اختلال سلوک مجموعه ای از مشکلات رفتاری و عاطفی است که معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال در پیروی از قوانین و رفتار به شیوه ای قابل قبول اجتماعی مشکل دارند. آنها ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، مخرب از خود نشان دهند که می تواند حقوق دیگران را نقض کند. بزرگسالان و سایر کودکان ممکن است آنها را به‌عنوان «بد» تلقی کنند تا اینکه دارای یک بیماری روانی باشند.

اگر فرزند شما اختلال سلوک دارد، ممکن است سخت به نظر برسد. با این حال، در واقعیت کودکانی که اختلال سلوک دارند اغلب و به اشتباه معتقدند که افراد نسبت به آنها پرخاشگر یا خطرناک هستند.

انواع اختلال سلوک

سه نوع اختلال سلوک وجود دارد. آنها بر اساس سنی که اولین علائم اختلال در آن رخ می دهد طبقه بندی می شوند:

شروع دوران کودکی زمانی رخ می دهد که علائم اختلال سلوک قبل از 10 سالگی ظاهر شود.

شروع نوجوانی زمانی رخ می دهد که علائم اختلال سلوک در سال های نوجوانی ظاهر شود.

شروع نامشخص به این معنی است که سنی که برای اولین بار اختلال سلوک رخ می دهد ناشناخته است.

برخی از کودکان مبتلا به اختلال سلوک با عواطف اجتماعی محدود تشخیص داده می شوند. کودکان مبتلا به این نوع خاص از اختلال سلوک اغلب به عنوان بی احساس توصیف می شوند.

همچنین ببینید:

بیماری تای ساکس چیست؟

علائم اختلال سلوک چیست؟

کنترل کودکانی که اختلال سلوک دارند اغلب سخت است و تمایلی به پیروی از قوانین ندارند. آنها بدون در نظر گرفتن عواقب اعمال خود عمل می کنند. آنها همچنین احساسات دیگران را در نظر نمی گیرند.  اگر کودک شما به طور مداوم یک یا چند مورد از رفتارهای زیر را نشان دهد، ممکن است اختلال سلوک داشته باشد:

رفتار تهاجمی

رفتار مخرب

نقض قوانین

رفتار پرخاشگرانه

رفتار پرخاشگرانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فرد دارای قلدر بودن و تهدید دیگران است

صدمه بدنی عمدی به افراد یا حیوانات

تجاوز جنسی

دیگران را مورد حمله قرار دادن

رفتار فریبکارانه و بی رحمی

رفتار فریبکارانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دروغ گویی

با زور چیزی را به سرقت گرفتن

دزدی

جعل

رفتار مخرب

رفتار مخرب ممکن است شامل آتش سوزی و سایر تخریب عمدی اموال باشد.

نقض قوانین

نقض قوانین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فرار از مدرسه

فرار از خانه

مصرف مواد مخدر و الکل

رفتار جنسی در سنین بسیار پایین

پسران که اختلال سلوک دارند بیشتر از دختران رفتارهای پرخاشگرانه و مخرب نشان می دهند. دختران بیشتر مستعد رفتارهای فریبکارانه و قانون شکن هستند.

همچنین ببینید:

مواد مغذی برای کودکان

علاوه بر این، علائم اختلال سلوک می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد:

خفیف

اگر کودک شما علائم خفیفی داشته باشد، به این معنی است که او بیش از آنچه برای تشخیص لازم است، مشکلات رفتاری کمی نشان می دهد.  مشکلات رفتاری باعث آسیب نسبتاً جزئی به دیگران می شود. مسائل رایج شامل دروغ گفتن، فرار از مدرسه و بیرون ماندن بعد از تاریکی بدون اجازه والدین است.

در حد متوسط

اگر کودک شما مشکلات رفتاری متعددی را نشان دهد، علائم متوسطی دارد. این مشکلات رفتاری ممکن است تأثیر خفیف تا شدید بر دیگران داشته باشد. مشکلات ممکن است شامل خرابکاری و دزدی باشد.

 شدید

اگر فرزند شما مشکلات رفتاری بیش از آنچه برای تشخیص لازم است نشان دهد، علائم شدیدی دارد. این مشکلات رفتاری آسیب قابل توجهی به دیگران وارد می کند. این مشکلات ممکن است شامل تجاوز جنسی، استفاده از سلاح یا شکستن و ورود باشد.

چه چیزی باعث اختلال سلوک می شود؟

عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در ایجاد اختلال سلوک نقش داشته باشند.

عوامل ژنتیک

آسیب به لوب فرونتال مغز با اختلال سلوک مرتبط است. لوب پیشانی بخشی از مغز است که مهارت های شناختی مهمی مانند حل مسئله، حافظه و بیان عاطفی را تنظیم می کند. همچنین نشانه شخصیت شماست.  لوب فرونتال در یک فرد مبتلا به اختلال سلوک ممکن است به درستی کار نکند، که می تواند از جمله موارد زیر را ایجاد کند:

عدم کنترل

کاهش توانایی برای برنامه ریزی اقدامات آینده

کاهش توانایی یادگیری از تجربیات منفی گذشته

آسیب لوب فرونتال ممکن است ژنتیکی یا ارثی باشد یا ممکن است در اثر آسیب مغزی ایجاد شود. یک کودک همچنین ممکن است ویژگی های شخصیتی را که معمولا در اختلال سلوک دیده می شود به ارث ببرد.

فاکتورهای محیطی

عوامل محیطی مرتبط با اختلال سلوک عبارتند از:

کودک آزاری

خانواده ناکارآمد

والدینی که مواد مخدر یا الکل مصرف می کنند

فقر

چه کسانی در معرض خطر اختلال سلوک هستند؟

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به اختلال سلوک را در کودک شما افزایش دهد:

جنسیت(مذکر)

محیط زندگی

زندگی در فقر

داشتن سابقه خانوادگی اختلال سلوک

داشتن سابقه خانوادگی بیماری روانی

داشتن سایر اختلالات روانی

داشتن والدینی که مواد مخدر یا الکل مصرف می کنند

داشتن محیط خانه نامناسب

داشتن تجربه حوادث آسیب زا

مورد سوء استفاده یا نادیده گرفته شدن

اختلال سلوک چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر کودک شما علائم اختلال سلوک را نشان می دهد، باید توسط یک متخصص سلامت روان ارزیابی شود. آنها از شما و فرزندتان در مورد الگوهای رفتاری آنها برای تشخیص سؤال می پرسند. برای تشخیص اختلال سلوک، فرزند شما باید حداقل سه رفتار مشترک در اختلال سلوک را از خود نشان دهد. فرزند شما نیز باید حداقل یکی از رفتارها را در شش ماه گذشته نشان داده باشد. مشکلات رفتاری نیز باید به طور قابل توجهی فرزند شما را از نظر اجتماعی یا در مدرسه آسیب برساند.

اختلال سلوک چگونه درمان می شود؟

کودکان مبتلا به اختلال سلوک که در فضاهای آزاردهنده زندگی می‌کنند ممکن است در مکان های دیگر قرار بگیرند. اگر سوء استفاده وجود نداشته باشد، متخصص کودک شما از رفتار درمانی یا گفتار درمانی استفاده می‌کند تا به کودک شما کمک کند تا یاد بگیرد چگونه احساسات خود را به درستی ابراز یا کنترل کند. همچنین متخصص به شما آموزش می دهد که چگونه رفتار فرزندتان را کنترل کنید. اگر فرزند شما اختلال روانی دیگری مانند افسردگی یا ADHD داشته باشد، ممکن است پزشک فرزند شما داروهایی را برای درمان بیماری نیز تجویز کند.

از آنجایی که ایجاد نگرش ها و الگوهای رفتاری جدید به زمان نیاز دارد، کودکان مبتلا به اختلال سلوک معمولاً به درمان طولانی مدت نیاز دارند. با این حال، درمان زودهنگام ممکن است پیشرفت اختلال یا شدت رفتارهای منفی را کاهش دهد.

اختلال سلوک به شدت و فراوانی مشکلات رفتاری و عاطفی کودک شما بستگی دارد. کودکانی که به طور مداوم رفتارهای بسیار پرخاشگرانه یا مخرب از خود نشان می دهند، دیدگاه ضعیف تری دارند. در صورت وجود سایر بیماری های روانی، وضعیت بدتر می شود. با این حال، تشخیص سریع و دریافت درمان جامع می تواند به طور قابل توجهی دیدگاه کودک شما را بهبود بخشد. هنگامی که درمان برای اختلال سلوک و هر شرایط زمینه‌ای دیگر دریافت می‌شود، فرزند شما شانس بسیار بیشتری برای بهبود قابل توجه و امید به آینده‌ای موفق‌تر خواهد داشت.

بدون درمان، کودک شما احتمالاً مشکلات مداومی خواهد داشت. آنها ممکن است نتوانند خود را با خواسته های بزرگسالی تطبیق دهند، که می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در روابط و داشتن شغل شود. آنها همچنین در معرض خطر افزایش مصرف مواد و مشکلات اجرای قانون هستند. حتی ممکن است کودک شما وقتی به بزرگسالی می رسد به یک اختلال شخصیت مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی مبتلا شود. به همین دلیل است که تشخیص و درمان زودهنگام بسیار مهم است. هرچه کودک شما زودتر تحت درمان قرار گیرد، شرایط بهتری نسبت به آینده خواهد داشت.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline