تاثیر ورزش بر زیبایی پوست

چگونه فعالیت بدنی بر سلول‌های پوست تأثیر می‌گذارد؟  استرس را کاهش می‌دهد و خواب را بهبود می‌بخشد و اینها هر دو عواملی هستند که می‌توانند ظاهری جوان‌تر به شما بدهند.

ورزش یک کاهش دهنده استرس طبیعی است.

تلاش برای داشتن پوستی جوان‌تر فقط با پیگیری یک روال مراقبت از پوست انجام نمی‌گیرد. در حقیقت، برای رسیدن به این هدف همه چیز موجود در یک سبک زندگی سالم را با هم نیاز دارید: آنچه می خورید، یک روال تنش زدایی و انجام ورزش.

ممکن است فعالیت بدنی را فقط در چارچوب کاری که برای قوی نگه داشتن قلب و حفظ وزن خود انجام می دهید در نظر گرفته باشید، اما انجام فعالیت منظم فیزیکی نقشی حیاتی در سلامت و ظاهر پوست نیز دارد.

اثرات فوری ورزش شامل افزایش جریان خون به پوست و افزایش جریان لنفاوی است که پف چشم را کاهش می‌دهد ؛ البته تا زمانی که یک بیماری زمینه ای پوستی نداشته باشید ؛ در واقع طبق گزارش انجمن ملی روزاسه، ورزش می تواند علائم بیماری هایی مانند اگزما را بدتر کند.

وقتی صحبت از پیری پوست می شود، فواید ورزش در برابر جلوگیری از این روند بسیار زیاد است.

ورزش ممکن است در سطح سلولی تغییراتی در پوست ایجاد کند.

هر سلول دارای میتوکندری است، میتوکندری ها موتورهای سلول هستند. آنها یک ماده شیمیایی به نام ATP می سازند که سوخت تمام عملکردهای سلولی را تامین می کند. ATP  برای ترمیم آسیب های پوستی و ساخت اجزایی که پوست را جوان نگه می دارند، مانند کلاژن و اسید هیالورونیک مورد نیاز است.

همچنین ببینید:

 ۸ نکته برای داشتن پوست و مویی زیبا

با افزایش سن، میتوکندری ها شروع به تولید میزان کمتری از ATP می کنند: "هنوز هیچ دارو یا درمانی برای افزایش تعداد میتوکندری ها یا بازگرداندن آنها به توانایی عملکردشان در جوانی کشف نشده است."

به جز یک چیز: ورزش. مطالعات نشان می دهد که ورزش ممکن است تغییرات میتوکندری را در عضله ها معکوس کند.

ورزش عملکرد میتوکندری را به ویژه در عضلات اسکلتی بهبود می بخشد. ما به طور قطع نمی دانیم که تأثیر آن بر میتوکندری های پوست هم یکسان است یا خیر؛  اما حدس زده می شود که اینطور باشد.

البته نتایج مطالعات نشان داده است که : "پوست ورزشکاران مسن از افراد کم تحرک سالمند سالم تر است." به ویژه اینکه لایه‌ی دِرم (لایه دوم پوست) در پوست این افراد ضخیم تر می باشد. نازک شدن درم با افتادگی و چین و چروک همراه است.

محققان کشف کرده اند که ماده ای به نام IL-15 در سیستم ایمنی بدن در حین ورزش آزاد می شود. آنها می‌گویند افزایش IL-15 یکی از عواملی است که به سلامت پوست کمک می‌کند.

در نهایت، همه چیز به انرژی سلولی برمی گردد. «این یافته‌ها نشان می‌دهد که ورزش می‌تواند برخی از عوامل و عوارض ناشی از پیری پوست را کاهش دهد و این تغییرات با بهبود وضعیت میتوکندری پوست مرتبط هستند.»

ورزش با بهبود خواب و کاهش استرس تاثیر غیرمستقیمی بر کاهش پیری پوست دارد.

احساس خوبی که بعد از ورزش کردن دارید احتمالاً نتیجه ی ترشح آندروفین است و خوب است بدانید که در اصل، آندورفین ها با پوست شما نیز ارتباط خوبی دارند. سلول های پوست دارای گیرنده های اندورفین هستند.

اندورفین‌ها بر سلول‌های پوست تأثیراتی می‌گذارند که ما هنوز نتوانسته ایم که به طور کامل و دقیقی درکشان کنیم، اما به نظر می‌رسد که این تاثیرات بسیار مثبت و مفید هستند. تحقیقات همچنین نشان داده است که ورزش به از بین بردن اثرات استرس نیز کمک می کند و سطح هورمون های استرس یعنی کورتیزول و آدرنالین را کاهش می دهد. در حالی که داشتن کمی استرس امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است، اما قرار گرفتن در معرض استرس مزمن برای پوست بسیار بد است.

تحقیقات اخیر پوست را هم به عنوان یک درک کننده فوری استرس و هم به عنوان هدف پاسخ های استرس تأیید کرده اند. استرس به عنوان محرک علائم پسوریازیس و درماتیت آتوپیک و جوش های آکنه مطرح شده است، و همچنین ممکن است باعث آسیب سد پوستی شود، که آلرژن ها را دور نگه می دارد و از تحریک پوست جلوگیری می کند.

همچنین ببینید:

 چند نکته ی ساده برای حفظ جوانی پوست

برای پاسخ به استرس، بدن کورتیزول ترشح می کند که به نوبه خود باعث افزایش سطح قند خون نیز می شود. افزایش سطح قند خون باعث گلیکوزاسیون می شود، و گلیکوزاسیون فرآیندی است که در آن قند به پروتئینی مانند کلاژن متصل می شود و به آن آسیب می رساند. این آسیب منجر به پیری پوست می شود.

همچنین افرادی که ورزش می‌کنند داشتن خواب بهتر را نیز گزارش داده اند، و طبق مطالعات مشخص شده است که خواب کافی (برای بزرگسالان هفت تا نه ساعت خواب در شب توصیه می‌شود) نیز به سلامت و شادابی پوست کمک می کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

everydayhealth