میکروآلبومینوری و نفروپاتی دیابتی

میکروآلبومینوری به مقدار بیش از حد طبیعی آلبومین در ادرار اشاره دارد. ارزش بالای این پروتئین ادراری ممکن است نشان دهنده مشکل در کلیه ها باشد. از آنجایی که افراد مبتلا به دیابت در معرض افزایش خطر عوارض کلیوی هستند، پزشک ممکن است برای کمک به تشخیص علائم اولیه بیماری کلیوی، آزمایش میکروآلبومینوری را تجویز کند.

دیابت عامل اصلی بیماری کلیوی است. برخی از افراد ممکن است به بیماری کلیوی مرتبط با دیابت به عنوان نفروپاتی دیابتی اشاره کنند.  وظایف اصلی کلیه ها شامل فیلتر کردن مواد زائد از خون و تولید ادرار است. کلیه ها این کار را با استفاده از فیلترهایی به نام نفرون انجام می دهند. به عنوان یک عارضه احتمالی دیابت، نفرون ها ممکن است ضخیم تر و به مرور زمان دچار زخم شوند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، کلیه ها ممکن است به خوبی عمل نکنند و باعث انتقال پروتئین هایی مانند آلبومین به ادرار شود. بنابراین، پزشکان می توانند سطح این پروتئین را در ادرار اندازه گیری کنند تا به شناسایی علائم اولیه آسیب کلیه کمک نمایند.

کبد پروتئین آلبومین تولید می کند که وارد جریان خون می شود تا موادی مانند هورمون ها را در تمامی بدن انتقال دهد. هنگامی که فرد از سلامت خوبی برخوردار است، این پروتئین به طور معمول در خون باقی می ماند و آلبومین کمی در ادرار وجود دارد یا اصلا وجود ندارد.

همچنین ببینید:

افسردگی بر پیشرفت بیماری کلیه در مبتلایان به دیابت نوع ۱ اثر دارد!

میکروآلبومینوری اصطلاحی است برای زمانی که مقدار آلبومین در ادرار بیشتر از مقدار طبیعی باشد. اغلب آزمایشگاه ها میزان دفع آلبومین ادرار را برای میکروآلبومینوری 30-30 میلی گرم در روز تعریف می کنند. برخی از آزمایشگاه ها ممکن است آن را 20-200 میکروگرم در دقیقه تعریف کنند.

تکنسین های آزمایشگاه نتیجه کمتر از 30 میلی گرم در روز را طبیعی و مقدار بالاتر از 300 میلی گرم در روز را به عنوان ماکروآلبومینوری در نظر می گیرند.

میکروآلبومینوری حاکی از افزایش متوسط ​​آلبومین ادرار است که ممکن است نشان دهنده بیماری کلیوی در مراحل اولیه باشد. ماکروآلبومینوری ممکن است نشان دهنده بیماری کلیوی در مراحل بعدی باشد. به این ترتیب، توصیه می شود افراد دیابتی تحت غربالگری منظم از نظر آسیب کلیوی قرار گیرند و اقدامات مناسبی را برای کاهش خطر انجام دهند.

میکروآلبومینوری چگونه با دیابت ارتباط دارد؟

دیابت وضعیتی است که توانایی بدن برای پردازش گلوکز خون را مختل می سازد. در نتیجه، افراد مبتلا به دیابت ممکن است سطح قند خون خود را افزایش دهند که می تواند باعث عوارضی مانند آسیب کلیه شود.

کلیه ها حاوی فیلترهایی به نام نفرون هستند. این ساختارها شامل شبکه‌ای از رگ‌های خونی کوچک به نام گلومرول است که از یک سیستم فیلتراسیون گلومرولی استفاده می‌کند تا به مولکول‌های کوچک مانند مواد زائد اجازه عبور داده و تبدیل به ادرار شود. در کلیه های سالم، مواد مفید برای عبور از فیلتر و در خون باقی می مانند. این مواد شامل پروتئین ها و گلبول های قرمز است.

سطح بالای قند خون می تواند به رگ های خونی کلیه ها آسیب برساند که می تواند باعث فیلتر ناکافی خون شود. پس از سال‌ها، این آسیب ممکن است منجر به سرایت پروتئین‌هایی مانند آلبومین به داخل ادرار شود. به این ترتیب، میکروآلبومینوری ممکن است نشانه‌های اولیه آسیب کلیوی یا بیماری کلیوی را نشان دهد.

شواهد نشان می دهد که وجود پروتئین در ادرار که به عنوان پروتئینوری شناخته می شود، نفروپاتی دیابتی است. در بین افرادی که طی 5 سال گذشته تشخیص دیابت نوع 1 را دریافت کرده اند، شیوع میکروآلبومینوری 41% است. برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2، تحقیقات شیوع 25.6٪ را نشان می دهد.

عوامل دیگری که ممکن است نقش داشته باشند:

عوامل دیگری که می توانند در ایجاد میکروآلبومینوری نقش داشته باشند عبارتند از:

• التهاب یا آسیبی که بر کلیه ها تأثیر می گذارد
• فشار خون بالا
• تب
• ورزش سنگین
• عفونت ها، مانند عفونت مجرای ادرار
• کم آبی بدن
• افزایش سن
• افزایش وزن
• ژنتیک
• پره اکلامپسی در بارداری
• نارسایی قلبی

علائم

میکروآلبومینوری علائم خاصی ندارد. از آنجایی که این نشانه احتمالی آسیب زودرس کلیه است، عدم آسیب قابل توجه به این معنی است که بسیاری از افراد ممکن است در این مرحله علائمی نداشته باشند. با این حال، برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که ادرارشان کف آلود به نظر می رسد یا ورم هایی دارند که روی دست ها، پاها، صورت یا شکم تاثیر می گذارد.

افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی هستند عبارتند از:

• افراد مبتلا به دیابت
• افراد با فشار خون بالا
• افراد با سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا نارسایی کلیه
• داشتن سن 65 سال یا بیشتر

همچنین ببینید:

سنگ شکن کلیه چیست؟

تشخیص

فرد برای تشخیص دقیق میکروآلبومینوری باید به پزشک مراجعه کند.  پزشک ممکن است ابتدا سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و علائم فرد را مورد بررسی قرار دهد. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی انجام خواهند داد.

سپس پزشک نمونه ادرار را تجویز می کند. هیچ آمادگی خاصی لازم نیست، اما در موارد نادر، پزشک ممکن است از فرد بخواهد که تمام ادرار خود را به مدت 24 ساعت در خانه جمع آوری کند.

همچنین پزشک ممکن است آزمایش نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) را تجویز کند. این موضوع همچنین کراتینین را اندازه گیری می کند، که محصول زائد کراتین است، ماده ای که انرژی ماهیچه ها را تامین می کند.

ممکن است برای بررسی سلامت کلی کلیه‌ها، آزمایش‌های بیشتری مانند آزمایش‌های تصویربرداری یا بیوپسی ضروری باشد.

درمان

گزینه های درمانی مختلفی برای مدیریت میکروآلبومینوری موجود است.  هدف از درمان جلوگیری از آسیب بیشتر به کلیه ها و کاهش احتمال عوارض بیشتر است.

ممکن است فرد بتواند با استفاده از داروها میزان آلبومین موجود در ادرار را کاهش دهد. برای مثال پزشک ممکن است مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) را تجویز کند. این داروها می توانند به کاهش فشار خون کمک کنند، زیرا سطوح بالای آن می تواند سبب آسیب کلیه گردد.

پزشک همچنین ممکن است تغییرات سبک زندگی را برای کمک به کاهش میزان آلبومین در ادرار توصیه کند، مانند:

• کاهش وزن
• ورزش منظم
• ترک سیگار، در صورت لزوم
• عدم نوشیدن الکل
• اصلاح رژیم غذایی، مانند مصرف نمک و پروتئین کمتر

چه زمانی به پزشک مراجعه نمایید؟

به دلیل عدم وجود علائم قابل توجه میکروآلبومینوری، ممکن است فرد مشکوک به میکروآلبومینوری نباشد. با این حال، بررسی عملکرد کلیه باید بخشی منظم از بررسی های سلامتی افراد باشد. افراد همچنین باید به تغییرات در تکرر ادرار و علائم احتمالی پروتئینوری مانند ادرار کف آلود و تورم توجه داشته باشند.

خلاصه کلی

میکروآلبومینوری زمانی رخ می دهد که مقدار غیر طبیعی آلبومین در ادرار وجود داشته باشد. به طور معمول، این پروتئین قادر به عبور از سیستم فیلتراسیون کلیه ها نیست. با این حال زمانی که کلیه ها آسیب ببینند، آلبومین ممکن است از فیلتر سرایت کرده و وارد ادرار شود. به این ترتیب، وجود آلبومین در ادرار ممکن است نشان دهنده آسیب کلیه باشد.

آسیب کلیه یکی از عوارض کلی دیابت است. آزمایش میکروآلبومینوری ممکن است راهی مناسب برای شناسایی علائم اولیه بیماری کلیوی باشد و به فرد امکان می دهد درمان مناسب را دریافت کند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday