سندرم روده‌ی تحریک پذیر و مدیتیشن

محققان دریافتند که افراد مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر که مدیتیشن تمرکز حواس را انجام می‌دهند، بهبودهایی را در کیفیت کلی زندگی خود گزارش کرده اند.

مدیتیشن یک شکل علمی برای کاهش استرس است.

نتایج یک مطالعه جدید این ایده را تقویت می‌کند که تمرین‌های تمرکز حواس از جمله مدیتیشن می‌تواند علائم و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) را با کمک به آنها در تمرکز بر لحظه حال بهبود بخشد.

برای درک بهتر تأثیر آموزش ذهن آگاهی بر علایم سندرم روده ی تحریک پذیر ، تیمی از محققان ،  ۶۸  بیمار  مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر را طی هشت هفته پیگیری کردند. در این زمان آنها هر روز در یک کلاس  ۳۰ دقیقه ای برای کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) که شامل تمرینات گروهی هفتگی و جلسات مدیتیشن در خانه بود ، شرکت می کردند.

بیش از ۷۰ درصد از شرکت کنندگان در این مطالعه ، پس از این دوره کاهش شدت علائم  سندرم روده ی تحریک پذیر را در خود گزارش دادند و اعلام کردند که مزایای آن سه ماه پس از پایان این دوره نیز برایشان ادامه یافته است. علاوه بر این، شرکت کنندگان بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی و کاهش اضطراب مرتبط با علائم IBS نیز گزارش کردند.

نظرسنجی‌های بعدی نشان داد که شرکت‌کنندگان در سه جنبه ذهن‌آگاهی نیز دستاوردهای قابل‌توجهی نشان دادند: مشاهده، قضاوت نکردن و اقدام با آگاهی. آخرین مورد از این سه مورد علاقه خاصی برای تیم تحقیقاتی بود، آنها دریافتند که بیمارانی که توانایی خود را برای عمل با آگاهی توسعه دادند، کاهش شدت علائم و اضطراب مرتبط با IBS را نیز گزارش کرده داده بودند. آنها همچنین به کیفیت زندگی بهتری را در پیگیری سه ماهه نیز گزارش داده بودند.

همچنین ببینید:

درمان سندروم روده تحریک پذیر با طب سوزنی

نویسنده این مطالعه می‌گوید که او و همکارانش از اینکه عمل با آگاهی به کاهش علائم IBS منجر می‌شود، شگفت‌زده شده اند.

در MBSR، عمل با آگاهی به معنای توجه به فعالیت‌ها در لحظه حال است (به جای عمل کردن به صورت خودکار یا از روی عادت.) این عامل، که هدف آن این است که به تمرین‌کنندگان اجازه دهد تا افکار و حواس‌پرتی‌ها را بدون تعقیب آن‌ها تشخیص دهند، یکی از نتایج اصلی یک تمرین موفق ذهن آگاهی است.

از کارهایی که تمرین ذهن‌آگاهی انجام می‌دهد، ایجاد آگاهی است. این آگاهی به افراد اجازه می دهد تا بتوانند توجه خود را به زمان حال جلب کنند و سپس در آن لحظه بمانند و از منظری تازه عمل کنند.

محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه نمی تواند توضیح دهد که چرا این تأثیر بسیار قوی به نظر می رسد. حدس زده می شود که انتقال توجه بیمار به دنیای بیرون و محیط اطرافش می تواند پهنای باند کمتری را برای مغز باقی بگذارد تا روی مسائل داخلی تمرکز کند، از جمله نشخوار فکری ها و پیش بینی هایی که ممکن است باعث بروز مداوم علائم  روده ی تحریک پذیر شوند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که این جنبه از تمرکز حواس ممکن است برای جلوگیری از افکار مزاحم وسواسی (OITs) نیز مفید باشد، مانند شرم از موقعیت‌های گذشته یا نگرانی در مورد آنچه ممکن است در آینده رخ دهد ؛ یعنی ترس‌ها و نگرانی‌هایی که معمولاً با IBS نیز مرتبط هستند. برای برخی از بیماران، OIT ها می توانند علائم را بدتر کنند و مدیریت آن را دشوارتر کنند.

انواع متعدد مدیتیشن

مدیتیشن مهارتی است که مانند هر مهارت دیگری نیاز به تمرین دارد و انواع مختلف مراقبه می تواند تجربیات متفاوتی را به همراه داشته باشد. تاثیر این عمل به غیر سندرم روده ی تحریک پذیر بر روی بسیاری از مشکلات از جمله بیماری قلبی، افسردگی و PTSD مورد نیز مطالعه قرار گرفته است.

مدیتیشن ذهن آگاهی، که شامل MBSR است، بر ایجاد و حفظ حس حضور در دنیای اطراف و محدود کردن واکنش‌ها و قضاوت‌های عاطفی تمرکز دارد، بنابراین با انجام آن ، فرد می‌تواند موقعیت‌ها را به طور متفکرانه و نه فقط با احساسات درونی یا غرایزیش ، ارزیابی کند.

همچنین ببینید:

نکاتی درباره ی خواب که برای سلامت روده مهم اند!

آموزش MBSR می تواند از کلاسی به کلاس دیگر و از معلمی به معلم دیگر متفاوت باشد، اما اغلب بر تعامل و بازجویی از پاسخ های عاطفی تاثیر می گذارد و اغلب شامل تمرینات یوگا نیز می شود. از طریق بحث های گروهی و تکالیف، دانش آموزان تلاش می کنند تا حواس خود را بیشتر مورد توجه قرار دهند و نسبت به محیط اطراف خود و همچنین واکنش های خود نسبت به اطرافشان آگاه تر شوند.

مطالعات جدید نشان می‌دهد که آموزش MBSR می‌تواند نتایج مدیتیشن و سایر تمرین‌های تمرکز حواس را برای افراد مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر بهبود بخشد.

به هر صورت انجام مطالعات و تحقیقات بیشتر در این زمینه همچنان ادامه دارد .

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

everydayhealth