دیازپام به صورت محلول خوراکی، تزریق داخل وریدی، اسپری بینی وجود دارد و برای درمان اضطراب، ترک الکل، گرفتگی عضلات و انواع خاصی از تشنج استفاده می شود.

قرص خوراکی دیازپام برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

• اضطراب
• علائم ناشی از ترک الکل، مانند بی قراری یا لرزش
•  اسپاسم عضلات اسکلتی
•  انواع خاصی از تشنج

ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی نیز استفاده شود. این بدان معناست که شما باید آن را با داروهای دیگر مصرف کنید.

عملکرد داروی دیازپام

این دارو به دسته ای از داروها به نام بنزودیازپین ها تعلق دارد.

آنها ساختار شیمیایی مشابهی دارند و اغلب برای درمان شرایط مشابه استفاده می شوند.

این دارو فعالیت گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) را افزایش می دهد، یک ماده شیمیایی خاص که می تواند سیگنال ها را در سراسر سیستم عصبی ارسال کند.

در صورت عدم گابا یا گاما، بدن ممکن است در حالت هیجانی قرار گیرد و باعث اضطراب، اسپاسم عضلانی یا تشنج شود.

هنگامی که این دارو را مصرف می کنید، GABA بیشتری در بدن خواهید داشت.

این موضوع به کاهش اضطراب، اسپاسم عضلانی و تشنج کمک می کند.

همچنین ببینید:

چه چیزی باعث اسپاسم عضلانی می شود؟

عوارض جانبی دیازپام

این دارو می تواند عوارض جانبی خفیف یا شدید ایجاد کند.

قرص آن می تواند فعالیت مغز را کاهش داده و سبب اختلال در حرکت شود.

در زمان مصرف دیازپام، از مصرف الکل یا داروهای دیگر که سبب کاهش فعالیت مغز می شوند؛ اجتناب نمایید.

همچنین با مصرف آن رانندگی و کار با ماشین آلات توصیه نمی گردد.

لیست زیر حاوی برخی عوارض جانبی است که ممکن است در هنگام مصرف دیازپام رخ دهد.

این لیست شامل تمامی عوارض جانبی احتمالی نمی باشد.

عوارض جانبی با مصرف دیازپام عبارتند از:

• خواب آلودگی
• خستگی
• ضعف عضلانی
• ناتوانی در کنترل حرکات عضلانی (آتاکسی)
• سردرد
• لرزش
• سرگیجه
• خشکی دهان یا بزاق بیش از حد
• حالت تهوع
• یبوست

با خفیف بودن این عوارض، امکان از بین رفتن علائم در مدت چند روز وجود دارد. در صورت تشدید و یا عدم بهبودی و درمان، با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض جانبی خطرناک

با داشتن عوارض جانبی جدی به اورژانس مراجعه کنید.

علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی
• گیجی
• سرگیجه
• گفتار نامفهوم
• تاری دید
• افکار خودکشی
• از دست دادن حافظه

واکنش های غیر منتظره علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• هیجان شدید
• اضطراب
• توهم
• افزایش اسپاسم عضلانی
• اختلال در خواب

علائم مشکلات مثانه شامل موارد زیر است:

• ناتوانی در دفع ادرار
• ناتوانی در کنترل ادرار
• افزایش یا کاهش میل جنسی

نحوه مصرف دیازپام

دوز این دارو با تجویز پزشک به عوامل مختلفی بستگی دارد. شامل:

• سن
• نوع و شدت بیماری که برای درمان از این دارو استفاده می کنید
• نوع دیازپام که مصرف می شود

به طور معمول، پزشک در ابتدا با دوز پایین دارو را تجویز می کند.

قرص خوراکی آن برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود.

اگر آن را طبق دستور مصرف نکنید، خطرات جدی به همراه خواهد داشت.

با فراموش شدن یک نوبت از مصرف دیازپام هرگز سعی نکنید با مصرف دو دوز در یک نوبت به جبران دوز فراموش شده بپردازید.

این موضوع می تواند عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کند.

در صورت عدم مصرف آن، علائم (اضطراب، لرزش یا بی قراری ناشی از ترک الکل، اسپاسم عضلانی و تشنج) بهبود نمی یابند.

با ترک ناگهانی دیازپام موارد زیر رخ می دهد:

• لرزش
• گرفتگی یا درد شکم و عضله
• استفراغ
• تعریق
• سردرد
• اضطراب شدید
• بی قراری
• گیجی
• تحریک پذیری
• توهم
• تشنج

اگر برای مدت طولانی این دارو را مصرف کرده باشید، خطر این موارد بیشتر است.

مصرف بیش از حد دیازپام

مصرف بیش از حد این دارو می تواند باعث مشکلات سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود.

علائم عبارتند از:

• خواب آلودگی
• گیجی
• خستگی
• کاهش تنفس
• فشار خون پایین
• کما

نحوه عملکرد داروی دیازپام

بسته به علت مصرف دیازپام، متوجه کاهش یا توقف علائم (مانند اضطراب، لرزش ناشی از ترک الکل، اسپاسم عضلانی یا تشنج) خواهید شد.

آلرژی

دیازپام می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند.

علائم عبارتند از:

• مشکل در تنفس
• تورم گلو یا زبان
• راش

تداخلات غذایی

هنگام مصرف این دارو از مصرف آب گریپ فروت اجتناب نمایید.

ممکن است کبد شما را از پردازش صحیح این دارو متوقف و باعث شود مقدار بیشتری از آن برای مدت طولانی تری در بدن باقی بماند.

این موضوع ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

الکل: هنگام مصرف دیازپام از مصرف الکل پرهیز کنید. بدن شما الکل و این دارو را به روش های مشابهی پردازش می کند. این بدان معناست که با مصرف الکل، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا این دارو از بدن خارج شود. در نتیجه عوارض جدی خطرناک تری ایجاد می گردد.

هشدار برای افرادی که شرایط سلامت خاصی دارند

افراد مبتلا به بیماری کلیوی: دیازپام توسط کلیه ها از بدن خارج می شود. با داشتن مشکلات کلیوی، مقدار بیشتری از این دارو ممکن است برای مدت طولانی تری در بدن باقی بماند و در نهایت شما را در معرض خطر عوارض جانبی قرار دهد.

افراد مبتلا به گلوکوم حاد: دیازپام ممکن است در افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه باز استفاده شود، اما در افراد مبتلا به گلوکوم زاویه باریک نباید استفاده شود.

افراد با سابقه مصرف مواد مخدر یا الکل: ممکن است خطر بیشتری برای اعتیاد، وابسته شدن یا تحمل به این دارو وجود داشته باشد.

افراد مبتلا به بیماری کبد: این دارو توسط کبد پردازش می شود. با داشتن مشکلات کبدی، ممکن است مقدار بیشتری از این دارو در بدن باقی بماند و شما را در معرض خطر عوارض جانبی قرار دهد.

پزشک دوز دیازپام را تنظیم و شما را با دقت بیشتری تحت نظر قرار می دهد. با داشتن بیماری شدید کبدی، نباید این دارو را مصرف کنید.

افراد با مشکلات سلامت روانی: این دارو ممکن است در افراد با این شرایط خطر خودکشی را افزایش دهد.

افراد مبتلا به میاستنی گراویس: میاستنی گراویس بیماری است که باعث ضعف و خستگی شدید عضلات می شود. با این شرایط مصرف این دارو توصیه نمی گردد.

افراد با مشکلات تنفسی: دیازپام بر CNS تأثیر می گذارد و ممکن است تنفس را دشوار سازد. با داشتن مشکلات تنفسی شدید یا آپنه خواب، پزشک ممکن است داروی دیگری را برای شما تجویز کند.

هشدار برای گروه های دیگر

برای افراد باردار: مطالعات نشان می دهد که با مصرف دارو توسط مادر، خطر عوارض جانبی برای جنین وجود دارد.

فواید مصرف دارو در دوران بارداری ممکن است در موارد خاص از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

مصرف این دارو در دوران بارداری ممکن است باعث ضعف عضلانی، مشکلات تنفسی، دمای پایین بدن و علائم دیگر شود.

تغذیه با شیر مادر: دیازپام به شیر مادر منتقل می شود و می تواند عوارض جدی در نوزاد ایجاد کند.

افراد سالمند: افراد سالمند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی مانند آتاکسی حرکتی (از دست دادن هماهنگی عضلات) باشند.

این دارو همان طور که ممکن است اثر آرام بخشی بیشتری در سالمندان داشته باشد. ممکن است باعث سرگیجه، خواب‌آلودگی، گیجی، مشکل در تنفس شود. پزشک کمترین دوز ممکن را برای کنترل علائم تجویز می کند.

کودکان: این دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. ایمنی و اثربخشی دیازپام در کودکان زیر 6 ماه ثابت نشده است.

دیازپام ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد

داروهای سرکوب کننده اسید

این داروها جذب دیازپام را برای بدن سخت تر می کنند.

در صورت مصرف همزمان، ممکن است دوز کامل دیازپام را دریافت نکنید و همچنین ممکن است اثری نداشته باشد.

این داروها عبارتند از:

• فاموتیدین
• امپرازول
• پانتوپرازول

داروهای آلرژی یا سرماخوردگی

مصرف داروهای خاص که آلرژی یا سرماخوردگی را درمان می کنند همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

این داروها عبارتند از:

• دیفن هیدرامین
• کلرفنیرامین
• پرومتازین
• هیدروکسی زین

داروهای ضد افسردگی

مصرف برخی داروهای ضد افسردگی با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود.

همچنین ببینید:

قرص ترازودون برای درمان افسردگی و اضطراب

این داروها عبارتند از:

• آمی تریپتیلین
• نورتریپتیلین
• دوکسپین
• میرتازاپین
• ترازودون

داروهای ضد قارچ

این داروها آنزیم تجزیه کننده دیازپام را مسدود می کنند.

می تواند سطح دیازپام را در بدن افزایش داده و شما را در معرض خطر عوارض جانبی مانند خواب آلودگی قرار دهد.

این داروها عبارتند از:

• کتوکونازول
• فلوکونازول
• ایتراکونازول

داروهای ضد روان پریشی

مصرف برخی داروهای ضد روان پریشی همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

این داروها عبارتند از:

• هالوپریدول
• کلرپرومازین
• کوتیاپین
• ریسپریدون
• الانزاپین
• کلوزاپین

داروهای ضد اضطراب

مصرف برخی داروهای اضطراب همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهند.

این داروها عبارتند از:

• لورازپام
• کلونازپام
• آلپرازولام

داروهای بیماری حرکت

مصرف برخی داروهای بیماری حرکت همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

این داروها عبارتند از:

• مکلیزین
• دیمن هیدرینات

داروهای مسکن

مصرف برخی داروهای مسکن همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

این داروها عبارتند از:

• اکسی کدون
• هیدروکودون
• مورفین
• هیدرومورفون
• کدئین

داروهای خواب آور

مصرف برخی داروهای خواب با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی را افزایش دهد.

این داروها عبارتند از:

• زولپیدم
• اسزوپیکلون
• سوورکسانت
• تمازپام
• تریازولام

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday