فروشگاه دیابت مال
کد خبر: 2803

موهای زیر پوستی: از علت تا درمان

موهای زیر پوستی برآمدگی های برجسته و قرمزی هستند که شباهت به جوش دارند. از عوامل ایجاد موهای زیر پوستی می توان به اپیلاسیون اشاره کرد.

موهای زیر پوستی یک اختلال شایع پوستی و خوش خیم می باشند که در تمامی گروه های سنی دیده می شوند.

این وضعیت باعث التهاب فولیکول های مو می شود.

موهای زیر پوستی از علت تا درمان

این موضوع معمولا در پوست های اصلاح شده رخ می دهد، به خصوص افراد با موهای مجعد.

موهای زائد به صورت برآمدگی های قرمز رنگ به نظر می رسند.

موهای زیر پوستی ممکن است خود به خود و بدون درمان برطرف شوند.

لیزر موهای زائد می تواند گزینه مناسبی برای جلوگیری از رشد موهای زائد باشد.


علت موهای زیرپوستی

مو که کاملا از ته و نزدیک منافذ فولیکول بریده شود علت اصلی ایجاد موهای زیر پوستی می باشد.

اصلاح نامناسب نیز از علل رشد موهای زیر پوستی به شمار می رود.

روش‌های حذف مو از جمله اپیلاسیون و همچنین پوشیدن لباس‌های تنگ، ممکن است سبب تشدید وضعیت شود.

اگرچه موهای زیر پوستی اغلب به دلیل حذف نامناسب یا تهاجمی موهای زائد ایجاد می‌شوند، اما گاهی اوقات به طور طبیعی رخ می‌دهد.

زیرا باقی مانده‌های پوست مرده بیش از حد دهانه فولیکول مو را مسدود و باعث می‌شود موها به طرفین رشد کنند.

همچنین ببینید:

لیزر موهای زائد چه عوارضی دارد؟


علائم موهای زیر پوستی

علائم شامل خارش و حساسیت پوستی است.

موهای زیر پوستی منجر به نوعی واکنش التهابی شده که در نهایت برجستگی های قرمز یا صورتی روی پوست ایجاد می گردد.

برخی از برجستگی ها ممکن است قرمز رنگ با یک هاله صورتی باشد که نشان دهنده التهاب به شمار می روند.

اغلب این برآمدگی ها با گذشت چند روز تا یک هفته از زمان اصلاح مو بهبود می یابد.


موهای زیر پوستی در چه افرادی بیشتر است؟

تقریباً تمامی افراد دچار موهای زیر پوستی می باشند. به طور کلی، جوانان بیشتر مستعد ابتلا به موهای زیر پوستی هستند.


شبه فولیکولیت

یکی از انواع موهای زیرپوستی شبه فولیکولیت است که به آن “برآمدگی های ناشی از تیغ” نیز می گویند.

در این وضعیت برجستگی های قرمز کوچکی در ناحیه ریش (پایین صورت و گردن) ظاهر شده و ممکن است با تکرار اصلاح تشدید یابد.

فولیکولیت ها خود را با برآمدگی های قرمز در نزدیکی رویش مو نشان می دهند.

برخی مواقع ممکن است جوش و آبسه به دلیل وجود باکتری بر روی پوست ایجاد شود.

در شرایط مزمن، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب، زخم و تشکیل کلوئید ممکن است رخ دهد.


درمان موهای زیرپوستی

اگرچه موهای زیرپوستی به خودی خود بهبود می یابند و نیاز به درمان ندارند، اما در برخی موارد از بین بردن آنها سخت می باشد.


درمان های موجود عبارتند از:

  • استفاده از موبر و مواد شیمیایی جهت اصلاح
  • استفاده از شیوه اصلاح بهتر با ضرر کمتر
  • آنتی بیوتیک های موضعی در صورت عفونت

بهترین نتایج ممکن است با درمان ترکیبی حاصل شود. برای این منظور مراجعه به پزشک کمک کننده خواهد بود.

استفاده از کرم ها و مواد شیمیایی جهت اصلاح مو سبب می شود که ساختار مو ضعیف تر شده و از داخل منافذ فولیکولی مو خارج گردد.

جهت پیشگیری از التهاب پوستی بهتر است از مواد شیمیایی در صورت مصرف روزانه خودداری شود.

کرم هیدروکورتیزون را می توان برای کاهش سوزش ناشی از مواد شیمیایی استفاده کرد.

کرم ترتینوئین (رتینA ) می تواند به کاهش بسته شدن منافذ پوست یا هیپرکراتوز کمک کند.

کرم ترتینوئین موضعی ممکن است اپیدرم را نازک، تجمع سلول های مرده پوست و فرورفتگی مو در فولیکول ها را کاهش دهد.

کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی برای کاهش التهاب موهای زیرپوستی استفاده می‌شوند.

آنتی بیوتیک های موضعی و خوراکی ممکن است برای موارد شدید که نشان دهنده عفونت ثانویه است، مورد نیاز باشد.

لیزر موهای زائد ممکن است یک گزینه جهت پیشگیری از رشد موهای زائد باشد.

درمان های لیزری که بر روی یک ناحیه اعمال می شود به کاهش دائمی تعداد موها کمک می کند.

در حال حاضر لیزر موهای زائد فقط بر روی موهای مشکی موثر عمل کرده و برای افراد با موهای روشن اثر قابل توجهی ندارد.

لیزر موهای زائد به طور کلی بسیار سریع، مفید و ایمن است.

الکترولیز نیز برای از بین بردن دائم موهای زائد می باشد.

این روش فولیکول های مو را هدف قرار داده و برای هر رنگ مو با هر ضخامت موثر عمل می کند.

تخریب فولیکول های مو دائمی است. الکترولیز روند درمانی کند و خسته کننده ای دارد.


درمان خانگی برای موهای زیر پوستی

اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما می توان از بروز موهای زیر پوستی جلوگیری کرد.

ساده ترین روش برای انجام این کار حفظ نظافت و مراقبت از پوست و مو می باشد.

قبل از اصلاح پوست و مو آن را مرطوب و نرم کنید.

در این صورت موها آمادگی بیشتری برای اصلاح داشته و احتمال رفتن آنها به زیر پوست تا حدودی کاهش می یابد.

از یک حوله مرطوب، یک اسفنج خیس یا یک مسواک نرم با صابون ملایم برای شستن ریش یا مو برای چند دقیقه با حرکت دایره‌ای استفاده کنید تا نوک موهای احتمالی از داخل پوست خارج گردد.

برخی از لایه ‌بردارهای ملایم طبیعی مانند نمک و شکر را می‌توان استفاده کرد.

اصلاح نکردن و اجازه دادن به مو برای رشد طبیعی از دیگر راه های پیشگیری از بروز موهای زیر پوستی است.

از اصلاح نزدیک به پوست خودداری کنید.

عدم تماس سر ریش تراش و یا اپی لیدی به پوست بسیار تاثیر گذار است.


تاثیر رشد موهای زیر پوستی بر کل بدن

موهای زائد به طور مشخص شامل نواحی مانند ریش، ناحیه بیکینی و پاها می باشد.


سایر نواحی رایج موهای زیرپوستی عبارتند از:

  • صورت
  • گردن
  • ران و باسن

این وضعیت بر روی دهان، کف دست، واژن یا کف پا تأثیر نمی‌گذارند، زیرا فولیکول مو در این نواحی وجود ندارد.


ارتباط رژیم غذایی با موهای زیرپوستی

به نظر نمی رسد که رژیم غذایی بر موهای زیرپوستی تأثیر بگذارد.


تشخیص موهای زیرپوستی

تشخیص موهای زیر پوستی معمولاً بسیار ساده و بر اساس ظاهر پوست است.

در برخی موارد یک بیوپسی کوچک پوست ممکن است برای کمک به پزشک در تایید تشخیص استفاده شود.

در برخی موارد پزشک از گوش پاک کن جهت نمونه برداری از محیط کشت باکتری استفاده می کند.

برخی بیماری ها می توانند شبیه موهای زیرپوستی باشند.

همچنین ببینید:

علت پرمویی در زنان و درمان آن


برخی از این موارد عبارتند از:

  • فولیکولیت
  • کراتوز
  • آکنه
  • کیست
  • آبسه
  • میلیا
  • اگزما
  • درماتیت آتوپیک
  • درماتیت تماسی
  • راش حرارتی
  • خشکی پوست

موارد دیگر که کمتر رایج هستند:

  • آبله مرغان
  • تبخال
  • پسوریازیس پوسچولار
  • زگیل های ویروسی
  • بیماری فاکس-فوردایس
  • اریتم سمی نوزادان

آیا می توان از رشد موهای زیرپوستی پیشگیری کرد؟

ساده‌ترین روش برای جلوگیری از رشد موهای زیرپوستی این است که اجازه دهید مو رشد کرده و آن را از ته اصلاح نکنید.

اپیلاسیون می تواند باعث ایجاد یا تشدید موهای زیرپوستی شود.

روش های اصلاح شرح داده شده در بالا را می توان برای جلوگیری یا کاهش بروز موهای زیر پوستی به کار برد.


توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

 

منابع:

medicinenet

دیدگاه تان را بنویسید

 

x