سندرم تونل کارپال: آنچه باید بدانید
درباره علائم، تشخیص و درمان سندرم تونل کارپال، این اختلال عصبی رایج که بر دست و بازو تأثیر می گذارد بیشتر بدانید.
سندرم تونل کارپال در اثر فشار بر عصب میانی ایجاد می شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط هایی در سمت کف دست احاطه شده است.
هنگامی که عصب میانی فشرده می شود، علائم می تواند شامل بی حسی، گزگز و ضعف در دست و بازو باشد. آناتومی مچ دست، مشکلات سلامتی و احتمالاً حرکات مکرر دست می تواند به سندرم تونل کارپال کمک کند.
درمان مناسب معمولا سوزن سوزن شدن و بی حسی را از بین می برد و عملکرد مچ دست و دست را بازیابی می کند.
علائم سندرم تونل کارپال
علائم سندرم تونل کارپال معمولاً به تدریج شروع می شود و شامل موارد زیر است:
- گزگز یا بی حسی: ممکن است متوجه گزگز و بی حسی در انگشتان یا دست شوید. معمولا انگشت شست و اشاره، وسط یا حلقه درگیر می شود، اما انگشت کوچک تحت تاثیر قرار نمی گیرد. ممکن است در این انگشتان احساسی مانند شوک الکتریکی داشته باشید. این احساس ممکن است از مچ دست به سمت بازو حرکت کند. این علائم اغلب هنگام در دست گرفتن فرمان، تلفن یا روزنامه رخ می دهد یا ممکن است شما را از خواب بیدار کند. احساس بی حسی ممکن است در طول زمان ثابت شود.
- ضعف: ممکن است دچار ضعف در دست شوید و اجسام را رها کنید. این ممکن است به دلیل بی حسی دست یا ضعف ماهیچه های نیشگون انگشت شست باشد که توسط عصب میانی نیز کنترل می شود.
همچنین ببینید:
فیزیوتراپی چیست؟ – انواع، مزایا و هدف از آن
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر علائم و نشانه‌های سندرم تونل کارپال را دارید که با فعالیت‌های عادی و الگوهای خواب شما تداخل دارد، به پزشک مراجعه کنید. آسیب دائمی عصبی و عضلانی بدون درمان ممکن است رخ دهد.
علل سندرم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال در اثر فشار بر عصب میانی ایجاد می شود. عصب میانی از ساعد از طریق گذرگاهی در مچ دست (تونل کارپال) به سمت دست می‌رود.
به جز انگشت کوچک، در قسمت کف انگشتان بی حسی ایجاد می کند. همچنین سیگنال های عصبی را برای حرکت ماهیچه ها در اطراف پایه شست (عملکرد حرکتی) فراهم می کند.
هر چیزی که عصب میانی را در فضای تونل کارپال فشار دهد یا تحریک کند ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال شود.
شکستگی مچ دست می تواند تونل کارپال را باریک و عصب را تحریک کند، و همچنین تورم و التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید نیز ممکن است.
بسیاری از اوقات، هیچ دلیل واحدی برای سندرم تونل کارپال وجود ندارد. ممکن است ترکیبی از عوامل خطر در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.
عوامل خطر
تعدادی از عوامل با سندرم تونل کارپ مرتبط است. اگرچه ممکن است مستقیماً باعث سندرم تونل کارپال نشوند، اما ممکن است خطر تحریک یا آسیب به عصب میانی را افزایش دهند. این شامل:
- شکستگی یا دررفتگی مچ دست، یا آرتریت که استخوان‌های کوچک مچ دست را تغییر شکل می‌دهد، می‌تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد و بر عصب میانی فشار وارد کند.
- افرادی که تونل های کارپال کوچکتری دارند ممکن است بیشتر به سندرم تونل کارپال مبتلا شوند.
- سندرم تونل کارپال به طور کلی در زنان شایع تر است. این ممکن است به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است.
- شرایط آسیب رسان به اعصاب برخی از بیماری های مزمن مانند دیابت، خطر آسیب عصبی از جمله آسیب به عصب میانی را افزایش می دهند.
- شرایط التهابی آرتریت روماتوئید و سایر بیماری‌هایی که دارای یک جزء التهابی هستند، می‌توانند پوشش اطراف تاندون‌های مچ دست را تحت تأثیر قرار دهند و به عصب میانی فشار وارد کنند.
- داروها برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپال و استفاده از آناستروزول (آریمیدکس)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، نشان داده اند.
- چاقی یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال است.
- احتباس مایع ممکن است فشار داخل تونل کارپال را افزایش داده و عصب میانی را تحریک کند. این در دوران بارداری و یائسگی رایج است. سندرم تونل کارپال مرتبط با بارداری معمولاً بعد از بارداری به خودی خود بهبود می یابد.
- سایر شرایط پزشکی برخی شرایط مانند یائسگی، اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و لنف ادم ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.
- عوامل محل کار کار با ابزارهای ارتعاشی یا روی خط مونتاژی که نیاز به خم کردن طولانی یا مکرر مچ دست دارد، ممکن است فشار مضری بر عصب میانی ایجاد کند یا آسیب عصبی موجود را بدتر کند، به خصوص اگر کار در محیط سرد انجام شود.
با این حال، شواهد علمی متناقض هستند و این عوامل به عنوان علل مستقیم سندرم تونل کارپ اثبات نشده اند.
چندین مطالعه بررسی کرده اند که آیا ارتباطی بین استفاده از کامپیوتر و سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر. برخی شواهد نشان می دهد که استفاده از ماوس ممکن است مشکل ایجاد کند.
با این حال، شواهد با کیفیت برای حمایت از استفاده گسترده از رایانه به عنوان یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال وجود ندارد، اگرچه ممکن است شکل متفاوتی از درد را در دست ایجاد کند.
همچنین ببینید:
سندرم هایپرموبیلیتی مفصل چیست؟
جلوگیری
هیچ استراتژی اثبات شده ای برای جلوگیری از سندرم تونل کارپال وجود ندارد، اما می توانید با این روش ها استرس روی دست ها و مچ دست ها را به حداقل برسانید:
- نیروی خود را کاهش دهید و چنگال خود را شل کنید. به عنوان مثال، اگر کار شما با صندوق پول یا صفحه کلید است، به آرامی کلیدها را فشار دهید. برای دست‌نویسی طولانی‌مدت، از یک خودکار بزرگ و نرم و جوهر آزاد استفاده کنید.
- استراحت های کوتاه و مکرر داشته باشید. به آرامی دست ها و مچ ها را به صورت دوره ای کشیده و خم کنید. در صورت امکان وظایف جایگزین را انتخاب کنید. این امر به ویژه در صورتی که از تجهیزاتی استفاده می کنید که ارتعاش دارند یا نیاز به اعمال نیروی زیادی از شما دارند بسیار مهم است. حتی چند دقیقه در هر ساعت می تواند تفاوت ایجاد کند.
- مراقب فرم خود باشید از خم کردن مچ دست خود به سمت بالا یا پایین خودداری کنید. یک وضعیت وسط بهترین است. صفحه کلید خود را در ارتفاع آرنج یا کمی پایین تر نگه دارید.
- وضعیت بدن خود را بهبود بخشید. وضعیت نامناسب، شانه ها را به جلو می چرخاند و عضلات گردن و شانه را کوتاه می کند و اعصاب گردن را فشرده می کند. این می تواند مچ دست، انگشتان و دست ها را تحت تاثیر قرار دهد و باعث درد گردن شود.
- ماوس کامپیوتر خود را عوض کنید مطمئن شوید که موس کامپیوتر شما راحت است و مچ شما را تحت فشار قرار نمی دهد.
- دستان خود را گرم نگه دارید. اگر در محیط سرد کار می کنید، احتمال بروز درد و سفتی دست بیشتر است. اگر نمی توانید دما را در محل کار کنترل کنید، دستکش های بدون انگشت بپوشید که دست ها و مچ ها را گرم نگه می دارد.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید