ترس از تاریکی باعث علائم شدید اضطراب و افسردگی می شود. ترس زمانی که بیش از حد، غیرمنطقی یا بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد به فوبیا تبدیل می شود.

ترس از تاریکی اغلب از دوران کودکی شروع می شود و به عنوان بخشی طبیعی از رشد در نظر گرفته می شود. مطالعات متمرکز بر این فوبیا نشان داده است که انسان ها اغلب از تاریکی به دلیل نداشتن هرگونه محرک بصری می ترسند. به عبارت دیگر؛ افراد ممکن است از شب و تاریکی بترسند زیرا نمی توانند آنچه را که در اطرافشان است ببینند.

در حالی که برخی از ترس ها طبیعی است، زمانی که شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره و الگوهای خواب می کند، باید به پزشک مراجعه کرد.

همچنین ببینید:

چگونه با Enochlophobia یا ترس از جمعیت زندگی کنیم؟

علائم ترس از تاریکی

علائمی که ممکن است با نیکوتوفوبیا تجربه کنید بسیار شبیه علائمی است که در سایر فوبیاها وجود دارد. افراد مبتلا به این فوبیا ترس شدیدی را تجربه می کنند که باعث ناراحتی آنها در تاریکی می شود. علائم ممکن است با فعالیت های روزانه مدرسه یا کار تداخل داشته باشد. آنها حتی ممکن است منجر به مشکلات سلامتی نیز شوند.

فوبیاهای مختلف علائم مشابهی دارند. این علائم ممکن است فیزیکی یا احساسی باشند. با نیکوتوفوبیا، علائم ممکن است با قرار گرفتن در تاریکی یا حتی فکر کردن در مورد موقعیت هایی که در آن خود را در تاریکی می بینید، ایجاد شود.

علائم فیزیکی عبارتند از:

• مشکل در تنفس
• ضربان قلب سریع
• درد قفسه سینه
• لرزش
• سرگیجه
• ناراحتی معده
• گرگرفتگی
• تعریق

علائم عاطفی عبارتند از:

• احساس شدید اضطراب یا وحشت
• نیاز شدید برای فرار از وضعیت
• جدا شدن از خود یا احساس "غیر واقعی"
• از دست دادن کنترل
• احساس مرگ و بیهوش شدن
• احساس ناتوانی در برابر ترس خود

ترس های عادی در مقابل فوبیا

داشتن مقداری ترس از تاریکی لزوماً به این معنی نیست که شما فوبیا دارید. با این حال، وقتی ترس شروع به تداخل در زندگی روزمره شما می کند، ممکن است ترس غیر منطقی در نظر گرفته شود.

عوامل خطر ترس از تاریکی

ترس از تاریکی و شب اغلب در دوران کودکی بین سنین 3 تا 6 سالگی شروع می شود. در این مرحله، ممکن است بخشی طبیعی از رشد باشد.  همچنین ترس در این سن با تصور عوامل خطر زیر رایج است:

• ارواح
• هیولا
• صداهای عجیب

برای بسیاری از کودکان، خوابیدن با نور شب می تواند کمک کننده باشد تا زمانی که ترس را از بین ببرند. وقتی ترس خوابیدن را غیرممکن می‌کند، باعث اضطراب شدید می‌شود، یا تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، ممکن است به عنوان نیکوتوفوبیا در نظر گرفته شود.

عوامل خطر دیگر عبارتند از:

برخی از کودکان با دیدن اضطراب والدین در مورد مسائل خاص؛ دچار ترس می شوند.

برخی کودکان اگر بیش از حد به والدین خود وابسته باشند، یا اگر احساس درماندگی کنند، ممکن است دچار اضطراب عمومی شوند.

حوادث استرس زا؛ تروما، مانند تصادف با وسیله نقلیه یا آسیب، ممکن است فرد را بیشتر در معرض ابتلا به فوبیا قرار دهد.

برخی از بزرگسالان و کودکان، احتمالاً به دلیل ژنتیک، بیشتر مستعد ترس هستند.

همچنین ببینید:

چه ارتباطی بین استرس و فشار خون بالا وجود دارد؟

نکوتوفوبیا و اختلالات خواب

ترس از تاریکی ممکن است با اختلال خواب مانند بی خوابی همراه باشد.  یک مطالعه کوچک بر روی دانش آموزان مبتلا به بی خوابی نشان داد که تقریباً نیمی از دانش آموزان از تاریکی می ترسند. محققان پاسخ دانش‌آموزان به صداها را در نور و تاریکی اندازه‌گیری کردند. کسانی که بیشترین مشکل را برای خواب داشتند، بیشتر از سر و صدا در تاریکی وحشت زده می شدند.

تشخیص ترس از تاریکی

با موارد زیر باید به پزشک مراجعه کرد:

• مشکل در خوابیدن
•  داشتن اضطراب در تاریکی

پزشک شما همچنین ممکن است یک سابقه روانپزشکی و اجتماعی را در نظر بگیرد. پزشک شما ممکن است از معیارهای تشخیصی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) در مورد فوبیای خاص برای تشخیص استفاده کند.

درمان ترس از تاریکی

برخی از فوبیاها لزوماً نیازی به درمان ندارند، به خصوص اگر ترس شما از چیزی باشد که معمولاً در زندگی روزمره با آن مواجه نمی شوید، مانند مارها یا عنکبوت ها. از طرف دیگر، نایکتوفوبیا می تواند خواب را بسیار دشوار کند و این می تواند بر سلامت کلی تأثیر بگذارد و منجر به اختلالات خواب شود.

به طور کلی، شما ممکن است به دنبال درمان باشید اگر:

• ترس شما را دچار اضطراب یا وحشت شدید می کند
• احساس می کنید ترس بیش از حد یا حتی غیر منطقی است
• اجتناب از موقعیت های خاص به دلیل ترس
• احساس ترس به مدت شش ماه یا بیشتر

درمان برای افراد مبتلا به بی خوابی شامل ترک اتاق خواب تاریک برای خوابیدن در یک اتاق روشن است. مشکل این درمان این است که فوبیا را برطرف نمی کند.

درمان افراد را به طور مکرر در معرض ترس های خود قرار می دهد تا زمانی که چیزی که از آن می ترسند، مانند قرار گرفتن در تاریکی، دیگر باعث ایجاد احساس اضطراب یا وحشت نمی شود.

چند راه برای قرار گرفتن در معرض ترس وجود دارد، از جمله تجسم ترس و تجربه ترس در زندگی واقعی. بسیاری از برنامه های درمانی این دو رویکرد را با هم ترکیب می کنند.

درمان شناختی

این نوع درمان به افراد کمک می کند تا احساسات خود را از اضطراب شناسایی کرده و افکار مثبت یا واقع بینانه تری را جایگزین آن کنند.

در مورد نیکوتوفوبیا، ممکن است اطلاعاتی به فرد ارائه شود تا نشان دهد که بودن در تاریکی لزوماً به عواقب منفی منجر نمی شود. این نوع درمان معمولا به تنهایی برای درمان فوبیا استفاده نمی شود.

آرامش

این مورد شامل مواردی مانند تنفس عمیق و ورزش است، که می تواند به افراد در مدیریت استرس و علائم فیزیکی مربوط به فوبیا کمک کند.

دارو

دارو همیشه درمان مناسبی برای افراد مبتلا به فوبیای خاص نیست. بر خلاف داروهای دیگر اختلالات اضطراب، تحقیقات کمی در مورد درمان فوبیای خاص با دارو وجود دارد.

اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان مبتلا به نیکوتوفوبیا است، منابع زیادی وجود دارد که می توانید از آنها کمک بگیرید. مراجعه به پزشک یا روانشناس اولین قدم برای درمان است.

بسیاری از افراد ترس مربوط به پرواز و فضاهای بسته را تجربه می کنند. وقتی ترس با زندگی روزمره شما تداخل پیدا می کند و بر خواب شما تأثیر می گذارد، به خصوص اگر شش ماه یا بیشتر از آن گذشته باشد، به پزشک خود اطلاع دهید. درمان از طریق درمان شناختی یا رفتاری می تواند به شما کمک کند بر ترس خود غلبه کنید و خواب شبانه بهتری داشته باشید.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline