موهای زائد در زنان

موهای زائد یا ناخواسته ای که روی بدن و صورت زنان رشد می کند، نتیجه وضعیتی به نام هیرسوتیسم است. تمامی خانم ها دارای موهای صورت و بدن می باشند، اما موها معمولاً بسیار ظریف و به رنگ روشن هستند.

تفاوت اصلی بین موهای معمولی روی بدن و صورت زنان و موهای ناشی از هیرسوتیسم در بافت آن است. موهای زائد یا ناخواسته ای که روی صورت، بازوها یا سینه زن رشد می کند، معمولاً ضخیم و تیره است. زنان مبتلا به این وضعیت دارای ویژگی هایی هستند که معمولاً با هورمون های مردانه مرتبط است.

هیرسوتیسم درواقع هیپرتریکوزیس نیست، که به موهای زائد در نواحی که به آندروژن ها (هورمون های مردانه) وابسته نیستند، اشاره دارد. هیرسوتیسم موهای زائد در نواحی که معمولاً در مردان دیده می شود، مانند صورت و زیر شکم است. از طرف دیگر هیپرتریکوزیس می تواند باعث افزایش مو در هر نقطه از بدن شود.

همچنین ببینید:

چگونه مو های زائد را در دوران بارداری از بین ببریم؟

هیرسوتیسم بین 5 تا 10 درصد از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. این معمولاً در خانواده‌ها دیده می‌شود، بنابراین اگر مادر، خواهر در خانواده دارای موهای زائد باشند، ممکن است احتمال بیشتری برای رشد موهای زائد داشته باشید.

وجود موهای زائد بدن خطرناک نیست. با این حال عدم تعادل هورمونی که می تواند منجر به آن شود ممکن است سلامت یک زن را به خطر بیندازد.

چرا در زنان موهای زائد رشد می کنند؟

زنان به دلیل سطوح بالاتر از حد طبیعی آندروژن ها، از جمله تستوسترون، دچار موهای زائد در بدن یا صورت می شوند. تمامی زنان آندروژن تولید می کنند، اما سطح آن معمولاً پایین است. برخی شرایط پزشکی می تواند باعث تولید بیش از حد آندروژن در زنان شود. این وضعیت سبب رشد مو با الگوی مردانه و سایر ویژگی های مردانه مانند صدای کلفت می شود.

سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از علل رایج هیرسوتیسم است. کیست‌های خوش‌خیم که روی تخمدان‌ها ایجاد می‌شوند می‌توانند بر تولید هورمون تأثیر گذاشته و منجر به چرخه‌های قاعدگی نامنظم و کاهش باروری شوند. زنان مبتلا به PCOS اغلب آکنه متوسط ​​تا شدید و دارای اضافه وزن می باشند. علائم دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی
• تغییرات رفتاری
• ناباروری
• درد لگن
• سردرد
• اختلال در خواب

اختلالات غده فوق کلیوی

اشکال دیگر عدم تعادل هورمونی که باعث رشد بیش از حد مو می شود شامل این اختلالات غده فوق کلیوی است:

• سرطان آدرنال
• تومورهای آدرنال
• هیپرپلازی مادرزادی آدرنال

بیماری کوشینگ

غدد فوق کلیوی که درست بالای کلیه های شما قرار دارند، مسئول تولید هورمون هستند. افراد مبتلا به هیپرپلازی مادرزادی آدرنال بدون آنزیمی که برای تولید هورمون ضروری است متولد می شوند. افرادی که به بیماری کوشینگ مبتلا هستند سطوح کورتیزول بالاتر از حد طبیعی دارند. کورتیزول گاهی اوقات "هورمون استرس" نامیده می شود. تمامی این شرایط می توانند بر نحوه تولید آندروژن توسط بدن تأثیر بگذارند.

علائم اختلالات غده فوق کلیوی عبارتند از:

• فشار خون بالا
• تضعیف استخوان و عضلات
• اضافه وزن در قسمت فوقانی بدن
• سردرد
• سطح قند خون بالا یا پایین

داروها

رشد بیش از حد موهای زائد بدن یا صورت نیز می تواند ناشی از مصرف هر یک از داروهای زیر باشد:

• ماینوکسیدیل که برای تحریک رشد مو استفاده می شود
• استروئیدهای آنابولیک، که انواع مصنوعی تستوسترون هستند
• تستوسترون، که در صورت کمبود تستوسترون می تواند مصرف شود
• سیکلوسپورین، یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که اغلب قبل از پیوند اعضا استفاده می شود

در برخی موارد، زنان ممکن است هیرسوتیسم ایدیوپاتیک را تجربه کنند، به این معنی که هیچ دلیل قابل تشخیصی برای ایجاد هیرسوتیسم وجود ندارد. معمولاً مزمن است و ممکن است درمان آن دشوار باشد.

تشخیص هیرسوتیسم

پزشک در هنگام تشخیص هیرسوتیسم، تاریخچه پزشکی دقیقی را می گیرد. مصرف داروی خود را با پزشک در میان بگذارید. پزشک آزمایش خون را برای اندازه گیری سطح هورمون تجویز می کند. در برخی موارد پزشک ممکن است برای اطمینان از عدم ابتلا به دیابت، آزمایش خون را نیز تجویز کند.

سونوگرافی یا اسکن MRI از تخمدان ها و غدد فوق کلیوی ممکن است برای بررسی وجود تومور یا کیست لازم باشد.

همچنین ببینید:

لیزر موهای زائد چه عوارضی دارد؟

درمان موهای زائد یا ناخواسته

کنترل هورمون

اگر اضافه وزن دارید، پزشک به شما پیشنهاد می کند که وزن خود را کاهش داده تا رشد موهای زائد نیز کاهش یابد. چاقی می تواند نحوه تولید و پردازش هورمون ها را در بدن تغییر دهد. حفظ وزن سالم ممکن است سطح آندروژن را بدون استفاده از دارو اصلاح کند.

اگر رشد بیش از حد مو از علائم PCOS یا اختلالات آدرنال باشد، ممکن است به درمان پزشکی نیاز داشته باشید. درمان دارویی به شکل قرص های ضد بارداری و داروهای آنتی آندروژن می تواند به تعادل سطح هورمون شما کمک کند.

1. داروهای ضد آندروژن: آندروژن های استروئیدی و آنتی آندروژن های غیر استروئیدی (یا خالص) می توانند گیرنده های آندروژن را مسدود کرده و تولید آندروژن را از غدد فوق کلیوی، تخمدان ها و غدد هیپوفیز کاهش دهند.
2. قرص‌های ضدبارداری ترکیبی: این قرص‌ها که استروژن و پروژسترون دارند، ممکن است به کوچک شدن کیست‌های PCOS کمک کنند. استروژن همچنین می تواند در کاهش موهای زائد موثر باشد. این داروها معمولا راه حل طولانی مدت برای هیرسوتیسم هستند. به احتمال زیاد پس از سه تا شش ماه درمان دارویی متوجه بهبودی خواهید شد.
3. کرم: پزشک ممکن است کرم افلورنیتین را برای کاهش رشد موهای صورت تجویز کند. رشد موهای صورت باید بعد از یک تا دو ماه کند شود. عوارض جانبی افلورنیتین شامل بثورات پوستی و سوزش است.
4. حذف مو: تکنیک های حذف موهای زائد یک روش غیرپزشکی برای مدیریت موهای زائد یا ناخواسته است. این همان روش های حذف موهای زائد هستند که بسیاری از خانم ها برای پاک نگه داشتن پاها، خط بیکینی و زیر بغل خود از آنها استفاده می کنند.
5. اپیلاسیون، اصلاح و موبر: اگر به هیرسوتیسم مبتلا هستید، ممکن است لازم باشد در مورد اپیلاسیون، اصلاح و استفاده از مواد موبر پیشگیرانه عمل کنید.
6. لیزر موهای زائد: لیزر موهای زائد شامل استفاده از اشعه های متمرکز برای آسیب رساندن به فولیکول های مو است. فولیکول های آسیب دیده نمی توانند مو تولید کنند و موهای موجود می ریزند. با درمان های کافی، لیزر موهای زائد می تواند نتایج دائمی یا تقریباً دائمی ارائه دهد.
7. الکترولیز: الکترولیز حذف مو با استفاده از جریان الکتریکی است. هر فولیکول مو را به صورت جداگانه درمان می کند، بنابراین جلسات می تواند بیشتر طول بکشد.

موهای زائد یا ناخواسته بدن و صورت یک چالش طولانی مدت است. اکثر زنان با عدم تعادل هورمونی به خوبی به درمان پاسخ می‌دهند، اما در صورت عدم هماهنگی سطح هورمون‌ها، موها دوباره رشد می‌کنند.

لیزر موهای زائد یا الکترولیز می تواند نتایج دائمی تری نسبت به اصلاح، اپیلاسیون یا موبر ارائه دهد. شرایطی که باعث هیرسوتیسم می شوند، مانند PCOS یا اختلالات غده فوق کلیوی، ممکن است نیاز به درمان مادام العمر داشته باشند.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

healthline