عفونت گوش معمولاً دلیل بزرگی برای نگرانی نیست و در بیشتر موارد خود‌به‌خود یا با دارو‌های مسکن بدون نسخه از بین می‌رود.

اما در بین کودکان بسیار رایج می‌باشد و گاهی اوقات می‌تواند منجر به مشکلات شنوایی و به ندرت عوارض جدی و حتی تهدید‌کننده زندگی شود.

از دست دادن شنوایی: اگر عفونت‌ها به طور مکرر اتفاق بیفتند یا هرگز به طور کامل بهبود نیافته باشند، ممکن است این اتفاق بیفتد. در بیشتر مواقع، کاهش شنوایی موقتی است و خطر کم‌شنوایی دائمی به دلیل عفونت گوش کم است.

با این حال، اگر اتفاق بیفتد، می‌تواند دردسرساز باشد، به ویژه برای کودکانی که تازه صحبت کردن را یاد می‌گیرند. کم‌شنوایی طولانی‌مدت در میان کودکان می‌تواند منجر به تاخیر در یادگیری صحبت کردن و مشکلاتی در درک بزرگسالان توسط کودک شود.

ماستوئیدیت (عفونت استخوان‌های پشت گوش): می‌تواند به عنوان یک عفونت خفیف با پتانسیل تبدیل به یک بیماری جدی شروع شود. علائم شامل قرمزی یا تورم در استخوان پشت گوش، لاله گوش متورم و سردرد است. اگر گزینه‌های درمانی موثر واقع نشوند و عفونت همچنان گسترش یابد، عوارض جدی دیگری مانند کاهش شنوایی، مننژیت و آبسه مغزی ممکن است رخ دهد.

مننژیت: یک عفونت در غشا‌های اطراف مغز و نخاع است. بزرگسالان و کودکان بالای ۲ سال ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا از جمله سردرد، تب و حالت تهوع نشان دهند، در حالی که نوزادان ممکن است مدام گریه کنند، بسیار خسته به نظر برسند یا سفتی در بدن و گردن خود را تجربه کنند. مننژیت می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد یا می‌تواند منجر به آسیب دائمی مغز شود.

• آبسه مغزی: هنگامی که چرک در مغز در نتیجه عفونت جمع می‌شود آبسه مغزی می‌تواند رخ دهد. علائم شامل تب، حالت تهوع، استفراغ، سردرد و تغییرات هوشیاری است. اغلب با جراحی و آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت ترکیبی درمان می‌شود.

پارگی پرده گوش: اگر پرده گوش پاره شود که می‌تواند در نتیجه افزایش فشار مایع در گوش میانی اتفاق بیفتد، یک سوراخ کوچک ایجاد می‌شود. معمولاً ظرف چند هفته بهبود می‌یابد و بیش از ۹۰ درصد پارگی خود به خود بهبود می‌یابد.

فلج صورت: به لطف درمان‌های آنتی‌بیوتیکی کمتر رایج شده است. قبلاً در ۱ مورد از ۵۰ مورد عفونت گوش میانی رخ می‌داد، اما اکنون فقط در حدود ۱ مورد از هر ۲۰۰۰ مورد رخ می‌دهد. تقریباً همه کسانی که این عارضه را تجربه می‌کنند بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اگرچه هنوز یک اورژانس محسوب می‌شود و بیماران باید فوراً به پزشک مراجعه کنند.

همچنین این خطر وجود دارد که عفونت‌های مکرر گوش، که در حدود ۲۵ درصد از کودکان رخ می‌دهد، به استخوان‌های کوچک گوش میانی آسیب برساند و می‌تواند به شنوایی آسیب برساند یا ممکن است منجر به وضعیتی به نام کلستئاتوم شود که زمانی رخ می‌دهد که بافت رشد می‌کند و پرده گوش را مسدود می‌کند. معمولاً برای درمان این عارضه به جراحی نیاز است.