ریزش مو چیست و چه عواملی باعث آن میشوند!؟
روزانه ریزش بین ۵۰ الی ۱۰۰ تار مو طبیعی است!!! ریزش مو به حالتی میگویند که روزانه به صورت غیر طبیعی و بیشتر از این حد معمول مو ها بریزند و مو های جدید جای آن رشد نکنند!!! در صورت مشاهده آن میتوانیم با مراجعه به پزشک علت آن را شناسایی و درمان کنیم...
آکادمی پوست آمریکا (AAD) خاطرنشان میکند که 80 میلیون زن و مرد در آمریکا دچار ریزش موی ارثی (آلوپسی) هستند. این میتواند فقط روی مو های پوست سر یا کل بدن شما تأثیر بگذارد. اگرچه آلوپسی در افراد مسن شیوع بیشتری دارد، اما ریزش بیش از حد مو در کودکان نیز میتواند اتفاق بیفتد. از بین رفتن بین 50 تا 100 تار مو در روز طبیعی است. با حدود 100000 تار موی سر، این ریزش اندک قابل توجه نیست. مو های جدید به طور معمول جای مو های از دست رفته را می گیرند، اما این همیشه اتفاق نمیافتد. ریزش مو میتواند به تدریج در طی سالها ایجاد شود یا به طور ناگهانی اتفاق بیفتد. ریزش مو میتواند دائمی یا موقتی باشد.
محاسبه میزان ریزش مو در یک روز معین غیرممکن است. اگر متوجه شدید که بیش از حد معمول مو از دست میدهید، باید این مشکل را با پزشک خود در میان بگذارید. آنها میتوانند علت اصلی ریزش مو را تشخیص دهند و برنامه های درمانی مناسب را پیشنهاد دهند.
چه عواملی باعث ریزش مو میشوند؟
ابتدا پزشک یا متخصص پوست (پزشکی که در زمینه مشکلات پوستی تخصص دارد) سعی میکند علت اصلی ریزش مو را تشخیص دهد. شایع ترین علت ریزش مو طاسی، ارثی با مدل مردانه یا زنانه است. اگر سابقه طاسی در خانواده دارید، ممکن است دچار این نوع ریزش مو شوید. برخی از هورمون های جنسی میتوانند ریزش موی ارثی را تحریک کنند. ممکن است از اوایل بلوغ شروع شود. در برخی موارد، ریزش مو ممکن است با یک توقف ساده در چرخه رشد مو رخ دهد. بیماری های عمده، جراحی ها یا حوادث آسیب زا میتوانند باعث ریزش مو شوند. با این حال، مو های شما معمولاً بدون درمان، دوباره شروع به رشد میکنند.
همچنین ببینید:
تغییرات هورمونی که میتوانند باعث ریزش موی موقتی شود، عبارتند از:
بارداری
زایمان
قطع مصرف قرص های جلوگیری از بارداری
یائسگی
شرایط پزشکی که میتواند باعث ریزش مو شود شامل موارد زیر است:
بیماری تیرویید
آلوپسی آرئاتا (بیماری خود ایمنی که به فولیکول های مو حمله میکند)
عفونت های پوست سر، مانند کرم حلقوی
بیماری هایی که باعث ایجاد زخم میشوند، مانند لیکن پلان و برخی از انواع لوپوس، میتوانند به دلیل زخم باعث ریزش دائمی مو شوند.
ریزش مو همچنین میتواند به دلیل دارو هایی باشد که برای درمان استفاده میشوند:
سرطان
فشار خون بالا
آرتروز
افسردگی
مشکلات قلبی
یک شوک جسمی یا عاطفی ممکن است باعث ریزش محسوس مو شود. نمونه هایی از این نوع شوک عبارتند از:
یک مرگ در خانواده
کاهش شدید وزن
تب شدید
مبتلایان به تریکوتیلومانیا (اختلال در کشیدن مو) نیاز به بیرون کشیدن مو های خود، معمولاً از سر، ابرو ها یا مژه ها دارند.
ریزش مو در اثر کشش میتواند به دلیل مدل مویی باشد که با کشیدن خیلی محکم مو به عقب، فولیکول ها را تحت فشار قرار میدهد.
رژیم غذایی فاقد پروتئین، آهن و سایر مواد مغذی نیز میتواند منجر به کم پشتی مو ها شود.
چگونه میتوانم از ریزش مو جلوگیری کنم؟
مواردی وجود دارد که میتوانید برای جلوگیری از ریزش مو ها انجام دهید. از مدل موهایی مانند بافتن، دم اسبی که فشار زیادی به مو های شما وارد میکنند استفاده نکنید. با گذشت زمان، این سبک ها به طور دائمی به فولیکول های مو آسیب میرسانند.
سعی کنید مو های خود را نکشید. اطمینان حاصل کنید که یک رژیم متعادل که شامل مقادیر کافی آهن و پروتئین باشد را میخورید.
اگر در حال حاضر ریزش مو دارید، برای شستن مو های خود از یک شامپوی کودک استفاده کنید. اگر مو هایتان خیلی چرب نیستند، شستن مو های خود را فقط یک روز در میان در نظر بگیرید. همیشه مو را خشک کنید و از خارش پوست سر خودداری کنید.
محصولات و ابزار های آرایش نیز مقصر اصلی ریزش مو هستند.
نمونه هایی از محصولات یا ابزار هایی که میتوانند بر ریزش مو تأثیر بگذارند عبارتند از:
سشوار
شانه های حرارتی
اتو مو
محصولات رنگ
دکلره
نرم کننده ها
اگر تصمیم دارید مو های خود را با وسایل حرارتی حالت دهید، فقط وقتی مو ها خشک هستند این کار را انجام دهید. همچنین، از کمترین میزان حرارت استفاده کنید.
با درمان میتوانید ریزش مو را متوقف کنید، به خصوص اگر به دلیل یک بیماری پزشکی زمینهای باشد. ممکن است درمان ریزش موی ارثی دشوارتر باشد. با این حال، روش های خاصی مانند کاشت مو میتواند به کاهش طاسی کمک کند.
با پزشک خود صحبت کنید تا تمام گزینه های خود را برای کاهش اثرات ریزش مو بررسی کند.
توجه: مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد. از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.
منابع:
healthline
دیدگاه تان را بنویسید