آیا دیابت شکننده چیزی واقعی است؟
اگر مدت زمان مشخصی در این کره خاکی زندگی کرده باشید ، ممکن است با اصطلاح "دیابت شکننده" آشنا باشید - که معمولاً برای توصیف دیابت نوع ۱ ناپایدار و دشوار درمان استفاده می شود. طبق مقاله اخیر در MedPage Today ، در دهه های اخیر این اصطلاح مورد پسند واقع شده است .......
اگر مدت زمان مشخصی در این کره خاکی زندگی کرده باشید ، ممکن است با اصطلاح "دیابت شکننده" آشنا باشید – که معمولاً برای توصیف دیابت نوع ۱ ناپایدار و دشوار درمان استفاده می شود. طبق مقاله اخیر در MedPage Today ، در دهه های اخیر این اصطلاح مورد پسند واقع شده است ، همانطور که بسیاری از کارشناسان معتقدند موارد واقعی آنچه این اصطلاح توصیف می کند نیز کاهش یافته است. بنابراین آیا "دیابت شکننده" فقط یک برچسب مناسب برای پزشکانی بود که نمی دانستند چگونه موارد خاص دیابت را به اندازه کافی کنترل کنند؟ یا آیا چیزی واقعی در این پدیده وجود دارد؟
دو مطالعه منتشر شده در سال های اخیر ممکن است به روشن شدن پاسخ کمک کند. یک مطالعه که سال گذشته در مجله تحقیقات دیابت منتشر شد ، یک مطالعه موردی بر روی یک دختر نوجوان مبتلا به دیابت نوع ۱ و چگونگی مطابقت سطح گلوکز خون وی با پویایی و خلق و خوی خانواده بود. محققان با استفاده از مدل آماری پیچیده ، مدلی با ۷۰ پارامتر ارائه دادند که رابطه بین خلق و خوی همه اعضای خانواده و تغییر قند خون دختر را توضیح می داد.
محققان نتیجه گرفتند که به احتمال زیاد بین عوامل روانشناختی مانند خلق و خوی فرد دیابتی یا اعضای خانواده اش و کنترل قند خون رابطه دو طرفه وجود دارد. دانستن این مورد ممکن است به ویژه برای نوجوانان مهم باشد ، زیرا طبق یک تخمین ، فقط ۳۳٪ از افراد ۱۳ تا ۱۹ ساله مبتلا به دیابت "کنترل قند خون قابل تحمل" را حفظ می کنند ، با سطح HbA1c زیر ۸٪در بررسی دیگری از "دیابت شکننده" ، تحلیلی از مسئله منتشر شده در برزیل ، محققان دریافتند که چرخه ای از سطح گلوکز خون ناپایدار اغلب به دلیل مکانیسم متمایز بیولوژیکی رخ می دهد. بازه های افت قند خون (گلوکز خون پایین) می تواند باعث ایجاد نوروپاتی اتونومیک شود و در نتیجه احتمال بروز واکنش در بدن با بروز علائم قابل ملاحظه در دفعه بعدی که کاهش قند خون رخ می دهد ، کاهش می یابد (معروف به عدم آگاهی از کاهش قند خون). این به نوبه خود احتمال وقوع مجدد آن را افزایش می دهد که می تواند منجر به چرخه بی ثباتی شود. اما محققان دریافتند که این وضعیت دائمی نیست ؛ هنگامی که افراد موفق به جلوگیری از افت قند خون به مدت شش هفته می شوند ، بدن آنها تمایل دارد تا پاسخ طبیعی به کاهش قند خون را دوباره بدست آورد.
نظر شما در مورد "دیابت شکننده" چیست – آیا متوجه شده اید که استرس یا سایر عوامل روانی می توانند سطح گلوکز خون شما را ناپایدار کنند؟ اگر گلوکز خون شما برای مدتی ناپایدار است ، آیا اینگونه متوجه شده اید که کنترل مجدد با استفاده از روش های عادی خودتان دشوارتر از حد معمول است؟ آیا فکر می کنید اصطلاح "دیابت شکننده" توصیف مفیدی است ، یا این تصور را ایجاد می کند که در این مورد نمی توان کاری کرد؟
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
دیدگاه تان را بنویسید