انسان ها به لمس کردن و نوازش شدن نیاز دارند. از بدو تولد تا روزی که می میریم ، نیاز ما به تماس فیزیکی باقی می ماند. گرسنگی در لمس همچنین به عنوان گرسنگی پوست یا محرومیت از لمس و نوازش شناخته می شود٬ زمانی اتفاق می افتد که شخص لمس و نوازش  کمی از اطرافیان خود  تجربه می کند.

 در واقع به نظر می رسد این بیماری در کشورهایی که به طور فزاینده ای از لمس کردن بیزار هستند رایج تر باشد. به عنوان مثال ، یک مطالعه در سال 2015 اندازه گیری میزان استقبال مردم از تماس فیزیکی در پنج کشور را اندازه گیری کرد.  فنلاند و فرانسه در صدر قرار گرفتند، در حالی که انگلستان در پایین قرار داشت. هیچ کس مطمئن نیست که چرا فرهنگها در پذیرش تماس لمسی متفاوت هستند.  این ممکن است به دلیل افزایش استفاده از فناوری ، ترس از لمس شدن به عنوان عوامل نامناسب یا فرهنگی تلقی شود.

همچنین ببینید:

بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا چیست؟ (دلایل و راه های درمان آن)

 آیا گرسنگی پوست فقط در مورد لمس حسی صدق می کند؟

 قطعا نه.  هر گونه لمس مثبت مفید است.

 در طول بیماری همه گیر COVID-19 ، بسیاری از افراد دست دادن در محل کار ، در آغوش گرفتن دوستانه یا نوازش خود را از دست دادند ، که می تواند منجر به احساس گرسنگی در هنگام تماس شود. برای برخی ، این همه گیری باعث کاهش لمس حسی مانند گرفتن دست٬درآغوش گرفتن و نوازش شده است. دانشمندان دریافتند که سیستمی از فیبرهای عصبی موسوم به آوران C-touchile برای تشخیص هر نوع لمس ملایم وجود دارد. در واقع ، بر اساس یک مطالعه در سال 2017 ، منبع ایده آل سرعت لمس حدود 3 سانتی متر در ثانیه است. این باعث آزاد شدن اکسی توسین می شود که به عنوان "هورمون عشق" نیز شناخته می شود.

 چرا نوازش مهم است؟

 تماس پوست با پوست نه تنها برای سلامت روحی و روانی بلکه برای سلامت جسمانی نیز حیاتی است. هنگامی که احساس می کنید تحت فشار قرار گرفته اید، بدن هورمون استرس کورتیزول را آزاد می کند.  یکی از بزرگترین کارهایی که لمس و نوازش می تواند انجام دهد کاهش چنین استرسی است و به سیستم ایمنی اجازه می دهد تا آنطور که باید کار کند.لمس همچنین می تواند برخی از عملکردهای بدن را آرام کند ، مانند ضربان قلب و فشار خون.این کار را با تحریک گیرنده های فشار انجام می دهد که سیگنال ها را به عصب واگ منتقل می کند.  این عصب مغز را به بقیه بدن متصل می کند.  از سیگنال ها برای کند کردن سرعت سیستم عصبی استفاده می کند. در اوایل زندگی ، تصور می شود که لمس برای ایجاد روابط سالم با تحریک مسیرهای اکسی توسین ، سروتونین ضد افسردگی طبیعی و انتقال دهنده عصبی لذت دوپامین بسیار مهم است. علاوه بر این ، می تواند با تنهایی مقابله کند.  بر اساس یک مطالعه معتبر 2017 ، لمس ملایم می تواند درد و احساس محرومیت اجتماعی را کاهش دهد.

 چگونه می توانید بفهمید که گرسنه هستید؟

 هیچ راه قطعی برای دانستن وجود ندارد.  اما به طور خلاصه ، شما ممکن است احساس تنهایی شدید یا محرومیت از محبت کنید.

 این علائم ممکن است با موارد زیر ترکیب شود:

 احساس افسردگی

 اضطراب

 فشار

 رضایت از روابط پایین

 مشکل در خوابیدن

 تمایل به اجتناب از دلبستگی های ایمن

 شما همچنین ممکن است ناخودآگاه کارهایی را برای شبیه سازی لمس انجام دهید ، مانند حمام کردن یا دوش گرفتن طولانی مدت ، پوشاندن خود با پتو و حتی نگه داشتن حیوان خانگی.

همچنین ببینید:

وسواس فکری (OCD) چیست و چطور درمانش کنیم؟

 برخی از افراد ارتباط نزدیک را با اعتماد برقرار می کنند.  اگر به شخصی اعتماد ندارند ، بعید است که بخواهند آن شخص به او دست بزند.  اما این بدان معنا نیست که آنها مشتاق مزایای در آغوش گرفتن یا دست دادن نیستند.

 به عنوان مثال ، گاهی اوقات دوست نداشتن لمس و نوازش توسط افراد در طیف عصبی و افراد غیرجنسی گزارش می شود. همچنین ممکن است نتیجه تجربیات دوران کودکی باشد.  یک مطالعه در سال 2012 نشان می دهد افرادی که والدین آنها  را معمولاً در آغوش گرفته بودند ، بیشتر در بزرگسالی افراد را در آغوش می گرفتند. عدم تجربه لمس مثبت مکرر در کودکی ممکن است بر توسعه سیستم اکسی توسین و صمیمیت و مهارتهای اجتماعی کودک تأثیر بگذارد – اگرچه این برای همه صادق نیست.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline