هیپوکامپ چیست؟ چه عملکرد و بیماری هایی دارد؟

هیپوکامپ بخشی از مغز است که در چین‌های داخلی بخش میانی پایین مغز که به لوب گیجگاهی معروف است، یافت می‌شود. این یکی از بخش های مغز است که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است.

عملکرد

هیپوکامپ بخشی از سیستم لیمبیک است که با عملکردهای احساس و واکنش مرتبط است. سیستم لیمبیک در لبه قشر مغز قرار دارد و شامل هیپوتالاموس و آمیگدال است.

این ساختارها به کنترل عملکردهای مختلف بدن، مانند سیستم غدد درون ریز و آنچه معمولاً به عنوان واکنش "ستیز یا گریز" شناخته می شود، کمک می کند.

هیپوکامپ و حافظه

هیپوکامپ به انسان کمک می کند تا دو نوع حافظه را پردازش و بازیابی کند، حافظه های بیانی یا آشکار و روابط فضایی.

نوع اول به حافظه هایی گفته می شود که به وقایع و اتفاقات مربوط هستند. آموختن اینکه چگونه باید گفتارها را به خاطر سپرد.

همچنین ببینید:

۱۴ روش طبیعی برای بهبود حافظه!

حافظه مربوط به ارتباطات فضایی مسیرهایی را شامل می شود. به عنوان مثال هنگامی که راننده تاکسی مسیری را در یک شهر یاد می گیرد، از حافظه مکانی استفاده می کند. به نظر می رسد که خاطرات روابط فضایی در هیپوکامپ سمت راست ذخیره می شوند.

هیپوکامپ همچنین جایی است که خاطرات کوتاه مدت به خاطرات بلند مدت تبدیل می شود. این موارد سپس در جای دیگری در مغز ذخیره می شوند.

تحقیقات نشان داده است که سلول های عصبی در دوران بزرگسالی به توسعه خود ادامه می دهند. هیپوکامپ یکی از کمتر مکان‌هایی است که سلول‌های عصبی جدید از آن منشا می گیرند.

اگر یک یا هر دو قسمت هیپوکامپ در اثر بیماری هایی مانند بیماری آلزایمر یا در اثر تصادف آسیب ببینند، فرد ممکن است حافظه خود را از دست بدهد و توانایی ایجاد خاطرات جدید و طولانی مدت را نداشته باشد.

آنها ممکن است برخی اتفاقات قبل از حادثه را نیز به یاد نیاورند، اما عملکرد بهتری در رابطه با اتفاقات گذشته دارند. این به این دلیل است که خاطرات درازمدت در قسمت دیگری از مغز ذخیره می شوند.

فراموشی کلی زودگذر شکل خاصی از دست دادن حافظه است که به طور ناگهانی ایجاد می شود و سپس دوباره بازیابی می شود.

اکثر افراد مبتلا به فراموشی زود گذر؛ در نهایت خاطرات خود را به دست می آورند، اما دلایل بروز مشکل و رفع آن نامشخص است. ممکن است آسیب به هیپوکامپ باشد.

آسیب به هیپوکامپ می‌تواند یادآوری برخی موارد را دشوار سازد. افراد با آسیب این نواحی جهت رفتن از مکانی به جای دیگر دچار مشکل می شوند. ممکن است نقشه محله ی خود در کودکی را به یاد آورند، اما جزیئات مانند مغازه یا فروشگاه را به یاد نمی آورند.

همچنین با شرایطی مانند اسکیزوفرنی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مرتبط است.

بیماری هایی که هیپوکامپ را تحت تاثیر قرار می دهند

هیپوکامپ بخش حساس مغز است. طیف وسیعی از شرایط می تواند بر آن تأثیر منفی بگذارد، از جمله قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای استرس.

چندین بیماری و عامل شناخته شده که توانایی هیپوکامپ در انجام کار خود را مختل می کند:

بیماری آلزایمر

هیپوکامپ یکی از نواحی است که تحت تأثیر بیماری آلزایمر قرار گرفته است. نشانه اولیه آلزایمر زمانی است که فرد شروع به از دست دادن حافظه کوتاه مدت خود می کند. همچنین ممکن است پیدا کردن مسیرها برای آنها مشکل باشد. با پیشرفت بیماری، هیپوکامپ حجم خود را از دست می دهد و توانایی عملکرد بیماران رو به کاهش می رود.

همچنین ببینید:

چرا خاطرات بد و منفی بیشتر از خاطرات خوب در مغز می‌مانند؟

صرع

بین 50 تا 75 درصد از افراد مبتلا به صرع دچار آسیب و صدمات هیپوکامپی نیز هستند؛ اما با این حال، مشخص نیست که آیا صرع علت یا نتیجه این آسیب است یا موارد دیگر.

افسردگی و استرس

در افراد مبتلا به افسردگی شدید، هیپوکامپ حجم خود را از دست می دهد. شواهدی وجود دارد که استرس تأثیر منفی بر هیپوکامپ دارد.

‌‌اگر هیپوکامپ کوچک باشد چه اتفاقی می افتد؟

به نظر می رسد بیماری آلزایمر، افسردگی و استرس با هیپوکامپ کوچک مرتبط هستند. در آلزایمر می توان از اندازه هیپوکامپ برای تشخیص پیشرفت بیماری استفاده کرد.

طبق گفته برخی از محققان، در افراد مبتلا به افسردگی، هیپوکامپ می تواند تا 20 درصد کوچک شود.

بررسی مطالعات نشان داده است که هیپوکامپ در افراد مبتلا به افسردگی شدید ممکن است به طور متوسط ​​10 درصد کوچکتر از افراد بدون داشتن افسردگی باشد.

بیماری کوشینگ دارای تعدادی علائم است که با سطوح بالای کورتیزول، هورمونی که در زمان استرس تولید می شود، مرتبط است.  یکی از این علائم کاهش اندازه هیپوکامپ است.

یک مطالعه بر روی میمون ها نشان داده است که اندازه هیپوکامپ 54 درصد ارثی است. با این حال از آنجایی که هیپوکامپ به تولید نورون‌ها در طول دوره بزرگسالی ادامه می‌دهد، این ارتباط نامشخص است.

در سال 2016، دانشمندان مروری بر مطالعات مربوط به اثرات ورزش بر زوال شناختی و پیری منتشر کردند. نتایج نشان می دهد که ورزش در سنین بالا ممکن است توانایی این ساختار را برای تولید سلول های عصبی جدید تقویت کند. این باعث حفظ و بهبود حافظه می گردد. با این حال چگونگی این اتفاق نامشخص است. علاوه بر این تعدادی از متغیرها بر نتیجه تأثیر می گذارند. برای تایید هرگونه یافته به تحقیقات بیشتری نیاز است.

در آگوست 2017، محققان در هنگ کنگ یافته‌هایی را منتشر کردند که نشان می‌دهد فعالیت‌های با فرکانس پایین در هیپوکامپ می‌تواند باعث ایجاد اتصال عملکردی در سایر بخش‌های مغز شود. به عبارت دیگر، فعالیت در هیپوکامپ نه تنها بر حافظه و مسیریابی، بلکه بر عملکردهایی مانند بینایی، شنوایی و لامسه نیز تأثیر می گذارد.

از این نظر، هیپوکامپ را می توان به عنوان "قلب مغز" توصیف کرد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

medicalnewstoday