وضعیتی است که باعث سفت شدن عضلات در اندام ها و سراسر بدن می شود.

آنها می توانند آنقدر سفت شوند که حرکت دادن آنها تقریبا غیرممکن است. این موضوع می تواند راه رفتن، صحبت کردن و حتی نشستن را دشوار سازد. ممکن است بدون کمک قابل توجه نتوانید از یک موقعیت به موقعیت دیگر حرکت کنید.

با این حال، گاهی اوقات اسپاسم عضلانی می تواند مفید باشد. این می تواند به افراد مبتلا به برخی اختلالات حرکتی عضلانی کمک کند تا قدرت ایستادن یا راه رفتن را داشته باشند.

در هر صورت، مهم است که با پزشک خود در مورد علائم و عوارض اسپاسم عضلانی صحبت کنید. حتی اگر یک شرایط خوشایند باشد، باید اقداماتی را انجام دهید تا از عوارضی مانند مفاصل یخ زده و زخم های پوستی جلوگیری کنید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline