آتتوز چیست؟ – صفر تا 100 نکات آن
آتتوز یک اختلال عملکرد حرکتی است که شامل حرکات غیرارادی انقباض است. این حرکات ممکن است پیوسته، آهسته و چرخشی باشند.
آتتوز نوعی اختلال عملکرد حرکتی است. با حرکات انقباض غیرارادی مشخص می شود. این حرکات ممکن است پیوسته، آهسته و چرخشی باشند.
آنها همچنین ممکن است حفظ یک وضعیت متقارن و پایدار را دشوار کنند.
با آتتوز، نواحی بدن به طور مکرر تحت تأثیر قرار می گیرند؛ که معمولاً شامل دست ها، بازوها و پاها می شود.
گردن، صورت، زبان و تنه نیز می توانند درگیر شوند.
در حالی که آتتوز ممکن است مداوم باشد، می تواند با تلاش برای کنترل حرکت بدتر شود.
به عنوان مثال اگر فرد که به این عارضه مبتلا است، بخواهد روی صفحه کلید کامپیوتر تایپ کند، ممکن است در کنترل محل انگشتان و مدت زمان ماندن انگشت دچار مشکل شود.
علائم آتتوز
علائم و نشانه های آتتوز عبارتند از:
- حرکات عضلانی آهسته، غیر ارادی و انقباضی
- تغییرات تصادفی و غیرقابل پیش بینی در حرکت عضلات
- بدتر شدن علائم با تلاش برای حرکت کنترل شده
- بدتر شدن علائم با تلاش برای بهبود وضعیت بدن
- ناتوانی در ایستادن
- مشکل در صحبت کردن
همچنین ببینید:
سندرم پرش عضلانی خوش خیم و درمان آن
آتتوز در مقابل کوریا
آتتوز و کوریا بسیار شبیه به هم هستند. در واقع آنها می توانند با هم رخ دهند. علائم کوریا عبارتند از:
- حرکات کوتاه و نامنظم
- حرکات تند و موزون
- انقباضات ناگهانی عضلات
- حرکات غیر ارادی که به طور ناگهانی و غیر قابل پیش بینی شروع و پایان می یابد
کوریا در درجه اول صورت، دهان، تنه و اندام ها را درگیر می کند.
آتتوز در مقابل دیستونی
دیستونی نیز یک اختلال حرکتی است؛ که شامل انقباضات غیرارادی و پایدار عضلانی است.
می تواند حرکات پیچشی و تکراری باشد. مانند آتتوز، دیستونی می تواند حفظ یک وضعیت طبیعی را دشوار سازد. علائم دیستونی عبارتند از:
- یک یا چند وضعیت مکرر
- انقباضات مداوم یا متناوب عضلات
- حرکات غیر طبیعی و تکراری
- وضعیت نامتقارن
- درگیری تنه، پاها، گردن یا بازوها
- درگیری یک یا چند گروه عضلانی
علل آتتوز
آتتوز اغلب نتیجه عوارض از بدو تولد است. همچنین می تواند نشانه ای از برخی بیماری های عصبی باشد، به ندرت ناشی از سکته مغزی یا ضربه است.
علل آتتوز عبارتند از:
بیماری های گانگلیون پایه
آسیب یا بیماری در این قسمت از مغز ممکن است منجر به علائم آتتوز شود.
گانگلیون پایه، مسئول صاف کردن حرکات عضلانی و هماهنگی تغییرات در وضعیت بدن هست.
هنگامی که آنها قادر به کنترل تکانه های عصبی به درستی نباشند، حرکات عضلانی ناهماهنگ ممکن است رخ دهد.
این بیماری ها ممکن است شامل بیماری هانتینگتون، بیماری ویلسون و موارد دیگر باشد.
مشکلات زایمان
اگر جریان هوای کودک در هنگام تولد قطع شود، خطر ابتلا به آتتوز بیشتر است.
خفگی یا کمبود اکسیژن کافی می تواند به مغز آسیب برساند.
همچنین تامین مواد مغذی لازم را قطع می کند و سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهد.
این اثرات ممکن است به گانگلیون پایه آسیب وارد نماید.
زردی
در یک نوزاد، سطوح بالای بیلی روبین پس از تولد می تواند به گانگلیون های پایه آسیب برساند.
درمان ممکن است سطوح این ترکیب را کاهش دهد، اما سد خونی مغزی که از بزرگسالان در برابر سموم در بدن محافظت می‌کند ممکن است به درستی تشکیل نشود.
بنابراین، بیلی روبین ممکن است بتواند به مغز نفوذ کند و باعث آسیب ماندگار شود.
فلج مغزی (CP)
سی پی در اثر رشد غیرطبیعی یا آسیب به مغز ایجاد می شود.
این آسیب بر توانایی کودک برای کنترل حرکات ماهیچه ای تأثیر می گذارد.
CPکه در درجه اول با آسیب با گانگلیون پایه مرتبط است، به عنوان فلج مغزی آتتوئید شناخته می شود.
این نوع سی پی می تواند به دلیل خفگی و سطح بالای بیلی روبین ایجاد شود.
سمیت دارویی
داروهایی که سطح دوپامین را در مغز افزایش می‌دهند، ممکن است به گانگلیون پایه آسیب برسانند و علائم آتتوز را ایجاد کنند.
سکته
آتتوز همچنین ممکن است پس از سکته مغزی یا تروما در بزرگسالان رخ دهد.
آسیب به مغز ممکن است در حرکت نورون اختلال ایجاد کند. این می تواند منجر به علائم آتتوز و سایر اختلالات حرکتی شود.
تشخیص آتتوز
آتتوز نشانه یک اختلال است. به ندرت به خودی خود نوعی اختلال محسوب می شود.
به همین دلیل است که پزشک برای تشخیص علت اصلی مشکلات حرکتی تاکید می کند.
پس از شناسایی علت، پزشک می تواند آن را درمان کند. این موضوع به از بین بردن یا محدود کردن علائم آتتوز کمک می کند.
برای تشخیص علت زمینه ای، پزشک اقدامات زیر را انجام می دهد:
- سابقه پزشکی کامل
- معاینه فیزیکی
- آزمایش خون
- تصویربرداری مغز
- تست های عملکرد حرکتی
هر یک از این موارد برای کمک به پزشک در ارزیابی علائم و رد علل احتمالی طراحی شده اند.
هیچ آزمایش قطعی برای بسیاری از علل احتمالی آتتوز وجود ندارد، بنابراین ممکن است مدتی زمان ببرد تا تشخیص داده شود.
درمان آتتوز
درمان اختلال حرکتی بر علت اصلی تمرکز دارد.
اگر وضعیتی که منجر به حرکات نامنظم عضلانی می شود درمان شود، علائم همراه باید کاهش یا از بین برود.
گاهی اوقات ممکن است از درمان های خاصی برای کاهش شدت حرکات جدا از سایر درمان ها استفاده شود. این شامل:
- داروهای ضد افسردگی: داروهایی که اثر هورمون را بر روی مغز سرکوب می کنند
- تزریق بوتاکس: درمانی که ممکن است به طور موقت اعمال غیرارادی عضلات را محدود کند
- کاردرمانی: تمرین عضلانی برای بازیابی کنترل
همچنین ببینید:
دیسکینزی دیررس و آنچه باید بدانید
نتیجه کلی:
در بیشتر موارد، آتتوز یک علامت طولانی مدت بیماری مزمن است.
تا زمانی که علت اصلی وجود داشته باشد، حرکات عضلانی باقی خواهند ماند.
اگر این اختلال به موقع تشخیص داده شود پزشکان می توانند به دنبال یک بیماری زمینه ای باشند.
به همین ترتیب ممکن است درمان را نیز شروع کنید.
این مداخله اولیه بهترین راه برای کمک به مدیریت تغییرات در توانایی و عملکرد است.
افراد مبتلا به اشکال شدید اختلال حرکتی اغلب به یک مراقب نیاز دارند.
حرکات عضلانی کنترل نشده و منقبض می تواند فعالیت های روزانه را دشوار سازد؛ که شامل راه رفتن، ایستادن، نشستن و تغذیه است.
توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .
منابع:
دیدگاه تان را بنویسید