مقاومت به آنتی بیوتیک و نسل جدید بیماری ها
آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و بیشتر سرفه و گلو درد موثر نیستند ...
از آنتی بیوتیک ها برای درمان یا جلوگیری از برخی از انواع عفونت های باکتریایی استفاده میشود. آنها با از بین بردن باکتری ها یا جلوگیری از انتشار آنها کار میکنند. اما آنها برای همه کار نمیکنند.
بسیاری از عفونت های خفیف باکتریایی خود به خود و بدون استفاده از آنتی بیوتیک بهبود مییابند.
آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و بیشتر سرفه و گلو درد موثر نیستند.
آنتی بیوتیک ها دیگر به طور معمول برای درمان بیماری های زیر استفاده نمیشوند:
-
عفونت قفسه سینه
-
عفونت گوش در کودکان
-
گلو درد
آنتی بیوتیک ها فقط باید برای درمان مشکلات سلامتی تجویز شوند:
-
که جدی نیستند، اما بعید است بدون آنتی بیوتیک پاک شوند، مانند آکنه
-
که جدی نیست، اما میتواند به دیگر افراد منتقل شود در صورت عدم درمان سریع، مانند عفونت پوستی زرد زخم یا عفونت مقاربتی کلامیدیا
-
جایی که شواهد نشان میدهد آنتی بیوتیک ها میتوانند بهبود قابل توجهی را تسریع کنند، مانند عفونت کلیه که خطر عوارض جدی تری را به همراه دارد، مانند سلولیت یا ذات الریه
همچنین ببینید:
افرادی که در معرض خطر عفونت های باکتریایی هستند
آنتی بیوتیک ها همچنین ممکن است برای افرادی که بیشتر در معرض اثرات مضر عفونت هستند، توصیه شوند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
افراد بالای 75 سال
-
نوزادان کمتر از 72 ساعت که دارای عفونت باکتریایی هستند و یا خطر ابتلا به آن بیش از حد متوسط است
-
افراد مبتلا به نارسایی قلبی
-
افرادی که برای دیابت مجبور به مصرف انسولین هستند
-
افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، یا به دلیل یک بیماری زمینهای مانند HIV یا به عنوان یک عارضه جانبی در برخی از درمان ها، مانند شیمی درمانی
آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت:
آنتی بیوتیک ها بعضاً به عنوان احتیاط برای جلوگیری از عفونت به جای درمان تجویز میشوند. به این پروفیلاکسی آنتی بیوتیک میگویند. شرایطی که آنتی بیوتیک ها به عنوان یک درمان پیشگیرانه تجویز میشوند عبارتند از:
-
اگر شما یک عمل دارید
-
پس از گزش یا زخمی که میتواند آلوده شود
-
اگر مشکل سلامتی دارید به این معنی است که بیشتر در معرض خطر عفونت هستید، مانند اینکه طحال را برداشته اید یا تحت شیمی درمانی هستید
همچنین ببینید:
گزش یا زخم
آنتی بیوتیک ها ممکن است برای زخمی که احتمال آلودگی آن زیاد است توصیه شوند، مثلاً این میتواند گزش حیوان یا انسان باشد یا زخمی که با خاک یا مدفوع تماس گرفته باشد.
شایعترین عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها تأثیر آن بر سیستم هضم است. این موارد در حدود 1 نفر از هر 10 نفر اتفاق میافتند.
عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها که بر سیستم هضم تأثیر میگذارند عبارتند از:
-
استفراغ
-
حالت تهوع (احساس اینکه ممکن است استفراغ کنید)
-
اسهال
-
نفخ و سوء هاضمه
-
درد شکم
-
از دست دادن اشتها
این عوارض معمولاً خفیف هستند و پس از اتمام دوره درمان باید برطرف شوند.
واکنش های آلرژیک آنتی بیوتیکی
تقریباً از هر 15 نفر 1 نفر نسبت به آنتی بیوتیک ها به ویژه پنی سیلین و سفالوسپورین واکنش آلرژیک نشان میدهد. در بیشتر موارد، واکنش آلرژیک خفیف تا متوسط است و میتواند به صورت زیر باشد:
-
بثورات پوستی برجسته و خارش دار (کهیر)
-
سرفه کردن
-
خس خس
-
تنگی گلو، که میتواند باعث مشکلات تنفسی شود
این واکنش های آلرژیک خفیف تا متوسط معمولاً با مصرف آنتی هیستامین ها با موفقیت درمان میشوند
در موارد نادر، یک آنتی بیوتیک میتواند یک واکنش حساسیتی شدید و بالقوه، تهدید کننده زندگی ایجاد کند که به آنا فیلاکسی معروف است.
آنتی بیوتیک ها گاهی اوقات میتوانند با دارو ها یا مواد دیگر تداخل داشته باشند. این بدان معنی است که میتواند تأثیری متفاوت از آنچه انتظار داشتید داشته باشد.
برخی از آنتی بیوتیک ها باید همراه با غذا مصرف شوند، در حالی که برخی دیگر باید با معده خالی مصرف شوند.
مقاومت به آنتی بیوتیک و "ابرشیمی"
استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها در سال های اخیر، به معنای اثربخشی کمتر آنهاست و منجر به ظهور "ابرشیمی" ها شده است. این گونه ها باکتری هایی هستند که در برابر انواع مختلف آنتی بیوتیک مقاومت ایجاد کرده اند، از جمله:
-
MRSA (استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین)
-
کلستریدیوم دیفیسیل (C. diff)
-
باکتری هایی که باعث سل مقاوم، در برابر چند دارو میشوند
این نوع عفونت ها برای درمان، جدی و چالش برانگیز هستند و در حال تبدیل شدن به یک علت فزاینده از کار افتادگی و مرگ در سراسر جهان هستند.
بزرگترین نگرانی این است که ممکن است سویه های جدیدی از باکتری ظاهر شوند که با هیچ آنتی بیوتیک موجود، قابل درمان نباشند.
انواع آنتی بیوتیک ها
صد ها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، اما بیشتر آنها را میتوان در 6 گروه طبقه بندی کرد.
-
پنی سیلین ها (مانند پنی سیلین و آموکسی سیلین)، به طور گستردهای برای درمان انواع عفونت ها از جمله عفونت های پوستی، عفونت قفسه سینه و عفونت های دستگاه ادراری استفاده میشوند.
-
سفالوسپورین ها (مانند سفالکسین)، برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها استفاده میشوند، اما برخی از آنها برای درمان عفونت های جدیتر مانند سپتی سمی و مننژیت نیز موثر هستند.
-
آمینوگلیکوزید ها (مانند جنتامایسین و توبرامایسین)، فقط در بیمارستان، برای درمان بیماری های بسیار جدی مانند سپتی سمی مورد استفاده قرار میگیرند، زیرا میتوانند عوارض جانبی جدی از جمله کاهش شنوایی و آسیب کلیوی ایجاد کنند. این دارو ها معمولاً از طریق تزریق، استفاده میشوند، اما ممکن است به صورت قطره برای برخی از عفونت های گوش یا چشم تجویز شوند.
-
تتراسایکلین ها (مانند تتراسایکلین و داکسی سایکلین )، میتوانند برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها استفاده شوند، اما معمولاً برای درمان آکنه و بیماری پوستی به نام روزاسه استفاده میشوند
-
ماکرولید ها (مانند اریترومایسین و کلاریترومایسین )، میتوانند به ویژه برای درمان عفونت های ریه و قفسه سینه، یا به عنوان گزینهای برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین یا درمان سویه های باکتریایی مقاوم در برابر پنی سیلین مفید باشند.
-
فلوروکینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین)، آنتی بیوتیک هایی با طیف گسترده هستند که زمانی برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها، به ویژه عفونت های دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری مورد استفاده قرار میگرفتند. این آنتی بیوتیک ها به دلیل خطر عوارض جانبی جدی دیگر به طور معمول استفاده نمیشوند.
توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.
منابع:
nhs
دیدگاه تان را بنویسید