اریتریتول، مانند شکر بدون کالری!
اریتریتول یک الکل قندی است که به عنوان یک شیرین کننده کم کالری استفاده می شود. اما خوردن مقدار زیادی از آن ممکن است باعث مشکلات گوارشی از جمله حالت تهوع شود.
شیرین کننده کم کالری اریتریتول ممکن است بیش از حد خوب به نظر برسد، که البته درست هم می باشد.
چون یک شیرین کننده طبیعی است، عوارض جانبی ایجاد نمی کند و طعم آن تقریباً شبیه شکر است با این تفاوت که بدون کالری است.
اساساً تمام جنبه های مثبت شکر معمولی را بدون هیچ یک از موارد منفی را دارد، اگرچه برخی تحقیقات فواید آن را زیر سوال می برند.
این مقاله مبتنی بر شواهد، به بررسی مزایا و عوارض جانبی احتمالی اریتریتول می پردازد:
اریتریتول چیست؟
اریتریتول متعلق به دسته ای از ترکیبات، به نام الکل قند است. در تولید این ترکیب از نوعی مخمر گلوکز استفاده می شود که از تخمیر نشاسته ذرت یا گندم بدست می آید.
محصول نهایی شبیه کریستال های سفید پودری است. به دلیل ساختار مولکولی که دارد، می تواند گیرنده های طعم شیرین را، روی زبان شما تحریک کند.
تولیدکنندگان مواد غذایی از الکل های قند زیادی مانند زایلیتول، سوربیتول و مالتیتول استفاده می کنند. اکثر آنها به عنوان شیرین کننده های کم کالری در محصولات بدون قند یا کم قند عمل می کنند.
بیشتر الکل های قندی به مقدار کم در طبیعت به خصوص در میوه ها و سبزیجات یافت می شوند.
به نظر می رسد اریتریتول کاملاً، با سایر الکل های قند متفاوت است.
برای شروع بهتر است بدانیم حاوی کالری بسیار کمتری است:
- قند سفره: 4 کالری در هر گرم
- زایلیتول: 2.4 کالری در هر گرم
- اریتریتول: 0.24 کالری در هر گرم
با داشتن تنها 6 درصد کالری شکر، 70 درصد شیرینی آن را شامل می شود.
همچنین ببینید:
شکر و 13 راه ساده برای جلوگیری از مصرف زیاد آن
آیا اریتریتول بی خطر است؟
به طور کلی، اریتریتول بسیار ایمن به نظر می رسد. مطالعات متعددی در مورد سمیت و اثرات آن بر متابولیسم در حیوانات انجام شده است.
این شیرین کننده هم برای مصرف انسان و هم برای حیوانات بی خطر است. با این حال، یک اخطار عمده برای اکثر الکل های قند وجود دارد، آنها می توانند باعث مشکلات گوارشی شوند.
بدن انسان به دلیل، ساختار شیمیایی منحصر به فردش نمی‌تواند آن را هضم کند و بدون تغییر از سیستم گوارشی عبور می‌کند تا زمانی که به روده بزرگ برسد.
در روده بزرگ، آنها توسط باکتری های ساکن تخمیر می شوند که گازی را به عنوان یک محصول جانبی تولید می کنند. در نتیجه، مصرف زیاد الکل قند ممکن است باعث نفخ و ناراحتی گوارشی شود.
در واقع آنها به دسته ای از فیبرها تعلق دارند که به نام FODMAP شناخته می شوند. با این حال، اریتریتول با سایر الکل های قند متفاوت است.
زیرا بیشتر آن، قبل از رسیدن به روده بزرگ در جریان خون شما جذب می شود و برای مدتی در خون شما گردش می کند تا در نهایت بدون تغییر از طریق ادرار دفع شود.
حدود 90 درصد اریتریتول از طریق ادرار دفع می شود.
عوارض جانبی اریتریتول
حدود 90 درصد اریتریتولی که می خورید در جریان خون شما جذب می شود. 10 درصد باقیمانده بدون هضم به روده بزرگ می رود.
برخلاف اکثر الکل های قندی دیگر، به نظر می رسد در برابر تخمیر توسط باکتری های روده بزرگ مقاوم باشد.
مطالعات تغذیه ای از مقدار مصرف اریتریتول نشان داد، حداکثر 0.7 تا 1 گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن، آن را بسیار خوب تحمل می کند و همچنین
یک مطالعه دیگر نشان داد که 50 گرم اریتریتول در یک دوز واحد، حالت تهوع و غرش معده را افزایش می دهد.
تا زمانی که مقادیر زیادی از آن را در یک زمان مصرف نکنید، بعید است که باعث ناراحتی معده شود. با این حال، حساسیت اریتریتول ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
قند خون یا انسولین را افزایش نمی دهد
انسان آنزیم های مورد نیاز برای تجزیه اریتریتول را ندارد برای همین، جذب جریان خون می شود و سپس بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود.
در مطالعات حیوانی، اریتریتول از افزایش سطح قند خون و انسولین جلوگیری می کند.
برای کسانی که اضافه وزن دارند یا دیابت یا سایر مشکلات مربوط به سندرم متابولیک دارند، به نظر می رسد اریتریتول یک جایگزین عالی برای شکر است.
ممکن است خطر بیماری قلبی را کاهش دهد
مطالعات روی موش های دیابتی نشان داده است که اریتریتول به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند و احتمالاً آسیب عروق خونی ناشی از سطوح بالای قند خون را کاهش می دهد.
مطالعه دیگری بر روی 24 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد، که مصرف 36 گرم اریتریتول در روز به مدت یک ماه عملکرد عروق خونی آنها را بهبود می بخشد و به طور بالقوه خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش می دهد.
با این حال، قبل از اینکه بتوان در مورد ارتباط سلامتی این یافته ها ادعایی کرد، به مطالعات بیشتری نیاز است.
ممکن است برای سلامت دندان مفید باشد
یکی از عوارض جانبی رایج مصرف بیش از حد قند، سلامت ضعیف دندان، حفره ها و پوسیدگی دندان است. باکتری های مضر در دهان از قند برای تولید انرژی استفاده می کنند.
در این فرآیند، اسیدهایی آزاد می‌کنند که مینای دندان را از بین می‌برد در نتیجه، الکل های قندی با طعم شیرین مانند زایلیتول و اریتریتول جایگاه خود را در محصولات “دوست دندان” پیدا کرده اند، زیرا باکتری های دهان نمی توانند از آنها برای تولید انرژی استفاده کنند.
زایلیتول و اریتریتول همچنین رشد باکتری ها را مستقیماً سرکوب می کنند. مطالعات متعدد اثرات اریتریتول را بر روی حفره ها دندان بررسی کرده اند، البته نتایج متفاوت است.
برخی از مطالعات کاهش پلاک و باکتری های مضر را نشان می دهند، در حالی که برخی دیگر کاهشی در حفره ها نشان نمی دهند.
با این حال، یک مطالعه 3 ساله روی 485 دانش آموز نشان داد که، اریتریتول حتی از زایلیتول و سوربیتول در برابر پوسیدگی دندان محافظت می کند.
یک بررسی تحقیقاتی در سال 2016 هم، به این نتیجه رسید و اشاره کرد که اریتریتول در برابر پلاک دندان و پوسیدگی موثرتر از زایلیتول یا سوربیتول است.
همچنین ببینید:
شیرین برگ یا استویا چیست وچه فواید و عوارضی دارد؟
نتیجه کلی
به طور کلی، به نظر می رسد اریتریتول یک شیرین کننده عالی است. تقریباً هیچ کالری ندارد.
70 درصد شیرینی شکر را دارد اما، سطح قند خون یا انسولین را افزایش نمی دهد.
مطالعات انسانی عوارض جانبی بسیار کمی را نشان می دهد، عمدتاً مشکلات گوارشی جزئی در برخی افراد.
مطالعاتی که در آن حیوانات به مقدار زیاد برای دوره های زمانی طولانی تغذیه می شوند، هیچ اثر نامطلوبی را نشان نمی دهند.
ممکن است برخی از افراد غذاهای خود را با استویا یا عسل شیرین کنند.
با این حال، عسل حاوی کالری و فروکتوز است و ممکن است، مزه استویا برای برخی ناخوشایند باشد در این صورت به نظر می رسد اریتریتول بهترین انتخاب باشد.
توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید