پیرچشمی چیست؟
پیرچشمی یک بیماری چشمی است که بر توانایی شما برای تمرکز بر روی اشیاء نزدیک تاثیر می گذارد. در مورد علل آن و نحوه تشخیص علائم بیاموزید.
پیرچشمی یک بیماری چشمی است که در آن چشم شما به تدریج توانایی تمرکز سریع روی اشیاء نزدیک را از دست می دهد. این اختلالی است که در طول فرآیند طبیعی پیری، افراد را تحت تأثیر قرار می دهد.
هنگامی که نور وارد چشم شما می شود از قرنیه عبور می کند، سپس از مردمک چشم شما می گذرد.
عنبیه چشم حلقه ای است رنگی، در چشم شما که مردمک چشم را باز و بسته می کند تا میزان نور عبوری از آن را تنظیم کند. نور پس از عبور از مردمک چشم، از عدسی عبور می کند.
وقتی عدسی چشم در سالم ترین حالت باشد، تغییر شکل می دهد تا بتواند اشعه های نور را بیشتر شکست دهد و در نهایت آنها را بر روی شبکیه در پشت چشم متمرکز نماید.
انعطاف پذیری عدسی چشم با افزایش سن کمتر می شود و نمی تواند به این راحتی تغییر شکل دهد؛ در نتیجه نمی تواند نور را به درستی خم کند تا روی شبکیه چشم شما متمرکز کند.
علائم پیرچشمی
شایع ترین علائم پیرچشمی در حدود 40 سالگی برای اکثر افراد رخ می دهد.
علائم پیرچشمی معمولاً شامل کاهش تدریجی توانایی شما در خواندن یا انجام کار از نزدیک است. علائم شایع پیرچشمی عبارتند از:
- خستگی چشم یا سردرد پس از مطالعه یا انجام کاری با دید نزدیک
- مشکل در خواندن حروف کوچک
- خستگی در زمان انجام کارهایی که نیاز به دید نزدیک دارد
- نیاز به نور بیشتر هنگام مطالعه یا انجام کارهای نزدیک
- نیاز به دور نگه داشتن اشیا به اندازه طول یک بازو جهت تمرکز مناسب بر روی آنها
- مشکلات کلی در دیدن و تمرکز روی اشیاء نزدیک به شما
- تنگ کردن چشم
دوربینی وضعیتی است که علائمی شبیه پیرچشمی دارد اما با این حال آنها دو اختلال متفاوت هستند.
در هر دو حالت، اجسام دور واضح هستند، اما اجسام نزدیک تر تار به نظر می رسند.
دوربینی یک عیب انکساری است که در بدو تولد وجود دارد.
ممکن است دوربینی داشته باشید و سپس با افزایش سن به پیرچشمی مبتلا شوید.
همچنین ببینید:
هر آنچه باید در مورد شب کوری بدانید
علل پیرچشمی
در سنین جوانی عدسی چشم شما انعطاف پذیر و نسبتاً الاستیک است و می تواند طول یا شکل خود را با کمک حلقه ای از عضلات کوچک که آن را احاطه کرده اند تغییر دهد.
ماهیچه هایی که دور چشم شما را احاطه کرده اند می توانند به راحتی عدسی را تغییر شکل داده و تنظیم کنند تا هم تصاویر نزدیک و هم از دور را در خود جای دهد.
با افزایش سن عدسی انعطاف پذیری خود را از دست می دهد و شروع به سفت شدن می کند که در نتیجه، عدسی قادر به تغییر شکل نیست و برای تمرکز روی تصاویر نزدیک منقبض می شود.
با سخت شدن عدسی، چشم شما به تدریج توانایی خود را برای تمرکز مستقیم نور بر روی شبکیه از دست می دهد.
عوامل خطر پیرچشمی
مهم ترین عامل خطر پیرچشمی افزایش سن است. اکثر مردم تا سن 40 سالگی توانایی تمرکز بر روی اشیاء نزدیک را از دست می دهند.
پیرچشمی بر روی همه افراد تأثیر می گذارد، اما برخی از افراد بیشتر از دیگران تحت تاثیر آن قرار می گیرند. برخی بیماری‌ها یا داروها می‌توانند باعث پیرچشمی در افراد کمتر از 40 سال شوند.
وقتی علائم پیرچشمی زودتر از حد معمول رخ می‌دهد، به آن پیرچشمی زودرس می‌گویند. اگر علائم پیرچشمی را در سنی زودتر از شروع طبیعی مشاهده کردید، ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد.
اگر موارد زیر در شما وجود داشته باشد در معرض خطر پیر چشمی زودرس هستید:
- کم خونی، به منظور کمبود گلبول های قرمز طبیعی خون
- بیماری قلبی و عروقی
- دیابت یا مشکل در متابولیسم قند خون
- دوربینی به این معنی باعث می گردد دیدن اشیا نزدیک برای شما سخت تر از دیدن اشیا دور باشد
- مولتیپل اسکلروزیس، که یک بیماری مزمن است و مغز را تحت تاثیر قرار می دهد
- میاستنی گراویس، یک اختلال عصبی عضلانی است که بر اعصاب و عضلات شما تأثیر می گذارد
- ضربه یا بیماری چشم
- نارسایی عروقی یا جریان خون ضعیف
برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه می توانند توانایی چشم شما را برای تمرکز روی تصاویر نزدیک کاهش دهند.
مصرف موارد زیر می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به پیرچشمی زودرس قرار دهد:
- الکل
- داروهای ضد اضطراب
- داروهای ضد افسردگی
- آنتی هیستامین ها
- داروهای ضد روان پریشی
- ضد اسپاسم
- دیورتیک ها (داروهای ادرار آور)
عوامل دیگری که ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به پیرچشمی زودرس قرار دهد عبارتند از:
- جنسیت
- انجام جراحی چشم
- داشتن رژیم غذایی ناسالم
تشخیص پیرچشمی
اگر هر یک از علائم پیرچشمی را دارید به متخصص چشم خود مراجعه نمایید.
حتی اگر هیچگونه علائمی نداشته باشید اما باید در سن 40 سالگی معاینه چشم انجام دهید.
ارزیابی انکسار وجود نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم یا پیرچشمی را در فرد مشخص می کند.
پزشک قطره هایی در چشم شما می ریزد تا مردمک چشم را جهت معاینه سلامت چشم گشاد کند.
این قطره ممکن است حساسیت چشم را تا چند ساعت پس از معاینه بیشتر کند.
اتساع مردمک باعث می گردد پزشک شما به راحتی بتواند داخل چشم را ببیند.
درمان پیرچشمی
هیچ درمانی برای پیرچشمی وجود ندارد؛ با این حال چندین روش درمانی برای اصلاح دید شما وجود دارد.
بسته به شرایط و سبک زندگی خود، ممکن است بتوانید از عینک، لنزهای تماسی یا جراحی برای مشاهده بهتر انتخاب کنید.
تجویز عینک مطالعه
اگر قبل از ابتلا به پیرچشمی نیازی به عینک نداشتید، ممکن است بتوانید از عینک مطالعه استفاده کنید.
هنگام انتخاب یک جفت عینک مطالعه بدون نسخه، درجات مختلف بزرگنمایی را امتحان کنید. کمترین بزرگنمایی را انتخاب کنید که به شما امکان می دهد روزنامه را راحت بخوانید.
لنزهای تجویزی
اگر نتوانید بزرگنمایی مناسبی از پیشنهادات بدون نسخه پیدا کنید، برای پیرچشمی به لنزهای نسخه ای نیاز خواهید داشت.
همچنین اگر از قبل لنزهایی برای اصلاح مشکل چشم دارید، به نسخه جدید نیاز خواهید داشت.
انواع مختلفی از لنزهای تجویزی وجود دارد، مانند موارد زیر:
1- عینک دو کانونی
عینک دو کانونی که اغلب برای پیرچشمی تجویز می گردد، عینکی است با دو نسخه متفاوت در یک لنز در قسمت بالای لنز یک عدسی برای دیدن اشیا دور وجود دارد.
قسمت پایینی شامل لنزی است که به شما کمک می کند اشیا را از نزدیک بببینید.
2- عینک سه کانونی
عینک سه کانونی دارای سه لنز می باشد:
- یکی برای دید نزدیک
- یکی برای دید وسط
- یکی برای دید دور
3- لنز های تماسی
انواع مختلفی از لنز های تماسی وجود دارد که در مشکل پیرچشمی می تواند کمک کننده باشد.
4- لنزهای تماسی دو کانونی
لنز دو کانونی با دو نقطه کانونی؛ یکی نزدیک و یکی دور به فرد کمک می کند.
5- لنزهای تماسی چند کانونی
لنزهای چند کانونی شباهت زیادی به لنزهای دو کانونی دارد؛ اما لنز چند کانونی می تواند بیش از دو نقطه کانونی داشته باشد.
با افزایش سن، چشمان شما به تدریج توانایی خود را برای تمرکز بر روی اشیاء نزدیک از دست می دهند در نتیجه نسخه شما باید با توجه به توصیه متخصص چشم بررسی و تغییر یابد.
عمل جراحی
چندین گزینه جراحی برای درمان پیرچشمی وجود دارد. مثلا:
- کراتوپلاستی شامل استفاده از انرژی فرکانس رادیویی برای تغییر انحنای قرنیه است. در حالی که موثر است، ممکن است برای برخی افراد به مرور زمان کاهش یابد.
- کراتومیلوزیس درجا یا جراحی لیزیک (LASIK) یک روش جراحی رایج است و برای اصلاح بینایی در گروه نزدیک بین، آستیگماتیسم یا دوربین مورد استفاده قرار می گیرد.
- جراحی انکساری شامل برداشتن عدسی طبیعی شما است. با یک لنز مصنوعی به نام کاشت لنز داخل چشمی؛ در داخل چشم جایگزین شده است.
عوارض پیرچشمی
اگر پیرچشمی شما تشخیص داده نشده یا اصلاح نشده باشد، احتمالاً بینایی شما به تدریج بدتر می شود. به مرور زمان بر سبک زندگی شما تأثیر می گذارد. اگر اصلاحی انجام نشود ممکن است یک ناتوانی بینایی قابل توجهی را تجربه کنید.
برای حفظ سطوح معمول فعالیت و بهره وری خود در محل کار و فعالیت های روزمره با مشکلاتی مواجه خواهید شد.
وقتی کارهایی مانند خواندن حروف کوچک دشوار می شوند و درمان نمی شوند، در معرض خطر سردرد و خستگی چشم قرار می گیرید.
از آنجایی که همه افراد با افزایش سن به پیرچشمی مبتلا می شوند علاوه بر نوع دیگری از مشکلات چشمی، احتمال ابتلا به پیرچشمی نیز وجود دارد.
پیرچشمی می تواند در ترکیب با:
- آستیگماتیسم، که نقصی در انحنای قرنیه است که باعث تاری دید می شود
- دوربینی
- نزدیک بینی
همچنین ممکن است در هر چشم نوع متفاوتی از مشکل چشمی وجود داشته باشد.
همچنین ببینید:
آیا به طور طبیعی می‌توان تاری دید را درمان کرد؟
نتیجه کلی
در بیشتر موارد، بینایی که به دلیل پیرچشمی از دست داده اید را می توان با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی اصلاح کرد.
کاهش تدریجی خاصیت ارتجاعی مورد نیاز برای تمرکز لنز بر روی اجسام نزدیک تا حدود سن 65 سالگی ادامه می یابد.
یعنی زمانی که بیشتر خاصیت ارتجاعی از بین می رود پس با این حال حتی در آن نقطه، دیدن اجسام نزدیک امکان پذیر است. هیچ روش اثبات شده ای برای پیشگیری از پیرچشمی وجود ندارد.
کاهش تدریجی توانایی تمرکز بر روی اجسام نزدیک را تحت تاثیر قرار می دهد.
با این مراحل می توانید به محافظت از بینایی خود کمک کنید:
- به طور منظم معاینه چشم انجام دهید.
- کنترل بیماری‌های مزمن که می‌تواند به از دست دادن بینایی کمک کند، مانند دیابت یا فشار خون بالا.
- استفاده از عینک آفتابی
- هنگام شرکت در فعالیت هایی که می تواند منجر به آسیب چشم شود، از عینک محافظ استفاده کنید.
- رژیم غذایی سالم همراه با غذاهای حاوی آنتی اکسیدان، ویتامین A و بتا کاروتن داشته باشید.
- هنگام مطالعه از نور مناسب استفاده کنید.
در مورد هر گونه تغییر در بینایی یا سلامت چشم خود با متخصص چشم صحبت کنید.
بسیاری از بیماری ها و بیماری های چشمی را می توان با مداخله و درمان زودهنگام کنترل کرد.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید