مطالعات نشان می دهد که درصد بالایی از افراد مبتلا به اختلال خوردن افسردگی را نیز تجربه می کنند. در اینجا نگاهی دقیق تر به علائم و درمان این اختلالات به طور همزمان می اندازیم .

اختلالات خوردن پیچیده هستند و اغلب با نیت خوب شروع می شوند: تمایل به کاهش وزن اضافی و تغییر عادات غذایی. برای برخی افراد، تمایل به کاهش وزن می تواند منجر به بی اشتهایی عصبی شود. اینکه چرا برخی افراد در معرض خطر ابتلا به اختلالات خوردن هستند در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند ، هنوز کاملاً مشخص نیست، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد وراثت و اختلالات افسردگی می توانند این خطر را افزایش دهند.

آمار اختلال خوردن و افسردگی

یک مطالعه نشان داده است که میزان وراثت‌پذیری بی‌اشتهایی عصبی ۵۸ درصد برآورد می‌شود و همراهی بی‌اشتهایی عصبی و افسردگی شدید احتمالاً به دلیل عوامل ژنتیکی است. و این عامل وراثتی خطر ابتلا به هر دو اختلال را تحت تأثیر قرار می دهد. یک مطالعه دیگر که روی بیش از ۲۴۰۰ زن بستری و تحت درمان برای اختلالات خوردن انجام شد نشان داد که ۹۴ درصد از بیماران دارای اختلالات خلقی نیز بودند؛ عمدتاً اختلالی مانند افسردگی تک قطبی (افسردگی بدون حالات شیدایی) .

همچنین ببینید:

برخی از شایع ترین بیماری های موجود در حیطه‌ی مغز و روان!

تشخیص تفاوت بین علائم بی اشتهایی و افسردگی

شاید از خود بپرسید که آیا فرد از افسردگی دچار بی اشتهایی می شود یا برعکس. باید بدانید که تامین نشدن تغذیه ی مورد نیاز بدن به خوبی می‌تواند تغییراتی در مغز ایجاد کند که بر خلق‌وخو تأثیر می‌گذارند، همانطور که داشتن اعتماد به نفس پایین یا داشتن تصویری بد از بدن می‌تواند باعث افسردگی و اضطراب شود. از آنجایی که بی اشتهایی و افسردگی معمولاً همزمان وجود دارند (و در صورت عدم توجه می توانند خطرناک باشند) درک و شناخت هر دو شرایط مهم است تا با این درک و شناخت بتوانید در اسرع وقت به دنبال درمان مناسب باشید.

علائم بی اشتهایی

بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، سه ویژگی اصلی برای بی اشتهایی عصبی وجود دارد: محدودیت غذایی مداوم، ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن، یا انجام رفتاری مداوم که در افزایش وزن اختلال ایجاد می کند.

علائم و نشانه های فیزیکی بی اشتهایی عصبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

کاهش وزن شدید

خستگی

سرگیجه

غش کردن

تغییر رنگ انگشتان دست

نازک یا شکننده شدن موها

عدم قاعدگی

بیخوابی

ظاهر لاغر و رنگ پریده

خشک و مایل به زرد شدن پوست

کم آبی بدن

نامنظم شدن ضربان قلب

پوکی استخوان

فشار خون پایین

همچنین ببینید:

چند گام برای خاتمه دادن به افکار منفی!

علائم اختلال افسردگی :

ویژگی اساسی اختلال افسردگی وجود یک دوره دو هفته ای است که در طی آن در بعضی روزها و یا تقریباً هر روز، فرد خلقی افسرده دارد و یا با از از دست دادن علاقه یا لذت در انجام تقریبا تمام فعالیت هایش رنج می برد. سایر علائم بالقوه افسردگی عبارتند از:

کاهش وزن قابل توجه در صورت نداشتن رژیم یا افزایش وزن و تغییر در اشتها

بی خوابی یا پرخوابی تقریبا هر روزه

بی قراری تقریباً هر روزه

خستگی یا از دست دادن انرژی تقریباً هر روزه

احساس بی ارزش بودن و یا احساس گناه بیش از حد

اختلال در توانایی تفکر یا تمرکز و یا عدم توانایی در تصمیم گیری

مکررا فکر کردن به مرگ و خودکشی و یا اقدام به خودکشی یا طرح ریزی برای خودکشی

علائم اختلال افسردگی اساسی باعث ضعف یا اختلال قابل توجه در عملکرد اجتماعی، شغلی و … نیز می‌شود. زمانی که فردی یک دوره افسردگی اساسی را تجربه می کند، انجام خودکشی همیشه یک خطر تهدید کننده است. بسیار مهم است که افراد هنگام جستجوی کمکی برای پرخوری عصبی ، علائم افسردگی شان را با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شان در میان بگذارند ، زیرا ممکن است اعمال بیش از یک رویکرد درمانی مورد نیاز باشد.

جایی که علائم آنورکسیا و افسردگی با هم همپوشانی دارند

اگرچه هر دو بیماری می توانند شامل خستگی باشند، اما کاهش وزن شدید علامتی است که اغلب بین این دو همپوشانی دارد. با این حال، تفاوت بزرگ بین این دو این است که بیشتر افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی، تمایلی به کاهش وزن زیاد یا ترس از افزایش وزن ندارند.

افزایش خطر خودکشی در صورت بی اشتهایی و افسردگی

طبق مطالعات مشخص شده است که خطر خودکشی هم در صورت ابتلا به اختلال افسردگی اساسی و هم در صورت ابتلا به بی اشتهایی عصبی افزایش می یابد. احتمال خودکشی در همه زمان‌ها در طول یک دوره افسردگی اساسی وجود دارد، به‌ویژه زمانی که سابقه اقدام به خودکشی در فرد مبتلا به افسردگی  وجود داشته باشد. آمار خودکشی در بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ۱۲ در هر ۱۰۰۰۰۰نفر در سال گزارش شده است.

درمان بی اشتهایی عصبی و اختلال افسردگی اساسی

با توجه به ماهیت پیچیده بی اشتهایی عصبی و اختلال افسردگی اساسی، درمان هر دو بیماری نیاز به یک تیم پزشکی جامع دارد که شامل یک پزشک، یک درمانگر و یک متخصص تغذیه است. برنامه های درمانی فردی بسته به علائم و شدت آنها متفاوت خواهد بود، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی رفتاری

خانواده درمانی

گروه درمانی

مدیریت دارویی

مدیریت تغذیه و مشاوره تغذیه

در برخی موارد، بستری شدن در بیمارستان نیز ممکن است ضروری باشد.

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .

منابع:

psycom