شما در ترافیک نشسته اید ، یک جلسه مهم دارید و دیر شده و در حال تماشای دقیقه ها هستید.  هیپوتالاموس شما ، یک برج کنترل کوچک در مغز شما ، تصمیم می گیرد دستور زیر را ارسال کند: هورمون های استرس را وارد کنید!  این هورمون های استرس همان هورمون هایی هستند که پاسخ "مبارزه یا فرار" بدن شما را تحریک می کنند.  قلب شما تند می زند ، نفس شما سریع می شود و ماهیچه های شما آماده عمل هستند.  این پاسخ برای محافظت از بدن شما در شرایط اضطراری با آماده سازی واکنش سریع طراحی شده است و استرس روز به روز  می تواند سلامت شما را در معرض خطر جدی قرار دهد.

 استرس یک واکنش طبیعی جسمی و روحی به تجربیات زندگی است.  همه گاه و بیگاه استرس خود را ابراز می کنند.  هر چیزی از مسئولیت های روزمره از کار و خانواده گرفته تا رویدادهای جدی زندگی مانند تشخیص جدید ، جنگ یا مرگ یکی از عزیزان می تواند باعث ایجاد استرس شود.  برای شرایط فوری و کوتاه مدت ، استرس می تواند برای سلامتی شما مفید باشد.  این می تواند به شما کمک کند با شرایط بالقوه جدی کنار بیایید.  بدن شما با ترشح هورمون هایی که ضربان قلب و تنفس شما را افزایش می دهند و ماهیچه های شما را برای واکنش آماده می کنند ، به استرس پاسخ می دهد.

همچنین ببینید:

اختلال هیپومانیا (نیمه شیدایی) چیست؟

 اما اگر واکنش استرس شما شلیک خود را متوقف نکند و این سطوح استرس به مراتب بیشتر از مدت زمان لازم برای بقا باقی بماند ، می تواند بر سلامتی شما تأثیر بگذارد.  استرس مزمن می تواند علائم مختلفی را ایجاد کند و بر سلامت عمومی شما تأثیر بگذارد.  علائم استرس مزمن عبارتند از:

 تحریک پذیری

 اضطراب

 افسردگی

 سردرد

 بیخوابی

 سیستم عصبی مرکزی و غدد درون ریز:

 سیستم عصبی مرکزی شما (CNS) مسئول پاسخ "مبارزه یا فرار" شما است.  در مغز شما ، هیپوتالاموس به چرخش در می آید و به غدد فوق کلیوی شما می گوید که هورمون های استرس آدرنالین و کورتیزول را آزاد کنند.  این هورمون ها ضربان قلب شما را افزایش می دهند و خون را به مناطقی می رسانند که در مواقع ضروری به آن نیاز دارند ، مانند ماهیچه ها ، قلب و سایر اندام های مهم.

 وقتی ترس درک شده از بین رفت ، هیپوتالاموس باید به همه سیستم ها بگوید که به حالت عادی برگردند.  اگر CNS نتواند به حالت عادی برگردد ، یا اگر عامل استرس زا از بین نرود ، پاسخ ادامه میابد.

 استرس مزمن همچنین عاملی در رفتارهایی مانند پرخوری یا عدم خوردن کافی ، سوء مصرف الکل یا مواد مخدر و کناره گیری اجتماعی است.

همچنین ببینید:

فوبیا چیست؟ انواع فوبیا، علل، علائم و درمان آن

 سیستم های تنفسی و قلبی عروقی

 هورمون های استرس بر سیستم تنفسی و قلبی عروقی شما تأثیر می گذارند.  در طول واکنش استرس ، شما سریعتر تنفس می کنید تا بتوانید خون غنی از اکسیژن را به سرعت در بدن خود پخش کنید.  اگر از قبل مشکل تنفسی مانند آسم یا آمفیزم دارید ، استرس می تواند تنفس را حتی سخت تر کند. تحت استرس ، قلب شما نیز سریعتر پمپاژ می کند.  هورمون های استرس باعث تنگ شدن رگ های خونی شما و هدایت اکسیژن بیشتر به ماهیچه های شما می شوند بنابراین شما قدرت بیشتری برای اقدام خواهید داشت.  اما این امر فشار خون شما را نیز افزایش می دهد. در نتیجه ، استرس مکرر یا مزمن باعث می شود قلب شما برای مدت طولانی بسیار سخت کار کند.  وقتی فشار خون شما بالا می رود ، خطرات ناشی از سکته یا حمله قلبی را نیز افزایش می‌دهد.

 دستگاه گوارش:

 تحت استرس ، کبد شما قند خون اضافی (گلوکز) تولید می کند تا به شما انرژی دهد.  اگر تحت استرس مزمن هستید ، بدن شما ممکن است نتواند با این افزایش اضافی گلوکز همراه باشد.  استرس مزمن ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد. هجوم هورمون ها ، تنفس سریع و افزایش ضربان قلب نیز می تواند سیستم گوارشی شما را مختل کند.  به دلیل افزایش اسید معده ، احتمال سوزش سر دل یا رفلاکس اسید بیشتر است.  استرس زخم ایجاد نمی کند (باکتری به نام H. pylori اغلب ایجاد می کند) ، اما می تواند خطر ابتلا به آنها را افزایش داده و باعث فعال شدن زخم های موجود شود. استرس همچنین می تواند بر نحوه حرکت غذا در بدن شما تأثیر بگذارد و منجر به اسهال یا یبوست شود.  همچنین ممکن است تهوع ، استفراغ یا معده درد را تجربه کنید.

 سیستم عضلانی:

 وقتی استرس دارید ماهیچه های شما برای محافظت از خود در برابر آسیب کشیده می شوند.  آنها تمایل دارند پس از استراحت دوباره آزاد شوند ، اما اگر دائماً تحت استرس هستید ، ماهیچه های شما ممکن است فرصتی برای آرامش پیدا نکنند.  ماهیچه های سفت باعث سردرد ، درد پشت و شانه و بدن درد می شوند.  با گذشت زمان ، این می تواند یک چرخه ناسالم را ایجاد کند ، زیرا ورزش را متوقف کرده و برای تسکین به داروهای ضد درد مراجعه می کنید.

 رابطه جنسی و سیستم تولید مثل:

 استرس برای بدن و ذهن خسته کننده است.  از دست دادن میل خود در مواقع استرس مداوم غیر معمول نیست.  در حالی که استرس کوتاه مدت ممکن است باعث شود مردان بیشتر هورمون تستوسترون مردانه تولید کنند ، این اثر دوام ندارد. اگر استرس برای مدت طولانی ادامه پیدا کند ، سطح تستوسترون مردان می تواند شروع به کاهش کند.  این می تواند در تولید اسپرم اختلال ایجاد کند و باعث اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی شود.  استرس مزمن همچنین ممکن است خطر عفونت را برای اندام های تناسلی مردان مانند پروستات و بیضه ها افزایش دهد. برای زنان ، استرس می تواند بر چرخه قاعدگی تأثیر بگذارد.  این می تواند منجر به قاعدگی های نامنظم ، سنگین تر یا دردناک تر شود.  استرس مزمن همچنین می تواند علائم فیزیکی یائسگی را افزایش دهد.

 سیستم ایمنی:

 استرس سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند ، که می تواند یک مزیت برای موقعیت های فوری باشد.  این تحریک می تواند به شما در جلوگیری از عفونت و بهبود زخم کمک کند.  اما با گذشت زمان ، هورمون های استرس سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کرده و پاسخ بدن شما به مهاجمان خارجی را کاهش می دهد.  افرادی که تحت استرس مزمن هستند مستعد ابتلا به بیماری های ویروسی مانند آنفولانزا و سرماخوردگی و سایر عفونت ها هستند.  استرس همچنین می تواند مدت زمان لازم برای بهبودی از بیماری یا آسیب را افزایش دهد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline