کاملاً ثابت شده است و جای تعجب ندارد که ورزش منظم یا فعالیت بدنی منظم با کاهش قند خون بعد از وعده غذایی عصرانه همراه است. اما در مورد فعالیت های روزمره و بدون ساختار یعنی فقط فعال بودن چطور؟ این موضوعی است که تحقیقات زیادی بر روی آن انجام نشده است ، اما داشتن اطلاعات در مورد آن می تواند در رفتارهای مراقبت از دیابت مفید باشد.

با این حال  اکنون در یک مطالعه جدید که در مجله Diabetes Technology & Therapy منتشر شده است ، محققان دانشگاه ویرجینیا گزارش خود را در مورد این موضوع منتشر کرده اند. محققان داده های مربوط به ۳۷ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۱ را از دو مطالعه بالینی جمع آوری کردند که هر دو روش جمع آوری داده یکسانی داشتند. اطلاعاتی که آنها جمع آوری کردند شامل چهار هفته کنترل مداوم قند خون ، تزریق انسولین ، دریافت کربوهیدرات و فعالیت بدنی بود که توسط یک ردیاب فعالیت پوشیدنی مانند Fitbit اندازه گیری می شد. آنها از ابزاری برای اندازه گیری به نام ناحیه گلوکز در زیر منحنی (GAUC) استفاده کردند که به طور گسترده ای برای ارزیابی میزان موثر بودن داروها برای کاهش قند خون بالا بعد از غذا استفاده می شود. و آن چیزی را که به عنوان پیک های گلوکز بعد از غذا شناخته می شوند (PPGE) اندازه گیری می کند.  PPGE در واقع تغییر غلظت قند خون از قبل از غذا به بعد از آن است. محققان توانستند وعده های غذایی ، میزان انسولین و وضعیت فعلی قند خون افراد را حساب کنند.

طبق گفته محقق ارشد این مطالعه:  "من تجزیه و تحلیل آماری برای درک عوامل و ارتباط آنها با کنترل قند خون در زندگی روزمره را انجام می دهم. سپس ، من از این داده ها برای ساختن مدلهای رایانه ای استفاده می کنم که بتوانند استراتژی های درمان را تقویت کنند. " در سال ۲۰۱۹ او و همکارانش تحقیقاتی را منتشر کردند که نشان می دهد چگونه داده های شمارش گام ، که توسط یک ردیاب فعالیت نظارت بر خود اندازه گیری می شود ، می تواند تأثیرات کاهش دهنده قند خون در فعالیت بدنی که اخیراً توسط فردی انجام شده را روشن کند و بنابراین منجر به بهبود دوز انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ می شود.

مجموعه داده های مورد استفاده محققان ، مجموعاً ۸۴۵ روز داده از ۳۷ فرد مورد آزمون را ارائه می دهد. آنها تشخیص دادند که هرچه کل فعالیت بدنی روزانه که با شمارش گام اندازه گیری می شود بیشتر باشد ، میزان  GAUC بعد از غذا کمتر است.نتیجه گیری با بیانیه موضعی از انجمن دیابت آمریکا مطابقت دارد که می گوید: "افزایش فعالیت بدنی غیر ساختاری (به عنوان مثال فعالیت های مربوط به محیط کار ، کارهای خانه ، پیاده روی با گ یا باغبانی) نرخ مصرف انرژی روزانه را افزایش می دهد و به مدیریت وزن کمک می کند. فعالیت بدون ساختار همچنین باعث کاهش مدت زمان نشستن روزانه می شود. افزایش فعالیت بدون ورزش ، حتی در دوره های کوتاه مدت (۳ الی ۱۵ دقیقه) ، در کاهش شدید قند خون و بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع ۱ و نوع ۲، به ویژه بعد از غذا موثر است. افزایش فعالیت بدنی غیر ساختاری باید به عنوان بخشی از یک رویکرد روزانه ، یا حداقل در ابتدا به عنوان قدم اول برای افرادی که بی تحرک هستند و قادر به شرکت در تمرینات ساختاریافته نیستند ، معرفی شود. "

توجه : مطالب پزشک من از منابع خارجی ترجمه شده و تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارد . از این رو توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست .