کاردیومیوپاتی یک بیماری پیشرونده میوکارد یا عضله قلبی است.  در بیشتر موارد عضله قلب ضعیف می شود و نمی تواند آنطور که باید خون را به بقیه بدن پمپاژ کند. انواع مختلفی از کاردیومیوپاتی وجود دارد که توسط عوامل مختلفی از بیماری عروق کرونر قلب گرفته تا داروهای خاص ایجاد می شود.

همه این موارد می تواند منجر به ضربان قلب نامنظم، نارسایی قلبی، مشکل دریچه قلب یا سایر عوارض شود.

درمان پزشکی و مراقبت های بعدی مهم است. آنها می توانند به جلوگیری از نارسایی قلبی یا سایر عوارض کمک کنند.

انواع کاردیومیوپاتی چیست؟

کاردیومیوپاتی به طور کلی دارای چهار نوع است.

کاردیومیوپاتی متسع

رایج‌ترین شکل، کاردیومیوپاتی متسع (DCM)، زمانی رخ می‌دهد که عضله قلب شما برای پمپاژ موثر خون بسیار ضعیف باشد. ماهیچه ها کشیده می شوند و لاغرتر می شوند. این اجازه می دهد تا حفره های قلب شما گسترش یابد.

این به عنوان قلب بزرگ نیز شناخته می شود. شما می توانید آن را به ارث ببرید، یا ممکن است به دلیل بیماری عروق کرونر باشد.

همچنین ببینید:

آنژین چیست؟

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

اعتقاد بر این است که کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک ژنتیکی است. زمانی اتفاق می افتد که دیواره های قلب شما ضخیم می شود و از جریان خون در قلب شما جلوگیری می کند. این یک نوع نسبتاً رایج کاردیومیوپاتی است. همچنین می تواند ناشی از فشار خون بالا یا افزایش سن باشد. دیابت یا بیماری تیروئید نیز می تواند باعث کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شود. موارد دیگری نیز وجود دارد که علت آن ناشناخته است.

دیسپلازی آریتموژنیک بطن راست  (ARVD)

دیسپلازی آریتموژنیک بطن راست (ARVD) شکل بسیار نادری از کاردیومیوپاتی است، معمولا نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند سبب ایست قلبی در ورزشکاران شود. در این نوع کاردیومیوپاتی ژنتیکی، چربی و بافت فیبری اضافی جایگزین عضله بطن راست می شود. این باعث ریتم غیر طبیعی قلب می گردد.

کاردیومیوپاتی محدود کننده

کاردیومیوپاتی محدود کننده زمانی اتفاق می‌افتد که بطن‌ها سفت و سخت می‌شوند. بطن ها شل نمی شوند و با حجم خون طبیعی پر نمی گردند. با پیشرفت بیماری بطن ها نیز پمپاژ نمی کنند و در نتیجه عضله قلب ضعیف می شود. با گذشت زمان کاردیومیوپاتی محدود کننده می تواند منجر به نارسایی قلبی و مشکلات دریچه های قلب شود.

انواع دیگر

اکثر انواع کاردیومیوپاتی زیر به یکی از چهار دسته بندی قبلی تعلق دارند، اما هر کدام علل یا عوارض منحصر به فردی دارند.

کاردیومیوپاتی حوالی زایمان در دوران بارداری یا بعد از آن رخ می دهد. این نوع نادر زمانی رخ می دهد که قلب در عرض پنج ماه پس از زایمان یا در ماه آخر بارداری ضعیف شود. هنگامی که بعد از زایمان اتفاق می افتد. این نوعی کاردیومیوپاتی متسع است و یک وضعیت خطرناک محسوب می گردد. هیچ علتی وجود ندارد.

کاردیومیوپاتی الکلی به دلیل مصرف بیش از حد الکل در مدت زمان طولانی است که می تواند قلب شما را ضعیف کند و دیگر نتواند خون را به طور موثر پمپاژ کند؛ سپس قلب شما بزرگ می شود. این نوعی کاردیومیوپاتی متسع است.

کاردیومیوپاتی ایسکمیک زمانی اتفاق می‌افتد که قلب شما به دلیل بیماری عروق کرونر دیگر نمی‌تواند خون را به بقیه بدن پمپ کند. رگ های خونی به عضله قلب باریک شده و مسدود می شوند. این امر ماهیچه قلب را از اکسیژن محروم می کند. کاردیومیوپاتی ایسکمیک یکی از علل شایع نارسایی قلبی است. از طرف دیگر کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک هر شکلی است که با بیماری عروق کرونر مرتبط نباشد.

کاردیومیوپاتی غیر متراکم که کاردیومیوپاتی اسفنجی نیز نامیده می شود، یک بیماری نادر است که در بدو تولد وجود دارد. ناشی از رشد غیر طبیعی عضله قلب در رحم است. تشخیص ممکن است در هر مرحله از زندگی رخ دهد.

هنگامی که کاردیومیوپاتی کودک را تحت تاثیر قرار می دهد، به آن کاردیومیوپاتی کودکان می گویند.

اگر کاردیومیوپاتی ایدیوپاتیک دارید، به این معنی است که هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد.

چه کسانی در معرض خطر کاردیومیوپاتی هستند؟

کاردیومیوپاتی می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد.  عوامل خطر شامل موارد زیر است:

سابقه خانوادگی کاردیومیوپاتی، ایست قلبی ناگهانی یا نارسایی قلبی

بیماری عروق کرونر قلب

دیابت

چاقی شدید

سارکوئیدوز

هموکروماتوز

آمیلوئیدوز

حمله قلبی

فشار خون بالا طولانی مدت

اعتیاد به الکل

طبق تحقیقات، درمان های HIV و عوامل رژیم غذایی و شیوه زندگی نیز می توانند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش دهند.  اچ‌آی‌وی می‌تواند خطر نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی متسع را افزایش دهد. اگر HIV دارید، با پزشک خود در مورد آزمایشات منظم برای بررسی سلامت قلب خود صحبت کنید. شما باید یک رژیم غذایی سالم برای قلب و برنامه ورزشی را دنبال کنید.

همچنین ببینید:

انقباض زودرس بطنی یا PVC!

علائم کاردیومیوپاتی چیست؟

برخی از افرادی که به کاردیومیوپاتی مبتلا هستند هرگز علائم و نشانه هایی ندارند. برخی دیگر در مراحل اولیه بیماری علائم و نشانه هایی از خود بروز نمی دهند. با وخیم تر شدن کاردیومیوپاتی و ضعیف شدن قلب، علائم و نشانه های نارسایی قلبی معمولا بروز می کند. این علائم شامل موارد زیر است:

ضعف عمومی و خستگی

تنگی نفس، به ویژه در هنگام ورزش

سرگیجه

درد قفسه سینه

تپش قلب

غش کردن

فشار خون بالا

تورم در مچ پا، شکم و رگ گردن

درمان کاردیومیوپاتی چیست؟

درمان بسته به میزان آسیب قلب شما به دلیل کاردیومیوپاتی و علائم ناشی از آن متفاوت است.

برخی از افراد ممکن است تا زمانی که علائم ظاهر شوند نیازی به درمان نداشته باشند. برخی دیگر دارای تنگی نفس یا درد قفسه سینه هستند، ممکن است نیاز به اصلاح سبک زندگی یا مصرف دارو داشته باشند.

شما نمی توانید کاردیومیوپاتی را درمان کنید، اما می توانید آن را با برخی از گزینه های زیر کنترل کنید:

تغییر سبک زندگی سالم برای قلب

داروها، از جمله داروهایی که برای درمان فشار خون بالا، جلوگیری از احتباس آب، حفظ ضربان قلب با ریتم طبیعی، جلوگیری از لخته شدن خون و کاهش التهاب استفاده می شود.

جراحی و دستگاه های کاشته شده

عمل جراحی

پیوند قلب که آخرین راه حل محسوب می شود.

نتیجه کلی

کاردیومیوپاتی می تواند خطرناک باشد. این بیماری همچنین پیشرونده است، به این معنی که به مرور زمان بدتر می شود. درمان ها می توانند عمر شما را افزایش دهند. آنها می توانند این کار را با کند کردن روند زوال وضعیت قلب شما یا با ارائه فناوری هایی برای کمک به قلب شما انجام دهند.

افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی باید از سبک زندگی سالمی برخودراد باشند. که این شامل موارد زیر باشد:

داشتن وزن سالم

مصرف رژیم غذایی اصلاح شده

محدود کردن مصرف کافئین

خواب کافی

کنترل استرس

ترک سیگار

عدم مصرف الکل

یکی از بزرگترین چالش ها، پایبندی به یک برنامه ورزشی منظم است.  ورزش برای فردی که قلب آسیب دیده دارد می تواند بسیار خسته کننده باشد. با این حال ورزش برای حفظ وزن سالم و طولانی کردن عملکرد قلب بسیار مهم است.

بهترین نوع ورزش برای شما به نوع کاردیومیوپاتی شما بستگی دارد.  پزشک به شما کمک می‌کند تا یک برنامه ورزشی مناسب را تعیین کنید و مواردی را به شما می‌گوید که در حین ورزش باید مراقب آنها باشید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline